Κύριε ελέησον

Ο πρωθυπουργός της χώρας στη προπόνηση της εθνικής ομάδας μπάσκετ κι ο αρχηγός της Αξιωματικής αντιπολίτευσης στο Άγιον Όρος. Πως να γλυτώσει αυτός ο τόπος;

Να τα πάρουμε όμως ένα προς ένα με την σειρά: Ο πρωθυπουργός της Αγκόλα, πήγε να χαιρετήσει τους αθλητές της ομάδας μπάσκετ, ενόψει του Μουντομπάσκετ; Ο πρωθυπουργός της Αιγύπτου; Ο πρωθυπουργός της Σενεγάλης; Προφανώς και όχι.

Αυτά είναι ελληνικές πατέντες. Ότι μέσα στα πρωθυπουργικά καθήκοντα, συμπεριλαμβάνεται και η εμψύχωση των αθλητών των εθνικών ομάδων. Εξ ου και η επίσκεψη του Αντώνη Σαμαρά στον Άγιο Κοσμά, πριν φύγει η ομάδα ποδοσφαίρου για το Μουντιάλ της Βραζιλίας.

Και τώρα στο ΟΑΚΑ πριν αναχωρήσει η ομάδα μπάσκετ για το Μουντομπάσκετ της Ισπανίας. Ούτε ο Μπάρακ Ομπάμα παρά το γεγονός ότι παριστάνει τον πατριώτη δεν πήγε στην προπόνηση της ομάδας των ΗΠΑ, για να εμψυχώσει τους αθλητές της.

Θα μου πείτε τώρα, οι Πρωθυπουργοί, είτε πρόκειται για τριτοκοσμικές χώρες της Αφρικής, είτε για πλανητάρχες σαν τον Ομπάμα, έχουν άλλες δουλειές να κάνουν. Δεν τρέχουν στις προπονήσεις για να μυρίσουν τον ιδρώτα από τις φανέλες και τις κάλτσες των αθλητών.

Στην Ελλάδα αντίθετα, ο Αντώνης Σαμαράς αφού έλυσε όλα τα σοβαρά προβλήματα της χώρας, έχει και τον ελεύθερο χρόνο αλλά και τη διάθεση για να κωλοβαρέσει. «Αφού έτσι κι’ αλλιώς άλλη δουλειά δεν έχουμε να κάνουμε δεν πάμε μια βόλτα στην προπόνηση της εθνικής ομάδας μπάσκετ».

Κι ένας πρωθυπουργός βέβαια ποτέ και πουθενά δεν πάει μόνος του. Πάντα έχει μαζί και τα συμπράγκαλά του. ‘Οπως στη προκειμένη περίπτωση τον φερόμενο Υφυπουργό Αθλητισμού Γιάννη Ανδριανό, καθώς και καμεραμάν και φωτορεπόρτερς για την λεζάντα.

Ειρήσθω εν παρόδω, να πούμε ότι η συγκεκριμένη εθνική ομάδα δεν κατάφερε να κερδίσει στο παρκέ τη πρόκριση της στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Συμβαίνουν αυτά στον αθλητισμό. Κωλώνει όμως ο Βασιλακόπουλος; Έστω και στην ηλικία που βρίσκεται, με τίποτα.

Η Ελλάδα ήταν μία από τις τέσσερις χώρες που αγόρασαν την συμμετοχή τους, στο τουρνουά. Ο Αθλητισμός για όσους δεν το γνωρίζουν, έχει προχωρήσει πολύ, τα τελευταία χρόνια. Μέσω των προκριματικών λοιπόν, προκρίθηκαν 20 χώρες. Οι άλλες τέσσερις θέσεις για να συμπληρωθούν, οι 24 που μετέχουν, πληρώνονται. Βγαίνουν στον πλειστηριασμό.

Οκτακόσια χιλιάρικα παγκουι, και λαμβάνεις μέρος στο τουρνουά. Πλούσιες χώρες λοιπόν, όπως η Κίνα, η Βραζιλία, η Τουρκία  αγόρασαν τη συμμετοχή τους. Όπως και η Ελλάδα, μέσω της Ομοσπονδίας μπάσκετ του αγνού σοσιαλιστή, του πατριωτικού ΠΑΣΟΚ, Γιώργου Βασιλακόπουλου.

Αν προσέξει κάποιος τις 24 χώρες του τουρνουά, θα δει ότι απουσιάζει η Γερμανία. Οι Γερμανοί δεν κατάφεραν να προκριθούν. Και δεν κατάφεραν επίσης να βρουν τα οκτακόσια χιλιάρικα που βρήκε ο Βασιλακόπουλος. ΄Έτσι έμειναν έξω από το κόλπο. Κι όταν βλέπει αυτά η Μέρκελ, βέβαια, εύλογο είναι όπου βρίσκει την Ελλάδα, να της αλλάζει τον αδόξαστο.

Ξεφύγαμε όμως. Λέγαμε για τον Αντώνη Σαμαρά, που τη κοπάνισε από το Μαξίμου για να ασχοληθεί με σοβαρότερα θέματα, όπως τη προπόνηση της εθνικής μπάσκετ. Μήπως πάει πίσω ο επόμενος πρωθυπουργός; Με το που έσκασε η είδηση ότι ο Τσίπρας, πήγε βίζιτα στο Άγιον Όρος, κάτι Ρουσόπουλοι και κάτι Μπαλτάκοι σκίσανε τα πτυχία τους.

Συμμαχία και με τον διάβολο

‘Ετσι είναι. Η θρησκεία, μαζί με την πατρίδα και την οικογένεια, συνιστά το τρίπτυχο της μεγάλης δεξιάς παράταξης. Όπως κάθε φορά εκφράζεται αυτή: Eίτε με τον Παπαδόπουλο της 21ης Απριλίου, είτε σαν Νέα Δημοκρατία, είτε σαν Λάος του Καρατζαφέρη, είτε σαν Χρυσή Αυγή. Δεν είναι, βέβαια, όλα αυτά ακριβώς ίδια και όμοια.

 

Δεν είναι όλα αυτά ίδια και όμοια, αλλά οι ψήφοι που αντλούν σήμερα είναι από την ίδια δεξαμενή. Γι αυτό όλοι τρέχουν πίσω από τα ράσα του Εφραίμ και των άλλων καλόγηρων. Χθες ο Καραμανλής με τον Ρουσόπουλο, σήμερα ο Σαμαράς με τον Άδωνι αφού πλέον έχασε τον Τάκη Μπαλτάκο. Μέχρι και η Μαρία Σπυράκη, μόλις πήρε το χρίσμα για να κατέβει στις Ευρωεκλογές, έτρεξε να πάρει την ευλογία της Εκκλησίας.

Και ξαφνικά, και ενόψει Δεκαπεντάγουστου μάλιστα ο Τσίπρας κάνει το κόλπο γκρόσο. Ανεβαίνει στο Άγιον Όρος. Για να επιβεβαιώσει τον γέροντα Παΐσιο ότι «ο καιρός γαρ εγγύς». Καλώς τονα και ας άργησε. Προκειμένου να γίνει Πρωθυπουργός ο Τσίπρας, όχι το χέρι του Εφραίμ θα σκύψει να φιλήσει ευλαβικά, αλλά θα κάνει και συμμαχία ακόμα και με τον διάβολο.

Με τον εν λόγω Τσίπρα να έχει δηλώσει σε ανύποπτο χρόνο ότι είναι άθεος. Και δικαίωμα του. Προς τι λοιπόν αυτό το θέατρο; Γιατί περί θεάτρου πρόκειται. Ότι το σχετικό ρεπορτάζ αναφέρει ότι επισκέφθηκε το ιερό Ναό του Πρωτάτου, όπου φυλάσσεται η πανίερη εικόνα της Παναγίας «Άξιον Εστί» (όχι σκέτη ιερή. Πανίερη).

Με τον Τσίπρα να ζητάει να μείνει για δέκα λεπτά μόνος στο ιερό με την εικόνα. «Αφού κάναμε την αβαρία να πάμε ας δείξουμε ευσεβείς και ευλαβείς». Για ποιο λόγο όμως, έμεινε μόνος με την εικόνα.  Μήπως συγκινηθεί η εικόνα, η επειδή πήγε να την προσκυνήσει ένας άθεος κι αρχίζουν και τρέχουν δάκρυα από τα μάτια της Παναγίας; Nα πηγαίνει στο Άγιον Όρος ο Άγγελος Αναστασιάδης το καταλαβαίνεις. Δεν είναι υποκριτής.

Το νοιώθει και το κάνει. Να πηγαίνει στον Άγιον Όρος ο Γιάννης Ιωαννίδης, επίσης το καταλαβαίνεις, Πολιτικός είναι. Στη Θεσσαλονίκη εκλέγεται. Αν δεν παριστάνει τον καλό χριστιανό, που θα βρει ψήφους; Ο Τσίπρας στον άγιον Όρος από που κι ως που;

Αν πω δηλαδή στο μέγεθος της υποκρισίας είναι σε καλό δρόμο για να φτάσει τον Ευάγγελο Βενιζέλο, θα τον αδικήσω;

 

[Κ. Καίσαρης, sport24.gr]

Ο πρωθυπουργός της χώρας δεν ανέχεται τέτοιου είδους καραγκιοζιλίκια

ΔΥΟ χρόνια πίσω, πρωινές ώρες στο «Γκάλερι» στην Αμερικής. Στο πλέον κόζι μαγαζί της Αθήνας σκάει μύτη ο Δαραβίγκας.

