«Ρε, μπας και νομίζουμε ότι δεν είμαστε ριζοσπαστικοί;»

– «Ρε, μπας και νομίζουμε ότι δεν είμαστε ριζοσπαστικοί;».

– «Χριστέ και απόστολοι, να μας τύχει τέτοιο κακό. Μπροστά θα το βάλουμε το Ριζοσπαστική». 

– «Και αν βλέπουνε το ριζοσπαστική, αλλά νομίζουνε ότι είμαστε ακίνητοι;».

 – «Ευτυχώς που το σκέφτηκες. Θυμίστε μου να βάλουμε και το Κίνηση». 

– «Ωραία. Τώρα είναι και ριζοσπαστική και κουνιέται, αλλά ο κόσμος πού ξέρει τι πολίτευμα θέλουμε; Μπορεί να νομίζει ότι θέλουμε μοναρχία, φεουδαρχία…». 

– «Νο πρόμπλεμ, κύριε Λοβέρδο. Βάζουμε δημοκρατία και καθαρίσαμε». 

– «Αλλά τι δημοκρατία; Δημοκρατία λέει ότι έχει και η Βόρειος Κορέα». 

– «Συνδικαλιστικοδημοκρατία, φεουδοδημοκρατία, αρχηγέ;». 

– «Και γιατί να μην πάμε με τη γοητεία του κλασικού. Σοσιαλδημοκρατία, που είχε και η Σουηδία που τη γουστάρανε και οι Παπανδρέου».

– «Ο.Κ., πρόεδρε. Ριζοσπαστική Κίνηση Σοσιαλδημοκρατίας. Να κάνουμε και ένα σήμα, να έχει λαμπάδες, ήλιους, τα κόλπα να τελειώνουμε και να βγούμε για ψήφους διεκδικώντας τη συγκυβέρνηση». 

– «Μισό, κάτι λείπει. Κάτι πρέπει να βάλουμε στο τέλος να δείχνει ότι ανοίξαμε και δεχόμαστε».

– «Να το κάνουμε Ριζοσπαστική Κίνηση Σοσιαλδημοκρατίας οι Εγγραφές Αρχισαν; ΡΙΚΣΕΑ;».

– «Οχι, καλύτερα να φαίνεται ότι συμμαχήσαμε με κάποιους και είμαστε πολλοί. Ριζοσπαστική Κίνηση Σοσιαλδημοκρατικής Συμμαχίας».

 – «Και γαμώ τα ονόματα…».

Kαι στο μόνο που λείπει είναι το «Πανελλήνιο» στην αρχή  «για να δέσει», που έγραψε και σε tweet o George Mavrotas.

Ετσι με το ΡΙΚΣΣΥ καλύφθηκε το κενό των φιλελεύθερων δυνάμεων που θα βγάλουν την Ελλάδα από τον κρατισμό και θα την κάνουν ευρωπαϊκή χώρα.

Από τα βιογραφικά ξεχωρίζει του μέλους της διοικούσας επιτροπής Γιάννη Κόττα. «Δικηγορεί στην Πάτρα. Ηταν μέλος των φίλων του ΠΑΚ Ιταλίας, ενεργό μέλος του ιταλικού φοιτητικού κινήματος». Και επειδή είμαστε μέχρι και καμιά 50αριά αυτοί που θυμόμαστε το ΠΑΚ, να πω ότι ήταν το κίνημα που είχε κάνει ο Ανδρέας Παπανδρέου στη Σουηδία για να πολεμήσει τη δικτατορία. Η σημαία του ήταν όμοια με την κόκκινη των Βιετκόνγκ και μετά τη δικτατορία το σύνθημα στις πορείες ήταν «ΠΑΚ, μιρ, φενταγίν, τουπαμάρος, Βιετκόνγκ».

Αυτά το 1975.  Γιατί μετά όσο μάζευε ψήφους και πλησίαζε στην εξουσία τόσο τους έτρωγε τους περίεργους ο Ανδρέας.