Πάντα ετοιμόλογος και καλός ατακαδόρος, ο Χάρης Γαλανός τον υποδέχεται: «Καλώς τον Γιάννη. Εμαθα ότι πολιτεύεσαι. Καλή επιτυχία. Τι να σου πούμε; Γρίβα μ’ σε θέλει ο βασιλιάς;».

Υποψήφιος βουλευτής με το ΛΑΟΣ τότε ο Δαραβίγκας, γνωστός Κολωνακιώτης, αλλά ακόμα πιο γνωστός σαν πανελίστας του Στέφανου Χίου.

Αυτός άλλωστε είναι και ο μοναδικός τρόπος την σήμερον ημέραν για να σε μάθει ο κόσμος: να βγαίνεις στην τηλεόραση. Αλλος δεν υπάρχει.

 

Μ’ αυτόν τον τρόπο έχουν γίνει φίρμες τόσοι και τόσοι: ο Ανδρέας Ευαγγελόπουλος (φωτό) που έχει κατοχυρώσει τον τίτλο του εθνικού σταρ. Ο Μίστερ Μπούτιας και οι κατά καιρούς ήρωες της Αννίτας Πάνια: ο Ταμπάκης, ο Κατέλης και πάει λέγοντας.

Ο Δαραβίγκας βέβαια δεν είναι τόσο καλτ. Είναι ένα επίπεδο πιο πάνω. Κι ένα επίπεδο πιο κάτω από τον Αργύρη Ντινόπουλο που έχει γράψει τη δική του ιστορία στις εκπομπές του Extra Channel.

Οπως ο Δαραβίγκας είναι το πουλέν του Στέφανου Χίου, έτσι κι ο Ντινόπουλος ήταν το πουλέν του Γιάννη Παπαγιάννη.

Με δεδομένο, λοιπόν, ότι η τηλεόραση είναι ο πλέον σίγουρος και ασφαλής δρόμος προς την αναγνώριση και την επιτυχία, ο εν λόγω Δαραβίγκας έστω και αργά βρήκε τον δρόμο του.

Ο πρώην συναγωνιστής του στο ΛΑΟΣ, Αδωνις Γεωργιάδης, τον διόρισε στην άμισθη αλλά ιδιαίτερα τιμητική θέση του αναπληρωτή προέδρου του ΟΚΑΝΑ. Οχι για πολύ όμως.

Αμέσως μετά ήρθε αυτός ο καταραμένος ο ανασχηματισμός. Κι ο Βορίδης στην πρώτη του απόφαση σαν υπουργός Υγείας τον ξήλωσε.

Στο Κολωνάκι έχουν ήδη αρχίσει να μαζεύουν υπογραφές, ενώ οσονούπω θα γίνει και η πρώτη διαδήλωση με σύνθημα «κάτω τα χέρια από τον Δαραβίγκα».

Ποιος έχασε όμως την ευαισθησία, για να τη βρει η ανάλγητος κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά;

Και η αναφορά του ονόματος του πρωθυπουργού κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν.

Οπως αναφέρουν τα σχετικά ρεπορτάζ, ο Βορίδης σφουγγάρισε τον Δαραβίγκα από τον ΟΚΑΝΑ ύστερα από προσωπική παρέμβαση του Σαμαρά.

Κατόπιν τούτου η πατρίδα μπορεί να κοιμάται ήσυχη. Το τιμόνι της χώρας βρίσκεται στα πλέον ικανά και σταθερά χέρια: ο πρωθυπουργός έλυσε το θέμα της ανεργίας.

Σχετικά με το δημόσιο χρέος έχει βάλει το νερό στ’ αυλάκι. Εβαλε τον Γιακουμάτο στο Ανάπτυξης για να χτυπήσει την ακρίβεια κατακούτελα. Εστειλε τον Θοδωρή Ζαγοράκη στην Ευρωβουλή. Σύντομα, όπως δεσμεύθηκε, θα πέσουν οι φορολογικοί συντελεστές.

Αφού τα έκανε όλα αυτά κι αφού με τον Γκίκα Χαρδούβελη έχει το κεφάλι του ήσυχο σχετικά με την Οικονομία, πήρε απάνω του το θέμα Δαραβίγκα:

– «Ποιος είναι αυτός ο ξεσκέπαστος που θα χαλάσει το ίματζ και τη σοβαρότητα της κυβέρνησής μου; Διώξτε τον από τον ΟΚΑΝΑ με τις κλωτσές! Να επιστρέψει στις εκπομπές του Χίου και να μην ξαναγυρίσει».

Ετσι πάει. Ο πρωθυπουργός της χώρας δεν ανέχεται τέτοιου είδους καραγκιοζιλίκια.

Χάθηκε δηλαδή ο Αδωνις να έχει βρει για τη θέση αυτήν έναν ποδοσφαιριστή όπως ο Αρβανιτόπουλος τον Ανατολάκη στο Παιδείας; Να δίνει το καλό παράδειγμα «ναι στον αθλητισμό, όχι στα ναρκωτικά».

Μέχρι τον Ανατολάκη το καραγκιοζιλίκι αντέχεται. Οταν φτάνει σε Δαραβίγκα, είναι πολύ.

Αυτά.

[Κ. Καίσαρης – sentragoal.gr]

Αδικήθηκε σφόδρα ο μακαρίτης ο Σουγκλάκος

MΠΑΙΝΟΥΜΕ κατευθείαν στο θέμα κι έχουμε και λέμε:

1) Ιράν, 2) Ιράκ, 3) Αίγυπτος, 4) Ελλάδα, 5) Συρία, 6) Σιέρα Λεόνε, 7) Κύπρος, 8) Κατεχόμενα, 9) Καμπότζη και 10) Λίβανος.

Τι κοινό μπορούν να έχουν αυτές οι χώρες;

Θα δώσουμε την απάντηση με τη μία: Αποτελούν τη λίστα με τις δέκα «πιο δυστυχισμένες χώρες του κόσμου».

Κι επειδή οι χώρες βέβαια δεν δυστυχούν, η δυστυχία αφορά τους κατοίκους. Τους Πέρσες, που είναι πρώτοι στην παγκόσμια κατάταξη, τους Ελληνες που βρίσκονται στην τέταρτη θέση – λίγο πιο κάτω από τα μετάλλια – και τους Λιβανέζους που είναι δέκατοι.

Με την Ελλάδα και την Κύπρο να είναι οι μοναδικές ευρωπαϊκές χώρες που συμπεριλαμβάνονται στη σχετική λίστα.

Η κυβέρνηση δηλαδή των κ.κ. Σαμαρά-Βενιζέλου μπορεί να είναι υπερήφανη γι’ αυτή την επιτυχία της.

Θα μου πείτε τώρα, πώς μετριέται η δυστυχία; Η επιστήμη δίνει απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα:

Στη σχετική έρευνα οι συμμετέχοντες απάντησαν σε μία και μόνον ερώτηση: «Αν την προηγούμενη ημέρα είχαν νιώσει θυμό, λύπη, άγχος, σωματικό πόνο και ανησυχία».

Οι Ελληνες, λοιπόν, είναι μόλις μία θέση κάτω από την Αίγυπτο, αλλά πιο πάνω από τη Συρία που μαστίζεται από εμφύλιο πόλεμο.

Για τέτοια αχαριστία μιλάμε… Η κυβέρνηση να μοιράζει τα πεντακοσάρικα του κοινωνικού μερίσματος και οι Ελληνες να δηλώνουν δυστυχισμένοι.

Κι αν ο «σωματικός πόνος» που ένιωσαν ήταν τίποτα κράμπες από το καθισιό;

Κι αν το «άγχος» οφείλεται στο γεγονός ότι δεν βρήκαν πρώτο τραπέζι πίστα στα μπουζούκια;

Κι αν είναι κάποιος «λυπημένος» επειδή τον παράτησε η γκόμενα, φταίει ο Στουρνάρας;

Κι αν αυτός που ρωτήθηκε είχε «θυμώσει» επειδή γύρναγε μια ώρα με το αυτοκίνητο και δεν μπορούσε να παρκάρει;

Κι αν η «ανησυχία» οφείλεται σε ενδεχόμενο να έχει γκόμενο η γυναίκα του;

Δεν είναι απόλυτο ότι ο θυμός, η λύπη, το άγχος, ο πόνος και η ανησυχία οφείλονται ντε και καλά σε κοινωνικά αίτια: Ανεργία, φτώχεια κ.λπ. ή κι ακόμα χειρότερα, αν μιλάμε για συνθήκες εμφύλιου πολέμου, όπως στη Συρία.

Ασε που είναι πολύ πιθανό το αποτέλεσμα της έρευνας να οφείλεται σε δάκτυλο του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι υπερβολές αυτές, που φτάνουν τα όρια της συκοφαντίας, καταρρίπτονται από ένα και μόνο γεγονός που αναφέραμε και χθες: Από την παρουσία του Πύρρου Δήμα στη Βουλή. Που έβαλε τα στήθια του μπροστά για να προστατεύσει τον Τατσόπουλο από τους τραμπουκισμούς του χρυσαυγίτη Νίκου Μίχου.

Οπου στο πρόσωπο του Τατσόπουλου συμβολίζεται η ίδια η Δημοκρατία.

Ο Πύρρος Δήμας, λοιπόν, τοποθετήθηκε σχετικά με ανάρτησή του στο FB: «Δεν φοβάμαι κανέναν και καμία απειλή. Γι’ αυτό είμαι στη Βουλή για να μην φοβάται κανένας Ελληνας και κανένα ελληνόπουλο».

Εχουμε ήδη πει βέβαια ότι μετά το τέλος της θητείας του οφείλουν να τον αξιοποιήσουν και να τον προσλάβουν στη Βουλή για μπόντιγκαρντ. Για να μην μπορεί να κουνηθεί καμιά κουφάλα χρυσαυγίτης.

Τι πάει να πει όμως, όταν λέει ένας βουλευτής «γι’ αυτό είμαι στη Βουλή, για να μην φοβάται κανένας Ελληνας»;

Αμα είναι έτσι, έχει αδικηθεί σφόδρα ο μακαρίτης ο Απόστολος ο Σουγκλάκος (φωτό), που ήταν εξίσου δυνατός.

Μόνο γι’ αυτό όμως είναι στη Βουλή ο Πύρρος Δήμας;

Δεν νομίζω.

Είναι για να ψηφίζει με χέρια και με πόδια «ναι σε όλα», κάθε φορά που τα μνημόνια επιβάλλουν νέα μέτρα.

Αυτά.

 

[Κ. Καίσαρης – sentragoal.gr]

Θα αντέξει ο δείκτης Dow Jones την αποχώρησή της Φώφης Γεννηματά από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας;

Μπέσα σας μιλάω, έχω συγκλονιστεί από το γεγονός. Τρεις μέρες έχω να κοιμηθώ. Αναλογίζομαι την ευθύνη. Δεν μπορώ να σηκώσω το βάρος. Είναι τεράστιο. Δεν μπορώ να το αντέξω. Τι θα ψηφίσω την Κυριακή;

Και δεν μια η ψήφος. Να τα βάλεις κάτω, δηλαδή, να το σκεφτείς και να αποφασίσεις. Είναι τρεις: Άντε να τη ρίξεις στις ευρωεκλογές. Ρίχτηνε μετά, ανάμεσα σε Δούρου και Σγουρό, στην Περιφέρεια. Βρες άκρη στον Δήμο, αν έχει τύχει και έχει περάσει κανένας Συριζαίος. Δεν είναι απλά πράματα αυτά. Δεν είναι καλαμπούρι.

O Ευάγγελος Βενιζέλος, αυτός ο μεγάλος Έλληνας, ο ογκόλιθος της πολιτικής σκέψης για πρώτη φορά στην ιστορία αυτού του τόπου έθεσε τα δάχτυλα επί τον τύπον των ήλων:
– «Αν οι πολίτες θέλουν να δημιουργηθεί πολιτικό πρόβλημα στη χώρα, ας το κάνουν. Θα υποστούν τις συνέπειες. Στις εκλογές αυτές δεν κρίνομαι εγώ. Κρίνεται η πορεία του τόπου. Οι πολίτες καλούνται να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Εναποθέτω την ευθύνη για τον τόπο στον ελληνικό λαό»

Σοκ και δέος. Κάθε του λέξη και μια μαχαιριά στην ανευθυνότητα, στον ωχαδερφισμό. Ο μετριοπαθής, ο σεμνός και ταπεινός και ουχί αλαζόνας, Ευάγγελος Βενιζέλος τα είπε όλα: «Δεν κρίνομαι εγώ, κρίνεται το μέλλον του τόπου». Ο ελληνικός λαός πράγματι είναι πολύ μικρός για να κρίνει ένα Βενιζέλο. Την δική του την τύφλα πρέπει να κοιτάξει.

Αν , λοιπόν, δεν προκύψει «σταθερότητα» την Κυριακή το βράδυ, μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων και φύγει ο Βενιζέλος από την Κυβέρνηση, τί γίνεται;

Κι άιντε εσύ να βρεις άκρη και να κάνεις πενηνταράκια, τι πάει να πει αυτή η «σταθερότητα». Δεν σου λένε νούμερα για να ξέρεις τι κάνεις. Σαν την Πυθία μιλάει ο Ευάγγελος. Με χρησμούς.

Σε νεότερη τοποθέτηση, βάζει τον πήχη στη «γενικότερη αίσθηση που θα δημιουργηθεί την Κυριακή το βράδυ». Δηλαδή, πιάσε το αυγό και κούρευτο. Ποιος μπορεί να προσδιορίσει αυτή τη «γενικότερη αίσθηση». Πώς μετριέται;

Αν δηλαδή τρέξουμε όλοι μαζί, για να φτάσει η «Ελιά» κοντά στο 10% και στείλουμε στις Βρυξέλλες, τη Συλβάνα Ράπτη και τον Μπίστη καθαρίζουμε; Είμαστε ok; Ή το πακέτο θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει και τον Σγουρό;

Να ξέρουμε δηλαδή τι κάνουμε. Αν γίνει καμιά στραβή και βγει αυτός ο Σακελλαρίδης στην Αθήνα, πόσο επηρεάζεται αυτή η «γενικότερη αίσθηση»;

Μη γελάτε. Η ευθύνη που πέφτει στις πλάτες μας, σαν Έλληνες πολίτες, είναι βαριά και ασήκωτη. Κι αν γίνει καμιά στραβή, την Κυριακή το βράδυ, και πάρει τη μεγάλη απόφαση να φύγει ο Βενιζέλος από την Κυβέρνηση τι γίνεται; Πώς θα το αντέξει αυτό η χώρα;

Πώς θα πάει ο κόσμος στις δουλειές του, την Δευτέρα, όταν ο Χρυσοχοΐδης δεν θα είναι υπουργός; Θα αντέξει ο δείκτης Dow Jones την αποχώρησή της Φώφης Γεννηματά από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας;

Δεν είναι μόνο η Ψωροκώσταινα. Η Ελλάδα είτε θέλουνε να το καταλάβουνε, οι άπλυτοι αναρχικοί, είτε όχι, είναι μέλος της παγκόσμιας κοινότητας. Μια ενδεχόμενη κυβερνητική κρίση στην Ελλάδα, επηρεάζει Ευρώπη και Αμερική. Προκαλεί παγκόσμια κρίση. Αν φύγει ο Ευάγγελος Βενιζέλος, από αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, σπάει ο κρίκος της παγκόσμιας αλυσίδας. Διαλύονται οι ισορροπίες.

Ήδη, η Μέρκελ πετάγεται στον ύπνο της και οι γιατροί της έχουν συστήσει να παίρνει ηρεμιστικά. Ο Ομπάμα έχει βάλει ένα δεύτερο ρολόι στο χέρι, όπως ο Ντιέγκο Μαραντόνα. Με ώρα Ελλάδας για να μπορεί να παρακολουθεί τις εξελίξεις, χωρίς να χάνει λεπτό. Κι όλα αυτά κρίνονται από τη δικιά μου ψήφο.

Να πεις ότι μοιράζω τις ψήφους την Κυριακή σε τρεις, είναι μια μέση λύση: Ψηφίζω κατ’ αρχήν την Ελιά στις ευρωεκλογές για ασφάλεια. Το ρίχνω στην Περιφέρεια, ειδικά αν είμαι ΑΕΚτζής, στον Σγουρό για σιγουρά. Έχω δικαίωμα μετά να ψηφίσω Συριζαίο για Δήμαρχο ή θα χύσω την καρδάρα με το γάλα;

ΕΝΑΣ ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Γι αυτό ακριβώς θέλω να μοιραστώ μαζί σας αυτές τις σκέψεις. Έπειτα είναι και η ανθρώπινη πλευρά της υπόθεσης. Θέλοντας και μη τον Βενιζέλο τον έχουμε συνηθίσει. Είκοσι και πλέον χρόνια είναι στην εξουσία. Θεωρείται, πλέον, ένας δικό μας άνθρωπος. Μέλος της οικογένειάς μας. Να τον πετάξουμε στον δρόμο; Θα πρόκειται για μεγάλη αχαριστία.

Τι θα κάνει αύριο αυτός ο άνθρωπος; Θα απευθυνθεί στον Ψυχάρη, για να κάνει τα ρεπό του Θόδωρου Πάγκαλου στο Βήμα FM: Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά. Ή να γυρίσει στο επάγγελμά του; Μια κουβέντα είναι αυτή.  Πώς θα πάει στα πανεπιστήμια να διδάξει; Να τον  πλακώσουνε στις πατσαβούρες οι αναρχικοί; Και πώς θα μπαίνει μέσα (στο πανεπιστήμιο) κάθε φορά; Θα τον βάζουνε σε τανκ;

Εδώ σκυλί έχεις και δεν μπορείς να το αποχωριστείς. Μπέσα σας μιλάω, ματώνει η καρδιά μου. Αφήνουμε στην άκρη όλα τ΄άλλα. Την πολιτική πλευρά του θέματος. Πάμε καθαρά και μόνο στο ανθρώπινο: Αντέχει ο ¨Έλληνας να πετάξει σαν σκυλί στο δρόμο έναν Ευάγγελο Βενιζέλο; Το βαστάει η καρδιά του;

Προσωπικά δεν σας το κρύβω, είμαι πολύ κοντά στο να πάρω την τελική απόφαση. Συναισθανόμενος το βάρος της ευθύνης που μου αναλογεί, τη μια και ταπεινή ψήφο που διαθέτω, να την δώσω στην Ελιά.

Δεν θέλω να επηρεάσω κανέναν, δεν θέλω να δώσω γραμμή. Το κάνω για την πατρίδα, την Ευρωπαϊκή Ένωση, για την παγκόσμια σταθερότητα. Το κάνω για να παραμείνει ο Παναγιώτης Φασούλας, συντονιστής διευθυντής στο ΣΕΦ. Δεν έχω προσωπικό συμφέρον. Δεν υπάρχει ιδιοτέλεια. Όταν ένας Ευάγγελος Βενιζέλος ζητάει την ψήφο σου, με αυτούς τους δραματικούς τόνους, δεν μπορείς να αρνηθείς.