Τελευταία φορά που θυμάμαι το ΠΑΚ είναι σε ένα φεστιβάλ ΠΑΣΟΚ το 1986, στο ΣΕΦ, που τους είχαν δώσει ένα τσαντήρι έξω από την είσοδο σαν να πούλαγαν σουβλάκια. Από τότε έχω να τους ξανακούσω. Εκτός και αν, για να είμαστε δίκαιοι, ο σύντροφος Κόττας εννοεί ΠΑΚ της Μπολόνια ρισπέκτ, που λέει και ο Ali G. Στην καλή του μέρα του ΠΑΚ Μπολόνια μπορούσε να κάνει landscape rearrangement με βόμβα. Εντελώς ριζοσπαστικό, που λέει και το ΡΙΚΣΣΥ.

Αν η ιστορία του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ σας θυμίζει κάποιον άλλον, που πλησιάζει στην εξουσία και ξεσκαρτάρει τους περίεργους, μην το παίρνετε και επάνω σας. Σε όλους ο Αλέξης Τσίπρας τον ίδιο θυμίζει.

Νέα κεντρική επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ με τις μούρες που θα κυβερνήσουν, στο 25% οι περίεργοι της Αριστερής Πλατφόρμας (Mind the gap) να τα λένε μεταξύ τους πώς θα αλλάξουν το πολίτευμα και από τους έξω όποιος πρόλαβε, πρόλαβε να καβαλήσει στο bandwagon και οι υπόλοιποι ας πάρουνε σημαίες του ΣΥΡΙΖΑ να τις κουνάνε στις επόμενες εκλογές με την ελπίδα ότι θα τρυπώσουνε πουθενά στο Δημόσιο. Για τις μυστήριες τις συνιστώσες υπάρχει ακόμα η σκηνή του ΠΑΚ να τη βάλουνε στην είσοδο να λένε πώς θα αλλάξουνε το πολίτευμα με τον επόμενο «Αντρέα».

(Α. Πανούτσος – sday.gr)

Ρήξη με την αιδώ και την ορθογραφία

Η Ελλάδα ποτέ δεν είχε έλλειψη από (κατά φαντασίαν) ηγέτες και σωτήρες, οι οποίοι μάλιστα πολλαπλασιάζονται σε περιόδους κρίσης.

Έτσι και ο Ανδρέας Λοβέρδος, με πιο σημαντικό επίτευγμα της πολιτικής του καριέρας, τη διαπόμπευση τοξικομανών εκδιδόμενων γυναικών στο κέντρο της Αθήνας, άφησε πίσω του την ορθογραφία και το «προσεχώς εκτός Βουλής», ΠΑΣΟΚ και ανέλαβε να μας σώσει.

Όσοι διαβάσαμε την ιδρυτική διακήρυξη του νέου κόμματος, αναγνωρίσαμε τις επιρροές του Δημήτρη Αβραμόπουλου και του Ευάγγελου Βενιζέλου, άξιος μαθητής των οποίων φαίνεται ότι είναι ο Ανδρέας Λοβέρδος.

Βερμπαλισμός, ευχολόγια, δήθεν προοδευτικός λόγος, μπόλικο ΕΓΩ και μια υπόγεια προσπάθεια να πειστούμε ότι ο Ανδρέας Λοβέρδος, ηγέτης της κίνησης  ΡΙ.Κ.Σ.ΣΥ, (ο Μπαμπινιώτης έσκισε τα πτυχία του) δεν έχει σχέση με το παλιό πολιτικό σύστημα που μας οδήγησε στη χρεοκοπία.

Άλλωστε, είναι γνωστό ότι κανένας πολιτικός του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ δεν έχει ευθύνη. Η χρεοκοπία απλώς συνέβη, σαν φυσικό φαινόμενο.

Δεν θα άξιζε ούτε μια πρόταση, ακόμα και ανορθόγραφη, η νέα (;) προσπάθεια σωτηρίας της χώρας, αν ο ίδιος ο Α. Λοβέρδος με το παραφουσκωμένο Εγώ του, δεν συμβόλιζε τον τύπο του νεοέλληνα, που ο χειμαζόμενος λαός απεχθάνεται περισσότερο απ’ όλους.

Και αυτός είναι ο ατιμώρητος βολεμένος, που όχι μόνο δεν ντρέπεται για το ότι με την παρασιτική του δράση επί χρόνια, συνέβαλε στη χρεοκοπία, αλλά σήμερα, γεμάτος έπαρση, κουνάει το δάχτυλο και προτείνει λύσεις, σαν να φύτρωσε ξαφνικά στη χώρα των κολασμένων.