Δεν μπορείς να πεις όχι στον άνθρωπο που έχει δίπλα του μια Εύα Καϊλή, μια Αφροδίτη Αλ Σάλεχ. Δεν μπορείς να πεις όχι σε ένα μερακλή των πολιτικών επιλογών.

Τι να μας πουν τώρα η Βόζεμπεργκ και κάτι σαν την Ελένη Γερασιμίδου του ΚΚΕ; Το πολιτικό κριτήριο του Ευάγγελου Βενιζέλου , σε ό,τι έχει να κάνει με τα θηλυκά στελέχη, είναι αλάνθαστο.

Ο κύβος ερρίφθη. Ούτε μια ψήφος χαμένη.

Για να ξημερώσει τη Δευτέρα μια καινούργια μέρα, για τις Ελληνίδες και τους Έλληνες. Άλλωστε και ο ίδιος ο Βαγγέλης Βενιζέλος βλέπει με αισιοδοξία το μέλλον:

-«Ο λαός αντέδρασε με ωριμότητα και σοφία στον πρώτο γύρο. Και εκτιμώ ότι με τον ίδιο τρόπο θα αντιδράσει και στον δεύτερο».

Κατόπιν τούτου,  πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι και να βροντοφωνάξουμε: «Βαγγέλη γερά, η νίκη είναι κοντά«.

-Να σταματήσουμε τώρα την πλάκα και να μιλήσουμε σοβαρά: Να φύγει ο Βενιζέλος από την Κυβέρνηση να πάει που; Ξέρει καμιά άλλη δουλειά να κάνει;

Και ποιος έχασε την ευαισθησία και το φιλότιμο για να το βρούνε οι πολιτικοί. Άδεια ρίχνει για να πιάσει γεμάτα. Μπας και ψήσει κανένα κορόιδο, ότι δήθεν η πατρίδα κινδυνεύει. Τι άλλο χειρότερο, δηλαδή, μπορεί να πάθει η πατρίδα;

Όταν σε κυβερνάει ο Βενιζέλος εδώ και 20 χρόνια, μπορεί να σε βρει μεγαλύτερο κακό; Όσο και να ψάξεις, χειρότερο από τον Βενιζέλο δεν μπορείς να βρεις.

 

[Κ. Καίσαρης – sport24.gr]

Ο χαρακτηριστικός τύπος του Ελληνα είναι το λαμόγιο

Ιστορία 100% αυθεντική… Μπορεί όταν την ακούς να λες ότι αυτά γινόντουσαν μόνο στις ελληνικές ταινίες του ’70, πρόκειται όμως για πραγματικότητα.

Σχετικά πρόσφατα, λοιπόν, μια ομάδα Ελλήνων επιχειρηματιών, πήγε στην Αφρική για δουλειές. Δεν λέμε για τίποτα κορόιδα. Λέμε για πονηρούς που σε σχετικά μικρή ηλικία έχουνε κάνει καβάτζα κάποιες κατοσταριές εκατομμύρια.

Περαιτέρω λεπτομέρειες δεν υπάρχει λόγος να αναφερθούν. Ούτε η χώρα της Αφρικής.

Φτάνουν, λοιπόν, με Λίαρ Τζετ που είχαν νοικιάσει στον προορισμό τους, όπου τους παραλαμβάνει Ελληνας νταραβεριτζής με προϋπηρεσία στο ποδόσφαιρο.

Πάνω στο γεύμα εργασίας, λοιπόν, τους αποκαλύπτει μικρό πρόβλημα που έχει προκύψει. Οτι ο εκπρόσωπος της βασιλικής οικογένειας που επρόκειτο να συναντηθούν για να κλείσει η μπίζνα είναι αυτές τις μέρες σφόδρα απασχολημένος. Είναι σε συνεχείς συσκέψεις σχετικά με την καλλιέργεια του ιού Εμπολα. Κατόπιν εντολής του προέδρου Ομπάμα με τον οποίον έχουν συνεργασία, προκειμένου αν χρειαστεί να τον ρίξει στη Βόρεια Κορέα.

Του επιχειρηματία από την Ελλάδα του έφυγε το κλαπέτο: «Α, έτσι; Αλήθεια;». Και γυρίζει στον δικό του, που είχε μεσολαβήσει για να γίνει η επαφή: «Πού ήρθαμε εδώ κάτω, ρε μαλάκες; Στράφι πήγανε τα λεφτά για το αεροπλάνο».

Ετσι πάει. Η Ελλάδα μπορεί να πηγαίνει κατά διαόλου και τελικά, όπως είναι το πλέον πιθανό, να βαρέσει διάλυση και να καταστραφεί. Σε κάποιο βάθος τριάντα, πενήντα χρόνων. Ο Ελληνας όμως θα επιβιώσει.

Μπορεί εκατομμύρια Ελληνες να εξαθλιωθούνε και να φτάσουνε σε επίπεδα Αιγύπτου, όπως είναι η προοπτική, αλλά κάποιοι Ελληνες θα είναι πάντα στον αφρό. Πάντα θα βρίσκουνε την άκρη. Οχι για να επιβιώνουν, αλλά για να κάνουνε καλά μερτικά κι ακόμα καλύτερες χεριές.

Αυτό που λέγεται και γράφεται ότι η Ελλάδα βγάζει τους καλύτερους επιστήμονες είναι μύθος. Κάποιοι που κάνουν καλές καριέρες στο εξωτερικό υπάρχουν.

Ο χαρακτηριστικός τύπος του Ελληνα όμως, είναι το λαμόγιο. Ο πονηρός. Ο σαλταδόρος. Αυτός που ανατρέχει στον πολυμήχανο Οδυσσέα.

Οπως ο Οδυσσέας είπε στον Κύκλωπα και τον έψησε ότι είναι ο Κανένας, έτσι ακριβώς λαμογιάρει ο σύγχρονος Ελληνας.

Και δεν λέμε για τους παπατζήδες, που ψάχνουνε να ψειρίσουνε κανέναν αφελή. Λέμε για λαμόγια υψηλού επιπέδου, που δαγκώνουνε πονηρούς και φορτωμένους. Και με επιτυχία μάλιστα. Αλλωστε, όπως έχει πει ο Θαλής ο Μηλίσιος, «όσο μ@νόπανο κι αν είσαι, πάντα θα βρεθεί ένα άλλο μ@νόπανο χειρότερο από σένα να στην κάνει».

Ετσι πάει. Οσα λεφτά κι αν έχεις κονομήσει, θα βρεθεί κάποιος που θα σε ψήσει να πας στην Αφρική, για να σου πει ότι η βασιλική οικογένεια καλλιεργεί για λογαριασμό του Ομπάμα (φωτό) τον ιό Εμπολα.

Αυτά.

 

[Κ. Καίσαρης, sentragoal.gr]

 

H πρώτη πτώση αεροπλάνου από τσιμπούκι στα παγκόσμια χρονικά

…AYTOI  που δεν περιμένουνε και δεν κρατιόνται με τίποτα είναι οι Ελληνες δημοσιογράφοι.

Τώρα με την υπόθεση του Μπόινγκ, επαναλαμβάνεται για μια ακόμα φορά το καραγκιοζιλίκι σε όλο του το μεγαλείο. Ολα σχεδόν τα κανάλια καλούν εμπειρογνώμονες προκειμένου να αποφανθούν: Πιλότους, μηχανικούς, κλπ.

Μόνο αυτούς που κουβαλάνε τη σκάλα για να κατεβαίνουν οι επιβάτες δεν έχουν φωνάξει: «Τι προέκυψε και χάθηκε το αεροπλάνο;».

Τι να προκύψει, ρε λακαμά; Πώς είναι δυνατόν κάποιος να δώσει σοβαρή και υπεύθυνη απάντηση, όταν δεν υπάρχει το παραμικρό στοιχείο; Οταν δεν υπάρχει τίποτα, πλην της εξαφάνισης του αεροσκάφους.

Κωλώνει όμως το ιππικό; Κανένα πρόβλημα δεν έχουν οι ειδικοί να αερολογούν και να λένε γενικές και αόριστες αμπελοφιλοσοφίες. Για να γεμίζει και να καλύπτεται ο τηλεοπτικός χρόνος.

Οπως βέβαια και τα πιπεράτα συναφή σχόλια: Οτι του συγκυβερνήτη του άρεσαν τα ξινά. Οτι φώναζε στο πιλοτήριο πρόθυμες αεροσυνοδούς, έκλεινε την πόρτα κι έδινε το παρασύνθημα: «Σκύψε ευλογημένη».

Την έχουν αυτή τη συνήθεια αρκετοί άντρες. Δεν είναι λίγοι που ξηγιούνται έτσι κατά τη διάρκεια της οδήγησης. Σκύβει δηλαδή η κυρία που είναι δίπλα και κάνει μπουρκουμέ.

Εξ ου και λέγεται, για αρκετές διάσημες κυρίες των Αθηνών και ειδικότερα πολιτικούς, ότι έχουν λαμπρή καριέρα στη θέση του συνοδηγού.

Ιδού, λοιπόν, η πλέον πιθανή έκδοση για την πτώση του αεροσκάφους: Με τον συγκυβερνήτη να είναι γαμίκουλας, να τραβάει και κανένα ουίσκι, αφού το ένα φέρνει το άλλο δεν ήθελε και πολύ να γίνει το κακό.

Να έχει δηλαδή επιβληθεί η απαγόρευση του καπνίσματος για λόγους ασφαλείας σε όλα τα αεροπλάνα και η ζημιά να έγινε από τσιμπούκι.