Ένας εσμός παρατρεχάμενων, αυλοκολάκων, πριγκίπων του νεποτισμού και του πλούτου, που έζησαν σε βάρος της χώρας, τώρα, ανέγγιχτοι από την κρίση, μιλάνε στα κανάλια, τοποθετούνται, οργανώνονται και προβληματίζονται για τον λαουτζίκο, που (φυσικά) δεν καταλαβαίνει και χρειάζεται διαμορφωτές γνώμης  για να του πουν, πόσο φταίει και γιατί για παράδειγμα η απόλυσή του είναι πατριωτικό του καθήκον.

Αυτοί οι δήθεν προβληματισμένοι, έτοιμοι από καιρό με τις γνωριμίες τους, τους παχυλούς τους τραπεζικούς λογαριασμούς και το ένδοξο τους παρελθόν (σε μια χώρα που χρεοκόπησε), παραμένουν στα πράγματα και δεν έχουν καν την ευθιξία να σιωπήσουν.

Πρόκειται, για αυτούς, οι οποίοι προ κρίσης, είχαν κάνει τρόπο ζωής, τη διαπλοκή με την εξουσία, την επίδειξη πλούτου, την μόρφωση χωρίς ηθική, την αγραμματοσύνη του δήθεν εκκεντρικού και κυρίως και πάνω από όλα την απουσία κάθε ντροπής για όλα τα παραπάνω.

Ως γνήσιος πολιτικός εκπρόσωπός τους επανεμφανίζεται, «αναβαπτισμένος» με τη νέα του κίνηση ο κ. Λοβέρδος και πιθανότατα θα εμφανιστούν και άλλοι στο μέλλον, όταν τα σημερινά κόμματα εξουσίας, μετατραπούν σε κομματάκια και κάθε τρία βουλευτικά έδρανα θα υπάρχει και ένας αρχηγός.

Από τη ΡΙ.Κ.Σ.ΣΥ, θα απαλλαγούμε στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, με τον Ανδρέα Λοβέρδο να συναντά τη Λούκα Κατσέλη και τους ομοίους τους στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Το δύσκολο είναι να απαλλαγούμε από το παράδειγμα των λαμπερών παρασίτων, που καταδυνάστευαν τη δημόσια σφαίρα και έθεταν την ατζέντα στην πολιτική, την οικονομία και την κοινωνία επί χρόνια.

Και είναι δύσκολο, επειδή κάποτε, όχι πολλά χρόνια πριν, πολλοί από εμάς ονειρευτήκαμε ότι θα μπορέσουμε να ζήσουμε την ανέμελη ζωή του αυλοκόλακα, ξεπουλώντας ψήφους, ιδέες και αξιοπρέπεια.

 

Πηγή: Μάνος Χωριανόπουλος (news24.gr)

 

Τον έχασε η τέχνη, τον κέρδισε η πολιτική

 

Ακόμα ένα από τα πολλά ταλέντα του αποκάλυψε σε συνέντευξή του ο Γίγας της πολιτικής Ανδρέας Λοβέρδος.

Εκτός από κωμικός, κονφερασιέ και πρωταγωνιστής του βαριετέ, ο Ανδρέας αποκάλυψε οτι στα νιάτα του υπήρξε και μπουζουκτσής.

Δυστυχώς για τον ίδιο, αλλά και για όλη τη χώρα, στην πορεία της ζωής του δεν ακολούθησε τα πλούσια ταλέντα του.

Και έτσι η Τέχνη έχασε έναν πολύπλευρο εκφραστή της, πλην όμως η πολιτική κέρδισε ένα μεγάλο Οργανοπαίχτη.

 

Ετοιμος να πολεμήσει το Δ’ Ράιχ

 

Του Κώστα Καίσαρη
Πηγή: sentragoal.gr

 

– Ο Φώτης ο Κουβέλης (καταπώς λέει ο Αναστόπουλος «ο Μπάμπης ο Τεννές»)

ΜΕΤΑ τις τελευταίες και αναμενόμενες πολιτικές εξελίξεις είναι διάχυτη η εξής εύλογη απορία: Για ποιο λόγο έγιναν για δεύτερη φορά εκλογές;

Με δεδομένο δηλαδή ότι ο Φώτης ο Κουβέλης (καταπώς λέει ο Αναστόπουλος «ο Μπάμπης ο Τεννές»), στηρίζει σαν ΔΗΜΑΡ την κυβέρνηση συνεργασίας Νέας Δημοκρατίας – ΠΑΣΟΚ.