Μια εκδοχή που κανείς μηχανικός δεν θα μπορούσε να προβλέψει, αλλά εξετάζεται σοβαρά από τον παγκόσμιο Τύπο. Να βρισκόμαστε μπροστά στο πρωτοφανές γεγονός της πρώτης πτώσης αεροπλάνου από τσιμπούκι στα παγκόσμια χρονικά.

Αυτά.

[Κ. Καίσαρης – sentragoal.gr]

ΣΕΙΣΜΟΣ! Ιδρύει κόμμα και ο Νίκος Βαμβακούλας!

ΣΕΙΣΜΟΣ 8 ρίχτερ. Όχι στη Κεφαλονιά. Σεισμός 8 ρίχτερ, που συγκλόνισε συθέμελα το πολιτικό σκηνικό και προκάλεσε την κατάρρευση του.

Τίποτα δεν είναι ίδιο μετά την απόφαση του δημοσιογράφου Σταύρου Θεοδωράκη να ιδρύσει κόμμα. Το «ποτάμι» (που είναι ο τίτλος του) θα γίνει ο χείμαρρος που θα σαρώσει τα πάντα στο πέρασμα του. Ειδικότερα το σάπιο πολιτικό κατεστημένο.

Άνεμος αισιοδοξίας πνέει πλέον απ’ άκρου εις άκρον της Ελλάδος. Ο κόσμος ξαναβρήκε το χαμόγελο του.

Οι νέοι βλέπουν το μέλλον με αισιοδοξία. Οι γέροι ότι τα τελευταία χρόνια του βίου τους θα τα ζήσουν με αξιοπρέπεια. Σαμαράς, Τσίπρας και Βενιζέλος τρέμουν από το φόβο τους για το κακό που τους βρήκε. Αν ο πολιτικός κόσμος έγινε φτωχότερος με την απώλεια του Γιώργου Καρατζαφέρη και του Παναγιώτη Ψωμιάδη, ήρθε ο Σταύρος Θεοδωράκης να καλύψει το κενό και με το παραπάνω.

Τα δεδομένα στην κεντρική πολιτική σκηνή έχουν αλλάξει οριστικά και αμετάκλητα. Ήρθε πλέον το τέλος των παραδοσιακών κομμάτων, δεξιών και αριστερών, που για δεκαετίες είχαν εγκλωβίσει τους Έλληνες. Οι Έλληνες μέσω του Σταύρου Θεοδωράκη σπάνε τα δεσμά της εξάρτησης από τον παλαιοκομματισμό.

Δεν είναι, όμως, μόνο αυτό. Το «ποτάμι» του Σταύρου Θεοδωράκη τείνει να εξελιχθεί σε τσουνάμι. Κι άλλοι επιφανείς Έλληνες είναι έτοιμοι να ακολουθήσουν το δικό του παράδειγμα. Τουλάχιστον άλλα πέντε νέα κόμματα είναι στα σκαριά.

Ποιος είναι, δηλαδή, αυτός ο Κουτσούμπας που κρατάει τη σφραγίδα του ΚΚΕ με το σφυροδρέπανο; Ποιος ειναι αυτός ο μπαρμπα-Φώτης Κουβέλης; Ποιοι είναι αυτοί οι 58; Ούτε 60 δεν μπορούνε να γίνουνε. Δεν λέμε για Σαμαρά που έχει ήδη ξοφλήσει. Ποιος είναι ο Τσίπρας που θέλει να κυβερνήσει την Ελλάδα; Η Ελλάδα δεν είναι 15μελές μαθητικό συμβούλιο, που έκανε τον πρόεδρο ο Τσίπρας κι ανέβηκε στην ιεραρχία της ΚΝΕ.

Η Ελλάδα είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήσουμε στα χέρια των πολιτικών. Ήρθε η ώρα των δημοσιογράφων. Όχι, όμως, σαν απλοί βουλευτές ή Υπουργοί όπως μέχρι τώρα. Σε στυλ, δηλαδή, Αρίας Αγάτσα, Μανώλη Μαυρομάτη, Άννας Καραμανλή, Πέτρου Ευθυμίου και άλλων πολλών. Ο Σταύρος Θεοδωράκης έκανε την υπέρβαση. Δεν πήγε να αναζητήσει κομματική στέγη. Έκανε ένα βήμα παραπάνω. Ένα τεράστιο βήμα. Είναι ο πρώτος δημοσιογράφος αρχηγός κόμματος.

Ξεφύγαμε, όμως. Λέγαμε ότι ο Σταύρος έκανε την αρχή. Άνοιξε το δρόμο. Σε άλλος επιφανείς συμπολίτες μας, που ακολουθούν το λαμπρό παράδειγμα του κι ιδρύουν κι αυτοί πολιτικούς σχηματισμούς. Νέοι και άφθαρτοι άνθρωποι.

Σύμφωνα, λοιπόν, με ασφαλείς πληροφορίες έτοιμοι για να καταθέσουν τα σχετικά χαρτιά στον Άρειο Παγο, προκειμένου να κατέβουν στις Ευρωεκλογές με δικά τους κόμματα είναι οι εξής:

– Ο Νίκος Βαμβακούλας

– Ο Λευτέρης Πανταζής. Που έχει βρει μάλιστα και το όνομα: ΛΕ ΠΑ. Δηλαδή: Λεύτερη Πατρίδα.

– Ο Στάθης Ψάλτης: Αν ο Γιώργος Πάντζας με τον Παύλο Χαϊκάλη μπήκαν στη Βουλή, εγώ θα κάνω ένα βήμα παραπάνω. Θα μπω στην Ευρωβουλή.

-Η Άντζελα Δημητρίου; Καλύτερες, δηλαδή, είναι από εμένα αυτές οι σουρτούκες η Εύα Καϊλή και η Έλενα Ράπτη;

– Ο Νίκος Αλέφαντος. Ο αγωνιστής των πάγκων. Ο Σπάρτακος του Ελληνικού ποδοσφαίρου.

– Ο Γιώργος Τράγκας: μπορεί να νομίζει ότι με πρόλαβε αυτός ο Θεοδωράκης, αλλά στην τελική θα φάει την σκόνη του.

– Ο Πιτ Παπαδάκος: εγώ μπορώ να βλέπω το μέλλον. Δεν θα μπορέσω να δω το σωστό για την Ελλάδα;

Η μεγάλη έκπληξη, όμως, ακούει στο όνομα Γιώργος Νταλάρας. Πολύ σοβαρά στο να προχωρήσει στην ίδρυση κόμματος σκέφτεται ο Γιώργος. Ο καλλιτέχνης που δεν έχει πάρει από το δημόσιο χρήμα, ούτε μια δραχμή. Για να δείξει έμπρακτα την πολιτική διαφωνία του με τη σύζυγο του και το Μνημόνιο. Για να αποδείξει στην πράξη για ακόμα μια φορά ότι πέρα από την Κύπρο αγαπάει και την πατρίδα του. Για να αποστομώσει αυτούς τους ελάχιστους που τον αμφισβητούν. Αυτόν τον σαχλαμάρα τον Τζίμη Πανούση και τους εγκάθετους που τον γιαουρτώνουν.

Προκειμένου, μάλιστα, για να αποδείξει και στους πλέον δύσπιστους ότι γυρίζει σελίδα, θα αλλάξει για δεύτερη φορά το όνπμα του. Θα το ξανακάνει Νταράλας, όπως του πατέρα του κι όπως το διατηρούσε ο ίδιος μέχρι που έγινε καλλιτέχνης (τραγουδιστής δηλαδή) και το άλλαξε. Για να αποδείξει ότι δεν έχει καμιά ιδεολογική σχέση με την Άννα Νταλάρα.

 

[Κ. Καίσαρης, Sport24.gr]

Ημερολόγιο φυλακής του Βαγγέλη Φιλιππίδη

…..ΥΠΑΡΧΟΥΝΕ και μαϊμού Αγγελοι.

Οπως ο περιβόητος πλέον Αγγελος Φιλιππίδης. Ο οποίος έχει βαφτιστεί Βαγγέλης. Ή Βαγγέλας επί το λαϊκότερον αν κατοικούσε στου Ψυρρή ή Ευάγγελος αν ακολουθούσε όπως ο Βενιζέλος τον δρόμο της πολιτικής.

Ενας Φιλιππίδης, ωστόσο, απόφοιτος του Κολεγίου Αθηνών, από αριστοκρατική οικογένεια με σπουδές στην Αμερική με υψηλές γνωριμίες και στόχους, σε καμία περίπτωση δεν ήταν δυνατόν να αποκαλείται όπως τον βάφτισε ο νονός του.

Το Βαγγέλης θα ήταν τρε μπανάλ. Γι’ αυτό το άλλαξε και το έκανε Αγγελος. Και χωρίς συμβολαιογραφική πράξη, όπως ο Νταλάρας το Νταράλας. Εβγαλε από το Ευάγγελος το έψιλον και το ύψιλον και καθάρισε.

Κατά τα άλλα, μέχρι τώρα ήταν ο Μπάτης, που τραγουδούσε στις φυλακές του Ωρωπού το «Τρίτη, Πέμπτη μακαρόνια, φάτε μάγκες, βγάλτε χρόνια και την Κυριακή έχει κρέας, τσάμπα είναι κι ο κουρέας».

Τώρα εμφανίστηκε και ο Βαγγέλης Φιλιππίδης με το ημερολόγιο φυλακής. Οτι εκεί στο Μαλτεπέ τους ταΐζανε κάθε μέρα φασόλια και ρύζι.

Αποτέλεσμα; Σε εικοσιδύο μέρες φυλακής να χάσει οκτώ κιλά. Τύφλα να ‘χουν τα Μπόντι Λάιν.

Ολα αυτά και πολλά άλλα στο ημερολόγιο φυλακής του Βαγγέλη, που δημοσιεύτηκε το Σάββατο. Λες και πρόκειται για τον Κόμη Μοντεχρίστο. Ή τη Μαρίνα Νεμάτ που έγραψε το βιβλίο «Η φυλακισμένη της Τεχεράνης».

Κι επειδή βέβαια ένας Φιλιππίδης σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να μείνει σιωπηλός, θα επανέλθουμε.

Στην ιστορία πλέον, μετά τα «Ημερολόγια μοτοσικλέτας» του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, υπάρχει το ημερολόγιο φυλακής του Βαγγέλη Φιλιππίδη.

Αυτά.

 

[Κ. Καίσαρης – sentragoal.gr]

Η χώρα της σαχλαμάρας

Στον Τιτανικό η ορχήστρα ανέβηκε στο κατάστρωμα κι έπαιζε μέχρι την τελευταία στιγμή. Επαγγελματισμός; Γενναιότητα;

Σε κάθε περίπτωση, αυτό που κατέθεσαν, ήταν ότι αντιμετώπισαν τον (επερχόμενο) θάνατο με αξιοπρέπεια. Γνωρίζοντας ότι οι πιθανότητες σωτηρίας και επιβίωσης ήταν ελάχιστες, δεν έτρεξαν σαν τα ποντίκια μπας και να σωθούνε. Είτε να μπουν ζούλα σε κάποια βάρκα (αφού αυτοί που προηγούνταν ήταν οι επιβάτες) είτε να πηδήξουν στα παγωμένα νερά.
 
Επέλεξαν να δεχθούν το θάνατο με αξιοπρέπεια. Να μην ευτελίζουν αυτές τις τελευταίες τους στιγμές.

Στο σκάφος που ακούει στο όνομα Ελλάδα επικρατεί μια ιδιότυπη κατάσταση. Έχοντας τρακάρει με το παγόβουνο της χρεωκοπίας, ούτε βουλιάζει, αλλά ούτε σώνεται. «Βουλιάζουν» όμως οι επιβάτες. Όχι όλοι, αλλά σημαντικός αριθμός απ΄αυτούς. Στην ανεργία, στην φτώχεια, στην εξαθλίωση. Χωρίς σωσίβιες λέμβους και χωρίς να προκύπτει από πουθενά ότι το αύριο θα είναι καλύτερο από το σήμερα. Μάλλον χειρότερο θα είναι.

Νέα οριζόντια μέτρα, σύμφωνα με τις διαβεβαιώσεις, δεν θα προκύψουν. Νέα μέτρα, όμως, θα επιβληθούν. Αυτές οι κρίσιμες στιγμές για τους Έλληνες, δεν είναι κάποιες ώρες, όσες χρειάστηκαν για να βυθιστεί ο Τιτανικός. Είναι κάποια χρόνια. Αρκετά χρόνια. Τα τρία που έχουν ήδη διανυθεί κι αυτά που έρχονται.

Έχοντας χάσει οι Έλληνες την εθνική ανεξαρτησία τους, τις δουλειές τους, το δικαίωμα στην δημόσια Υγεία και Παιδεία, το μέλλον των παιδιών τους, θα περίμενες κανείς να έχουν διατηρήσει την αξιοπρέπειά τους. Να διατηρήσουν την αξιοπρέπειά τους οι πολιτικοί να μη λένε ψέματα και να δείχνουν στοιχειώδη σεβασμό στο 1.5 εκατομμύριο των ανέργων αλλά και σε αυτούς που δουλεύουν παρτ-τάιμ για τετρακόσια ευρώ το μήνα κι ακόμη λιγότερα.

Να δείξουν αξιοπρέπεια οι ίδιοι οι πολίτες. Να αντιδράσουν. Έστω και με την ψήφο τους. Να μη δείχνουν ότι υποφέρουν από ανίατο μαζοχισμό κάθε φορά που πηγαίνουν στην κάλπη. Να μην οπλίζουν με την ψήφο τους, τους κατσαπλιάδες της Χρυσής Αυγής. Να δείξει πως έχει αξιοπρέπεια η κοινωνία.

Ας υποθέσουμε ότι κάποιος πριν τέσσερα χρόνια είχε πέσει σε κώμα. Και ξυπνάει ξαφνικά σήμερα. Κι ανοίγει την τηλεόραση στο δωμάτιο του νοσοκομείου που βρίσκεται. Θα πάρει χαμπάρι ότι αυτή η χώρα έχει χρεωκοπήσει; Την Ελένη Μενεγάκη θα ξαναβλέπει, να δείχνει τα βυζιά της. Έστω κι αν είναι τέσσερα χρόνια μεγαλύτερη.

Αν κάνει ζάπινγκ θα δει έναν Λιανό, ένα Θέμη Γεωργαντά να πιάνουν τα βυζιά μιας Σάσας Σταμάτη. Σύμφωνα με τα το ρεπορτάζ που αναπαράγονται από τα σάιτ.Και το μείζον γεγονός, ότι η Ελένη Μενεγάκη παρά λίγο να κατουρηθεί πάνω της, επειδή την στένευε το φόρεμά της!

Θα δει στο ένα κανάλι το ζεύγος Λιάγκα-Σκορδά και στο άλλο το ζεύγος Κωστόπουλου-Μπαλατσινού. Από που προκύπτει ότι αυτή η χώρα έχει πτωχεύσει και τρία εκατομμύρια Έλληνες είναι κάτω από τα όρια της φτώχειας; Και να κυριαρχούν τόση σαχλαμάρα και τόση γελοιότητα;

Κι αν μιλάμε, υποτίθεται, για πρωινάδικα, σε τι διαφέρουν οι δήθεν σοβαρές εκπομπές; Αυτός που έχει ξυπνήσει από το κώμα, δηλαδή, να δει τον Άδωνι Γεωργιάδη, Υπουργό! Να έχει αντικαταστήσει σε γραφικότητα τον Παναγιώτη Ψωμιάδη και να περιφέρεται από κανάλι σε κανάλι.

Μια χώρα που έχει καταστραφεί να αναθέτει τον τομέα της Υγείας σε  εξυπνάκια που δήθεν τα ξέρει όλα;

Κι εδώ ξαναγυρίζουμε στην αξιοπρέπεια που λέγαμε. Σε μια χώρα που βυθίζεται σταθερά, εδώ και τρία χρόνια, να εξακολουθεί να κυριαρχεί η σαχλαμάρα. Σε όλα τα επίπεδα, κάθετα και οριζόντια: Στην πολιτική, στη κοινωνία, στους πολίτες.

[Κ. Καίσαρης – sport24.gr]

Σοκ και δέος σε όλο τον πλανήτη

ΣΟΚ και δέος στον πλανήτη.

Ομπάμα, Πούτιν και οι άλλοι μεγάλοι ηγέτες παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα το μπρα ντε φερ ανάμεσα στον Αντώνη Σαμαρά και τη Χριστίνα Λαγκάρντ.

Οχι τη Χριστίνα Λαμπίρη. Τη Χριστίνα Λαγκάρντ.

Αυτή την γκιόσα που κάνει κουμάντο στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και βλέπει την Ελλάδα σαν σκουπίδι. Σαν τη μύγα μέσα στη σούπα.

Εχουνε γνώση όμως οι φύλακες. Μετά το ταν ή επί τας των Σπαρτιατών ήρθε, δυόμιση χιλιάδες χρόνια μετά, ο υπερήφανος Λάκωνας, ο μάγκας Καλαματιανός, να βροντοφωνάξει: «Δεν εκβιάζουμε ούτε εκβιαζόμαστε». Η ανθρωπότητα πλέον κρέμεται σε μια κλωστή.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά, όπως συνηθίζουν να λένε και να γράφουν οι δημοσιογράφοι. Η τρόικα επιστρέφει στην Ελλάδα την 28η Οκτωβρίου. Ούτε την εθνική μας εορτή δεν μας αφήνουνε να χαρούμε οι αθεόφοβοι. Που πέφτει και Δευτέρα μάλιστα και είναι μια χαρά τριήμερο. Ταυτόχρονα, έκθεση του ΔΝΤ αναφέρει ότι απαιτούνται νέα μέτρα ύψους 6,5 δισ. ευρώ.

Ποιος είδε, λοιπόν, τον Αντώνη Σαμαρά και δεν τον φοβήθηκε. Ο Ελληνας πρωθυπουργός σήκωσε το τηλέφωνο και σχημάτισε τον αριθμό της Χριστίνας. Εις μάτην, όμως, γιατί η σιδηρά κυρία, η φον Μπράουν θα μπορούσαμε να πούμε της διεθνής ολιγαρχίας, ήταν σε σύσκεψη. Πήρε όμως η ίδια μόλις ξελασκάρισε από την Ουάσιγκτον τον Σαμαρά. Που σαν Ιωάννης Μεταξάς Νο2 είπε το δικό του όχι, που θα μείνει στην ιστορία. Απέναντι στις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον: «Η πτωχή, αλλά τίμια Ελλάς δεν εκβιάζει, αλλά δεν εκβιάζεται».