Για ποιο λόγο δεν το έκανε στις πρώτες εκλογές της 6ης Μαΐου, να τελειώσει μια και καλή η ιστορία; Τι άλλαξε δηλαδή από τότε μέχρι σήμερα; Απολύτως τίποτα.

Γιατί, λοιπόν, δεν συνεργάστηκε την πρώτη φορά και συνεργάζεται τώρα στη δεύτερη;

 

 – Ποιός έφαγε τα λεφτά των δημοσιογράφων;

Κατά τα άλλα σχετικά με τη συμπαθή τάξη των δημοσιογράφων υπάρχουν και καλά και κακά νέα. Αρχίζουμε από τα κακά. Οτι ο «αιμοσταγής» αρχιτραπεζίτης Προβόπουλος, ως νέος Γιούρι Γκέλερ, εξαφάνισε τα αποθεματικά του ΕΔΟΕΑΠ. Από 115 εκατομμύρια ευρώ τα κατέβασε μέσω του κουρέματος στο ένα τάληρο.

Φάρμακα δηλαδή από δω και πέρα με το δελτίο και επικουρικές συντάξεις στις τρεις και εξήντα. Και ποια είναι η πλάκα; Η συμπαθής, όπως είπαμε, τάξη των δημοσιογράφων βάζει στο στόχαστρο τον Προβόπουλο. Εναν υπάλληλο, όπως θα έλεγε ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Εναν Γόντικα. Τα αφεντικά δεν τολμάει να τα αγγίξει. Ούτε τον Βενιζέλο αναφέρει η σχετική ανακοίνωση ούτε τον Λοβέρδο που κούναγε το δάχτυλο στη Βουλή και φώναζε «όποιο ταμείο δεν δεχτεί το κούρεμα, να κόψει το σβέρκο του και να βρει από μόνο του λεφτά».

Δεν τα έφαγε, λοιπόν, τα λεφτά των δημοσιογράφων ο Προβόπουλος, όπως διατείνονται οι ίδιοι. Εντολές εκτελούσε αυτός. Ο Βενιζέλος είναι ο ηθικός αυτουργός. Που μέχρι και τώρα περηφανεύεται για τις ευεργετικές επιπτώσεις του «κουρέματος» του χρέους στην οικονομία. Τον Βενιζέλο, λοιπόν, πρέπει να στήσουνε στα εννιά μέτρα και τη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – Νέας Δημοκρατίας – ΛΑΟΣ που έκανε το κούρεμα.

Μπορεί όμως το ταμείο των δημοσιογράφων να έγινε φτωχότερο κατά 110 εκατομμύρια γιούρο, αλλά ταυτόχρονα μειώθηκε στο ίδιο ποσό και το δημόσιο χρέος. Οι Ελληνες δημοσιογράφοι λοιπόν μπορεί να είναι υπερήφανοι. Μπορεί οσονούπω να μην έχουν φάρμακα και συντάξεις, αλλά έχουν κάνει το χρέος τους προς την πατρίδα.

Ας μη μας κατατρέχουν, όμως, η μιζέρια και η κακομοιριά. Σε ό,τι έχει να κάνει με τον πάντα συμπαθή, επαναλαμβάνω για μια ακόμα φορά, δημοσιογραφικό κλάδο υπάρχουν και ευχάριστα νέα.

 

 – Έτοιμος να πολεμήσει το Δ’ Ράιχ

Ο ίδιος ο Γιώργος Κύρτσος έκανε βαρυσήμαντη δήλωση στο δελτίο ειδήσεων του Antenna: αποχωρεί από το ΛΑΟΣ και επανέρχεται στη δημοσιογραφία (μέσω της φρι πρες), την οποία ποτέ δεν εγκατέλειψε. Η πολιτική, λοιπόν, μπορεί να έχασε την ευκαιρία να κερδίσει έναν Λιονέλ Μέσι, όπως είχε χαρακτηρίσει τον Γιώργο Κύρτσο ο Γιώργος Καρατζαφέρης, αλλά τον ξανακέρδισε η δημοσιογραφία.

Σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς για την Ελλάδα και τους Ελληνες ο Γιώργος Κύρτσος θα είναι και πάλι στην πρώτη γραμμή της ενημέρωσης. Εκεί που η πατρίδα τον έχει ανάγκη. Στη Βουλή άλλωστε υπάρχουν άλλοι για να προσφέρουν. Οπως ο Γιώργος Πάντζας (φωτό). Μια, δύο, τρεις, τελικά τα κατάφερε να εκλεγεί. Για να πολεμήσει, όπως διαβεβαίωνε προεκλογικά, το Δ’ Ράιχ. Ετσι είναι η ζωή.

Τα πάντα ρει, όπως έλεγε κι ο Ηρακλειτος. Οπως η δημοσιογραφία κέρδισε τον Γιώργο Κύρτσο, έτσι το θέατρο και το σανίδι έχασαν τον Γιώργο Πάντζα.

Αυτά.

Λεφτά υπάρχουν (για τη Μπήλιω Τσουκαλά)

 

Του Κώστα Καίσαρη

Είχα βγει έξω τις προάλλες με κάτι φίλους. Στην παρέα κι ένας γιατρός. Στα 60+, διευθυντής μονάδας κρατικού νοσοκομείου. Σε ό,τι έχει να κάνει δηλαδή με την Υγεία, μπαρουτοκαπνισμένος, έμπειρος, ψύχραιμος. Πολλά έχουν δει τα μάτια του, κι η χολή του, κατά πως λένε, έχει σπάσει.
 
Κι όμως. Του είχε συμβεί κάτι, που τον χάλασε: «Έχω έναν ασθενή. Πριν έντεκα χρόνια είχε ένα σοβαρό καρδιακό πρόβλημα και σώθηκε σχεδόν από θαύμα. Έκτοτε με παίρνει πότε-πότε στο τηλέφωνο και μιλάμε. Δεν είναι μικρό πράγμα να έχεις κερδίσει έντεκα χρόνια ζωής. Τώρα του έχει προκύψει κι ένας καρκίνος. Με το πρόβλημα που υπάρχει στη χορήγηση φαρμάκων από τα Ταμεία και τις περικοπές που έχουν γίνει στη σύνταξή του, δεν έχει χρήματα να πάρει τα φάρμακά του. Ήθελε να μιλήσει σε κάποιον και με πήρε τηλέφωνο. Πίστεψέ με, στεναχωρήθηκα. Χαλάστηκα».

Μιλάμε τώρα για γιατρό τριάντα χρόνια μέσα στα νοσοκομεία, που έχει εξοικειωθεί με το θάνατο. Που η απώλεια της ανθρώπινης ζωής είναι μέσα στην καθημερινότητά του. Ενδεχομένως όμως, να υπάρχει κάτι ακόμα πιο σοβαρό. Η αξιοπρέπεια. Ακόμα κι αν κάποιος είναι καρκινοπαθής, να έχει το δικαίωμα να τραβήξει αυτόν το δρόμο και να φτάσει μέχρι το τέλος, με αξιοπρέπεια. Να μην ζητήσει δανεικά από τα παιδιά του ή τους φίλους του για φάρμακα. Κάτι που δεν μπόρεσε ν’ αντέξει ακόμα κι ένας βετεράνος γιατρός.

Θεωρητικά, η Ελλάς, όπως την αποκαλεί ο Άδωνις Γεωργιάδης, δεν έχει πτωχεύσει. Είμαστε ακόμα στο ευρώ. Δεν έχουμε περιέλθει σε κατάσταση δραχμής. Έχουν πτωχεύσει όμως κάποιοι επιμέρους τομείς. Όπως η Παιδεία, όπου η Διαμαντοπούλου έδωσε τη δυνατότητα στους μαθητές να βγάλουν τη χρονιά με φωτοτυπίες, και η Υγεία. Τα χρέη του αποκαλούμενου Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ) έχουν ξεπεράσει τα 6 δις ευρώ. Με αποτέλεσμα το γνωστό πρόβλημα με τα φάρμακα. Και σε ό,τι έχει να κάνει με τα Ταμεία, που δεν πληρώνουν τους φαρμακοποιούς, αλλά και με την εισαγωγή τους. Τεράστιο, αν και όχι ευρύτερα γνωστό, είναι και το πρόβλημα στα νοσοκομεία, με σοβαρές ελλείψεις και σε φάρμακα και σε αναλώσιμα. Το χειμώνα στο Καρπενήσι, λόγω έλλειψης πετρελαίου, δεν λειτουργούσαν στο Κέντρο Υγείας τα καλοριφέρ.