Η Χριστίνα έγινε κίτρινη σαν το λεμόνι. Το ακουστικό πήγε να πέσει από τα χέρια της και με τρεμάμενη φωνή ψέλλισε: «Μη μας το κάνεις αυτό Αντώνη. Σε ικετεύω. Σε παρακαλώ. Βασίσου στο λόγο μου. Δως μου δέκα μέρες προθεσμία να λύσω το θέμα».

Το σχέδιο του Αντώνη Σαμαρά ήταν πράγματι σατανικό. Μόνο ο Μακιαβέλι θα μπορούσε να σκεφτεί κάτι ανάλογο: «Κυρία Χριστίνα μας, δεν πάει άλλο. Οι βουλευτές μας δεν πρόκειται να ψηφίσουν νέα μέτρα. Η κυβέρνηση θα πέσει, θα γίνουν εκλογές και θα βγει ο ΣΥΡΙΖΑ». Αυτή ακριβώς ήταν η κίνηση ρουά ματ. Της Χριστίνας πήγε να της έλθει κόλπος.

Για την Ευρώπη ο Τσίπρας είναι ό,τι ο Φιντέλ Κάστρο για την Αμερική. Φίδι στον κόρφο της. Ο Τσε Γκεβάρα του 21ου αιώνα που θα ξεκινήσει την επανάσταση από την εσχατιά της Μεσογείου: Με τον Φωτόπουλο και τους λοιπούς συνδικαλισταράδες που άφησε ορφανούς το ΠΑΣΟΚ.

Ο Αντώνης Σαμαράς, που λέει και ξαναλέει στους συνεργάτες του «με έχουν πρήξει», μετέφερε πλέον το πρόβλημα στη Μέρκελ, στον Ομπάμα, στον Σόιμπλε και στη Χριστίνα Λαγκάρντ κι όχι τη Λαμπίρη. Αν πέσει ο Σαμαράς, ας ψάξουνε όλοι αυτοί να βρούνε άκρη με τον Ερνέστο Φιντέλ Τσίπρα. Που θα τινάξει από το βράδυ των εκλογών τα δεσμά του μνημονίου.

Η Ελλάδα θα είναι η πρώτη χώρα του ευρωπαϊκού Νότου που θα σπάσει τις αλυσίδες. Το πουλόβερ θ’ αρχίσει να ξηλώνεται. Η Ευρωπαϊκή Ενωση θα κινδυνεύει με διάλυση. Η οικονομία της Ευρώπης θα καταρρεύσει σαν πύργος από τραπουλόχαρτα.

Η Ελλάς σ’ αυτές τις κρίσιμες στιγμές έχει τον καλύτερο τιμονιέρη. Ο Αντώνης Σαμαράς, ύστερα από 73 χρόνια, αναβιώνει το «ΟΧΙ» του Ιωάννη Μεταξά. Η ανθρωπότητα, οι ισχυροί του πλανήτη, παρακολουθούν τις εξελίξεις με κομμένη την ανάσα.

Ο Αντώνης Σαμαράς σαν σύγχρονος Ατλας κρατάει την υδρόγειο σφαίρα στα χέρια του. Κι εν ονόματι του ελληνικού λαού είναι αποφασισμένος αν χρειαστεί να τα τινάξει όλα στον αέρα.

Το φάντασμα του Στρατούλη αρχίζει να πλανιέται πάνω από την Ευρώπη.

Αυτά.

 

[Κ. Καίσαρης – sentragoal.gr]

Από την ΕΡΤ δεν θα γλυτώσει κανείς

ΟΙ εξελίξεις στο μέτωπο της ΕΡΤ είναι ραγδαίες.

Οι απολυμένοι εργαζόμενοι θα κλιμακώσουν τον αγώνα τους με νέες μορφές πάλης. Δεν θα περιοριστούν πλέον στην κατάληψη του ραδιομέγαρου της Μεσογείων.

Ο Σπύρος Παπαδόπουλος ξεκινάει απεργία πείνας. Θα εγκατασταθεί σε αντίσκηνο στα Προπύλαια. Αρνούμενος στερεά και υγρά τροφή.

Ούτε μπογιά δεν θα βάζει πλέον για να βάφει τα μαλλιά του. Θα αφήνει να ασπρίσουνε, θα μείνει αξύριστος και ακούρευτος και θα γίνει σαν τον Κώστα Πρέκα.

Αν ο Μπόμπι Σαντς άντεξε 66 μέρες απεργία πείνας πριν πεθάνει στα 27 του, ο Σπύρος Παπαδόπουλος είναι αποφασισμένος να το πάει ακόμα παραπέρα.

 

 

Για να μην τρομάζει όμως ο κόσμος και να μην περιέλθει σε κατάσταση απογοήτευσης και κατάθλιψης, βίντεο γουόλ όπισθεν του αντίσκηνου θα παίζουν αποσπάσματα από τις υψηλού πολιτιστικού επιπέδου εκπομπές του «Στην υγειά μας».

Από τα μεγάφωνα θα ακούγονται ποιοτικά τραγούδια τύπου «φύσα ρούφα, τράβα τόνε, πάτα τόνε κι άναφ’ τόνε». Σε ένδειξη συμπαράστασης χανουμάκια των εκπομπών του Σπύρου Παπαδόπουλου θα διαγωνίζονται λάιβ στο τσιφτετέλι.

Δεν θα είναι μόνο αυτό όμως.

Ασφαλείς πληροφορίες αναφέρουν ότι η Μπήλιω Τσουκαλά θα κάνει κατάληψη στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης. Δεν θα φουντάρει εις το κενόν, όπως είχαν κάνει ο Μιμίκος και η Μαίρη, αλλά δεν θα εγκαταλείψει τον αγώνα αν δεν ανοίξει η ΕΡΤ.

Ο Γιώργος Μίνος θα φορέσει σωβρακάκι και φανέλα του ΠΑΟΚ με το νούμερο 10 και το όνομα του Γιώργου Κούδα και θα εγκατασταθεί στον Λευκό Πύργο. Με τους Αρειανούς να του φωνάζουν από κάτω «πέσε».

Ο Μανώλης Κοττάκης με τον Γιάννη Τζανετάκο θα ανέβουν στην ταράτσα της Βουλής. Θα κρατάνε γαλανόλευκες σημαίες και θα φωνάζουν «συμπαράσταση, λαέ».

Ταυτόχρονα θα επιστρατεύθουν όλα τα ιερά τέρατα της ΕΡΤ που έχουν ταυτιστεί με τον πολιτισμό αυτού του τόπου: Η Δάφνη Μπόκοτα. Ο Τέρενς Κουίκ. Η Αννα Παναγιωταρέα. Ο Βασίλης Κοντοβαζαινίτης. Ο Κώστας Χαρδαβέλλας.

Πόσο να αντέξει αυτή η κυβέρνηση; Μια βδομάδα; Δέκα μέρες; Εναν μήνα; Θα τη ρίξει η οργή του λαού. Η κατακραυγή. Εκατοντάδες χιλιάδες θα βγουν στους δρόμους της Αθήνας και θα φωνάζουν «κάτω τα χέρια από την Αρια Αγάτσα».

Πώς θα μπορούν να ζήσουν ο Βασιλάκης από Καματερό, ο Πρέσβης από τη Μύκονο κι ο Κάιζερ από τη Χαλκίδα με κλειστές τις γραμμές της ΕΡΑ Σπορ; Το χτύπημα στον πολιτισμό θα είναι τεράστιο.

Πώς θα κοιμούνται τα βράδια οι χιλιάδες των ακροατών αν δεν ακούνε τον Στέλιο Καζαντζίδη να λέει «ένας σκύλος και μια γυναίκα ήταν στο σπίτι μου όλη η ζωή. Αυτός τα χέρια μου πιστά φιλούσε κι εσύ αχάριστη τον εραστή. Μες στα μάτια με κοιτούσε σαν κάτι να ήθελε να μου πει, μα εσύ τον έδιωχνες από κοντά μου, το μυστικό σου να μην προδοθεί».

Αυτός είναι ο πολιτισμός της ΕΡΤ. Οχι σαν τα σαχλοτράγουδα που βάζουνε οι ιδιωτικοί σταθμοί.

Είπαμε όμως. Θέμα ημερών είναι να πέσει η αυταρχική και ακροδεξιά κυβέρνηση του Σαμαρά. Δεν τη ρίξανε οι ναυτεργάτες. Δεν τη ρίξανε οι καθηγητές. Δεν ρίξανε το ΠΑΣΟΚ ταξιτζήδες και φορτηγατζήδες, αλλά από την ΕΡΤ δεν θα γλιτώσει κανείς.

Σαν τραπουλόχαρτα θα καταρρεύσουν και θα γκρεμιστούν Σαμαράς-Βενιζέλος-Κουβέλης. Η οργή του Γιώργου Μίνου θα σαρώσει τα πάντα στο πέρασμά της.

Αυτά.

[Κ. Καίσαρης – sentragoal.gr]　

Το κακό είναι οτι θα ξανανοίξει

ΟΠΩΣ γίνεται στις καθώς πρέπει κηδείες, όπου ο ένας μετά τον άλλον στέκονται στην ουρά για να υπογράψουν στο βιβλίο συλλυπητηρίων. Ετσι και για το λουκέτο στην ΕΡΤ. Προσωρινό, για να μην ξεχνιόμαστε.

Ο ένας μετά τον άλλον κάνουν δηλώσεις για να εκφράσουν την αντίθεσή τους και τη συμπαράστασή τους στους εργαζομένους: από τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο μέχρι τον Γεώργιο Παπανδρέου τον δεύτερο.