Περισσεύει το θράσος

Κι όπου δεν υπάρχει η ντροπή, περισσεύει το θράσος. Όπως του Α. Λοβέρδου, που κατηγόρησε για το πρόβλημα τον υπηρεσιακό Υπουργό Υγείας. Και θαυματοποιός να ήταν όμως ο άνθρωπος, δεν θα μπορούσε μέσα σε 15 μέρες να διαλύσει το σύστημα. Αυτό το σύστημα Υγείας, που του παρέδωσε ο Α. Λοβέρδος. Εξίσου θρασύς ο κατά τα άλλα ωραίος και κομψός Άρης Σπηλιωτόπουλος: «Δεν μας έδωσαν το 1 δις από την Ευρώπη και προέκυψε το πρόβλημα. Αυτό με τα φάρμακα είναι πρόβα τζενεράλε για το τι θα συμβεί αύριο». Και τι πρέπει να γίνει δηλαδή για να μη συμβούν άλλα χειρότερα αύριο; Να ψηφίσει ο κόσμος ΝΔ για να ξαναγίνει Υπουργός ο πάντα ωραίος και κομψός Άρης και οι κ.κ. Γιακουμάτος, Πολύδωρας; Μόνο η Φάνη Πάλλη-Πετραλιά λείπει από το θίασο της (διευρυμένης) Νέας Δημοκρατίας.

Γνωστά είναι λοιπόν αυτά και αναμενόμενα. Θυμάμαι όταν είχε ανακοινωθεί η προσφυγή στο ΔΝΤ, είχα ρίξει μια ματιά στο ίντερνετ για το τι είχε συμβεί σε ανάλογες περιπτώσεις. Στην Αργεντινή, μεταξύ όλων των άλλων, είχαν αυξηθεί οι θάνατοι. Κι όχι λόγω αυτοκτονιών. Επειδή είχε καταρρεύσει το σύστημα Υγείας.

Ιδού λοιπόν, πώς η Ελλάδα έχει γίνει ήδη Αργεντινή. Κι ενδεχομένως και για πρακτικούς λόγους. Και πριν ακόμα από την κατάρρευση του ΕΟΠΠΥ, υπήρχε πρόβλημα με τις χημειοθεραπείες των καρκινοπαθών στα δημόσια νοσοκομεία. Αφού σου λέει, θα πεθάνουν που θα πεθάνουν, για ποιο λόγο να στοιχίζουν στο κράτος τόσα πολλά λεφτά; Ας πεθάνουν μια ώρα αρχύτερα. Να μην πάνε τα λεφτά του κράτους χαμένα.

Το σόου της Μπήλιως

Επιστρέφοντας λοιπόν από την έξοδο που λέγαμε, αργά το βράδυ, άνοιξα από συνήθεια την τηλεόραση. Κι όποιος πάει γυρεύοντας, βρίσκει τον μπελά του. Έπεσα πάνω στην Μπήλιω Τσουκαλά, σε επανάληψη. Προφανώς, επειδή πρόκειται από τις εκπομπές πρώτης γραμμής της δημόσιας τηλεόρασης, την επαναλαμβάνουν αργά το βράδυ, για όσους έχασαν το κελεπούρι το απόγευμα. Επίτηδες, σαν αυτοτιμωρία, είδα λίγα λεπτά. Με την παρουσιάστρια να επαναλαμβάνει το γνωστό σόου. Να κοιτάει την κάμερα, να γλαρώνει τα μάτια και να χαζοχαμογελάει. Να μπερδεύει τα λόγια της και να διαβάζει από τα χαρτιά που είχε στα χέρια της, μέχρι κι ότι «έχω τη μεγάλη τιμή και ευχαρίστηση να φιλοξενώ σήμερα το σκηνοθέτη Γιάννη Σμαραγδή».

Πράγματι. Το ελληνικό κράτος μπορεί να μην έχει λεφτά για φάρμακα, αλλά λεφτά για να ανανεώνει κάθε χρόνο τη σύμβαση της Μπήλιως Τσουκαλά, βρίσκει. Λεφτά υπάρχουν.

 

Πηγή: sport24.gr

Ο Ανδρέας Λοβέρδος είναι ο Τόλης Βοσκόπουλος του 21ου αιώνα

1989

Μόλις έχει οριστικοποιηθεί η παραπομπή του Δ. Τσοβόλα (γνωστού και ως «δώστα όλα¨) στο ειδικό δικαστήριο για το σκάνδαλο Κοσκωτά, ένα σκάνδακο σύλληψης και εκτέλεσης του προϊσταμένου του Τσοβόλα, Α. Παπανδρέου. Στα τότε γραφεία του ΠΑΣΟΚ στη Χαριλάου Τρικούπη έχουν μαζευτεί καμμια εκατοστή κομματόσκυλα φωνάζοντας συνθήματα υπέρ του Τσοβόλα. Ξαφνικά, οι κάμερες πέφτουν πάνω σε κάποιον που ανοίγει γρήγορα δρόμο ανάμεσα στο πλήθος και φτάνει μπροστά στην κεντρική είσοδο των γραφείων. Οι κάμερες και τα μικρόφωνα πέφτουν πάνω του και οι τηλεθεατές έχουν την ευκαιρία να δουν σε ζωντανή σύνδεση μια από τις κορυφαίες στιγμές της νεώτερης ιστορίας του Πασοκιστάν: Πρόκειται για τον γνωστό λαϊκό αοιδό Τόλη Βοσκόπουλο, ο οποίος, συνοδευόμενος από την τότε σύζυγό του (όχι, όχι την Άντζελα. Το «αυτοκολλητάκι» ήρθε πολλά χρόνια αργότερα), όντας πιο μαστουρωμένος κι από τον Πατσίνο στην τελευταία σκηνή του σημαδεμένου, ανοίγει το στόμα και κάνει τις κάτωθι ιστορικές δηλώσεις: «Αργκχχχμμμμμμ Γκαρρρρρρρ…. ο Τσοβόλαααααας αργκουχ γκουχ ααααααα είναι σερνικόοοοοοοος». Το πλήθος παραληρεί.

 

2012

Μόλις έχει ανακοινωθεί η παραπομπή του θέματος των νοθευμένων στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ στη Βουλή, που πιθανώς (σε κάποια άλλη χώρα θα λέγαμε «σίγουρα») να οδηγήσει τον αρχηγό της συμμορίας των δοσίλογων ΓΑΠ, στο σκαμνί. Ο Ανδρέας Λοβέρδος, στα τωρινά γραφεί του ΠΑΣΟΚ (στούντιο MEGA) αναφωνεί: «Αν πειράξουν τον Γιωργάκη, θα γίνει μακελειό¨.

 

Τα παραπάνω γεγονότα δείχνουν ότι το λαικό ρηθέν «η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα» είναι απολύτως σωστό.

Οι συμπτώσεις προφανείς:

Ο Τόλης μαστουρωμένος, ο Ανδρέας με τη μόνιμη μαστούρα του IQ-Πασόκου. Ο Τόλης μέγας ερμηνευτής πονεμένων τραγουδιών σε μεγάλα στούντιο, ο Ανδρέας μέγας ερμηνευτής ρόλων πονεμένου πολιτικού στα στούντιο του MEGA. Ο Τόλης αυτοκολλητάκι, ο Ανδρέας της προσκολλήσεως. Ο Τόλης σούργελο, ο Ανδρέας ακόμη μεγαλύτερο.

Πράγματι, ο Ανδρέας Λοβέρδος είναι – επάξια – ο Τόλης Βοσκόπουλος του 21ου αιώνα

«Δείτε με γειτόνισες κι εγώ ψωλαρμενίζω»

Γράφει ο Αντώνης Ανδρικάκης

Μια ημέρα, ο Γιάννης Ραγκούσης, ο Ανδρέας Λοβέρδος και η Άννα Διαμαντοπούλου  ήθελαν να δώσουν συνεντεύξεις τύπου και δεν μπορούσαν. Μετά πήγαν να ασκήσουν τα υπουργικά τους καθήκοντα και δεν μπορούσαν. Και γιατί παρακαλώ; Διότι υπήρχαν καταλήψεις σε δημόσια κτήρια! Καλά μόλις το έμαθα τρελάθηκα. Και καλά τα υπουργικά τους καθήκοντα.

Δεν πειράζει ….. Τα ασκούν καμία  άλλη μέρα… Αλλά οι συνεντεύξεις επείγουν… Είναι η πεμπτουσία της Δημοκρατίας…  Τότε –σύμφωνα με πληροφορίες θύμωσαν και κάθισαν και  έγραψαν το βαρυσήμαντο άρθρο τους που θα καθορίσει το μέλλον της Ελλάδας! Μόλις το διάβασα συγκλονίστηκα!  Είχα να νοιώσω έτσι από τότε που διάβασα  το έργο «η καταγωγή της οικογένειας , της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους» του Φρίντριχ Ένγκελς.

Μέσα από το άρθρο έλαμψε μέσα μου η αλήθεια και φωτίστηκε επί τέλους η πραγματική αιτία των προβλημάτων μου. Η  αιτία είναι ο εαυτός μου…. Ναι εγώ φταίω… Κατ΄αρχάς πάσχω από συντεχνιασμό. Δηλαδή ανήκω σε συντεχνίες που κάνουν διαδηλώσεις και καταλήψεις ενώ έπρεπε να κάθομαι να τις τρώω μόνος μου, να βοηθήσω και το έργο του Παπουτσή. Πάσχω  επίσης από δημαγωγία. Πείθω τον εαυτό μου και τους άλλους πως υπάρχουν λεφτά, πως θα σωθώ από τα μεσοπρόθεσμα και τα πολυνομοσχέδια, πως τα παιδιά μου θα ζήσουν σε μια καλύτερη Ελλάδα….

Πολλά ΜΜΕ με φιλοξενούν και  λαϊκίζουν παρουσιάζοντας τα ψέματα μου. Επιδεικνύω κοινωνική ανευθυνότητα διότι μέσα στο καλοκαίρι βάζω φωτιά στο τουρισμό. Είμαι έχων και κατέχων και επιδεικνύω προκλητική ανηθικότητα. Διότι έχω πλουτίσει και δεν μπορώ να αποδείξω με ποιόν τρόπο πλούτισα. Επίσης διακόπτω την λειτουργία του κράτους στις πιο ευαίσθητες πτυχές του-ας πούμε δεν δίνω βιβλία στα παιδιά- κι αυτό αποτελεί  απόπειρα άμεσης  επιδείνωσης των συνθηκών…….Άσε που μου φαίνεται πως έχω πατριωτικό έλλειμμα, διότι ενώ οι ξένοι δηλώνουν πως η χώρα μου έχει απολέσει την εθνική της κυριαρχία, εγώ σφυρίζω αδιάφορα και γράφω βαρυσήμαντα άρθρα, μήπως βρω καμία θέση στο επόμενο λεωφορείο τώρα που ο Γιώργος στουκάρισε το δικό του….

Είμαι απαράδεκτος…Διότι με το βαρυσήμαντο άρθρο συμφωνούν και ο Βενιζέλος και ο Πάγκαλος και το Μέγαρο Μαξίμου το καλοδέχτηκε….Άρα ποιος μένει; Εγώ….Ο οποίος- κι αυτό είναι τελική διάγνωση- πάσχω από ωμή επιβολή του κορπορατισμού όπως εκφράζεται μέσα από την πρακτική δυναμικών μειοψηφιών…..

Η πάθηση μου δημιουργεί παράξενους συνειρμούς. Το βαρυσήμαντο άρθρο μου θύμισε την ταινία «Κοίτα ποιος μιλάει» και  ένα παλιό ανέκδοτο που τελείωνε με την φράση: «Δείτε με γειτόνισσες κι εγώ ψωλαρμενίζω….

Τι λέτε γιατρέ μου;  Θα τη σκαπουλάρω;

 

Πηγή