Ο ένας σταμάτησε τις προσευχές για ν’ ασχοληθεί με την ΕΡΤ κι ο άλλος τη διεθνή περιοδεία του. Από τον Απόστολο Κακλαμάνη μέχρι την Ασημίνα Ξυροτύρη. Από τον Γιώργο Πάντζα μέχρι τον Τέρενς Κουίκ που λόγω της προχωρημένης ηλικίας μάλιστα έβαλε και τα κλάματα. Το έχουν αυτό οι υπερήλικες να είναι ευσυγκίνητοι. Από τον Αντώνη Νικοπολίδη μέχρι τη Ραχήλ Μακρή.

Η Ελλη Στάη για πρώτη φορά στην καριέρα της βγήκε στο δελτίο ειδήσεων αχτένιστη.

 

Αυτό και μόνο το γεγονός επιβεβαιώνει ότι οι στιγμές που ζούμε είναι ιστορικές.

Δέκα χιλιάδες κόσμος ήταν μέχρι αργά μετά τα μεσάνυχτα της Τρίτης στο Ραδιομέγαρο. Για συμπαράσταση στον Σπύρο Παπαδόπουλο. Και στις γκόμενες με τα κολλητά μπλουτζίν για να διακρίνονται τα κωλομέρια και τις κοιλιές έξω που συναγωνιζόντουσαν σε ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς όπως το τσιφτετέλι. Με κόστος εκπομπής κοντά στα 50.000. Τσάμπα πράμα.

Για συμπαράσταση στην Μπήλιω Τσουκαλά που κάθε φορά που ολοκλήρωνε μια πρόταση των έξι λέξεων άνοιγαν σαμπάνιες στη Μεσογείων για να εορτάσουνε το χαρμόσυνο γεγονός. Για συμπαράσταση στον Μανώλη Κοττάκη και στον Γιάννη Τζανετάκο.

Μόνο η Μαρία η Δαμανάκη έλειπε. Η πασιονάρια του Πολυτεχνείου. Να κλειστεί στην ΕΡΤ και να μεταδίδει συνθήματα όπως το 1973 στο Πολυτεχνείο: «Συμπαράσταση λαέ». Συμπαράσταση στα κομματόσκυλα και στους κηφήνες.

Θα πει κάποιος, δηλαδή ρε Καίσαρη, και οι 2.656 άνθρωποι που μένουν στον δρόμο ήταν τεμπέληδες και αργόμισθοι; Σαφώς και όχι.

Για να βγαίνουν έστω και αυτά τα προγράμματα του κώλου κάποιοι δουλεύανε. Ποιος αντέδρασε όμως για τα κοπροσκυλιάσματα και τις αργομισθίες; Τι έκαναν οι συνδικαλιστές; Υπάρχει έστω και ένας που να μπήκε στην ΕΡΤ χωρίς να έχει φιλήσει κατουρημένη ποδιά βουλευτή ή υπουργού; Και σε καμία περίπτωση βέβαια δεν στέκουν οι δικαιολογίες της κυβέρνησης. Να ξαναπούμε το αυτονόητο: όλες οι κυβερνήσεις είναι υπεύθυνες για το τέρας της ΕΡΤ.

Από τη Χούντα, όταν προσλάμβανε την Πιπιλή, τον Ρίζο και τον Σπύρο Καρατζαφέρη, τη Νέα Δημοκρατία του Κωνσταντίνου Καραμανλή, το ΠΑΣΟΚ με τον Μαρούδα που τίναξε την μπάνκα στον αέρα, και μέχρι τώρα τον Σαμαρά που προσέλαβε την Ανθή Σαλαγκούδη.

Από τη μία δηλαδή να διορίζεις τον Λιάτσο κι από την άλλη να κλείνεις της ΕΡΤ, επειδή όπως λες σαν πρωθυπουργός της χώρας πρόκειται για «έναν νοσηρό οργανισμό που κατασπαταλούσε το δημόσιο χρήμα και λειτουργούσε με παλαιοκομματικές αντιλήψεις».

Αν η υποκρισία ήταν ποινικό αδίκημα, όλοι οι πολιτικοί στην Ελλάδα θα είχαν δικασθεί εις θάνατον και θα είχαν εκτελεσθεί με συνοπτικές διαδικασίες.

Το κακό λοιπόν δεν είναι ότι έκλεισε η ΕΡΤ. Το κακό είναι ότι αυτοί που δημιούργησαν αυτό το τέρας, οι ίδιοι θα το ξανανοίξουν τον Σεπτέμβριο. Για να δημιουργηθεί «μια νέα ΕΡΤ σύγχρονη και αντικειμενική» όπως είπε ο πρωθυπουργός.

Εκτός δηλαδή από την Μπήλιω Τσουκαλά, θα επιστρέψουν ο Μανώλης Μαυρομάτης, η Αννα Παναγιωταρέα και ο Αντώνης Κατσαρός.

Αυτά.

 

[Κώστας Καίσαρης – sentragoal.gr]

Κάν’το όπως ο Αχιλλέας Καραμανλής

Έχει λεχθεί ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα. Τρίχες κατσαρές.

Η ιστορία, επαναλαμβάνεται σαν τραγωδία.

Να τα πάρουμε όμως τα πράματα από την αρχή, όπως λένε και οι σπορκάστερς, Η γενιά η δικιά μου, των 60+, σε ότι έχει να κάνει με την πολιτική, τα έχει δει όλα.

Την οκταετία του Εθνάρχη Καραμανλή, τη δεκαετία του ’60 όταν ψήφιζαν και τα δέντρα, κι όταν ο χωροφύλακας, ήταν Νόμος, Κράτος και Εξουσία. Στη συνέχεια την δικτατορία της 21ης Απριλίου.

Ακολούθως είδαμε την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Έκανε η Νέα Δημοκρατία, τη δικιά της επταετία, και το 1981, προέκυψε το τσουνάμι-ΠΑΣΟΚ. Η «αλλαγή» ήρθε να σαρώσει τα πάντα. Τίποτα δεν έμεινε όρθιο. Όλα ισοπεδώθηκαν.

Κυρίαρχη ιδεολογία ο Αυριανισμός. Όσο σατανάς κι ήτανε αυτός ο Μητσοτάκης, που να φτουρίσει; Σαν τον βρυκόλακα, σαν τον Κρίστοφερ Λι σηκώθηκε από τον τάφο του ο Ανδρέας και ξανάγινε πρωθυπουργός. Στη συνέχεια έφυγε το παλιό ΠΑΣΟΚ και πήρε τη θέση του, το εκσυγχρονιστικό.

Ο τίμιος λογιστής, Κώστας Σημίτης. Ποτέ δεν κατάλαβα, πως γίνεται ένας έντιμος άνθρωπος, όπως τον χαρακτηρίζουν, να περιβάλλεται από τους Τσουκάτους, τους Πανταγιάδες, τους Μαντέληδες. Και να έχει εκ δεξιών του τον Ακη Τσοχατζόπουλο.

Ο ελληνικός λαός όμως είναι σοφός. Επέλεξε για τη συνέχεια τον Κ. Καραμανλή και τον Γ. Παπανδρέου. Τους διαδόχους των δύο θρόνων. Μόνο σε αυτό το κορίτσι την Ντόρα, έχει φερθεί άσπλαχνα.

Και φτάνουμε στο σήμερα: Στον Αντώνη Σαμαρά.

 

Στην Ελλάδα, λοιπόν κανείς δεν έχει παράπονο. Όλοι, ένας ένας με την σειρά τους, γίνονται Πρωθυπουργοί. Αρκεί να μην βιάζονται. Κι αφού κάναμε εν συντομία, αυτή την διαδρομή των τελευταίων πενήντα χρόνων, μπαίνει το αγωνιώδες και αναπάντητο ερώτημα:

«Δεν θα πρέπει κάποτε να κυβερνήσει στην Ελλάδα η Αριστερά;

Όλους τους έχει δοκιμάσει ο λαός. Να δοκιμάσει κι αυτούς.

Κατ αρχήν όμως, πρέπει να πούμε τούτο: «H ερώτηση όπως είναι διατυπωμένη είναι λάθος. Η Αριστερά κυβερνάει. Συγκυβερνάει για την ακρίβεια. Η Αριστερά της ευθύνης του Κουβέλη. Αν δεν υπήρχε η ΔΗΜΑΡ όπως και το ΠΑΣΟΚ δεν θα μπορούσε να υπάρξει η κυβέρνηση Σαμαρά.

Δεν θα είχε πλειοψηφία. Δεν θα είχε την δεδηλωμένη. Με τις ψήφους των αγωνιστών της ΔΗΜΑΡ, παίρνανε τα Νομοσχέδια στη Βουλή. Ο ελληνικός λαός, οφείλει αιώνια ευγνωμοσύνη στον Γρηγόρη Ψαριανό. Να όμως που  ήγκιγκεν η ώρα, η ώρα, να κυβερνήσει η κανονική Αριστερά. Μπορεί στις δημοσκοπήσεις, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ να πηγαίνουν στήθος με στήθος αλλά είναι φως φανάρι ότι στην πορεία ο Τσίπρας θα τον φάει τον Αντώνη λάχανο.

Κι εδώ είναι που προκύπτει, το πλέον σοβαρό και κρίσιμο ερώτημα: Τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ σαν κυβέρνηση;

Θα τηρήσει τις δεσμεύσεις του ή θα το γυρίσει στο Καλαματιανό; Θ’ αλλάξει η Ελλάδα ρότα ή θα έχουμε μία από τα ίδια; Ιδού λοιπόν πως είπαμε η ιστορία επαναλαμβάνεται, όχι σαν φάρσα αλλά σαν τραγωδία. Δεν χρειάζεται δηλαδή, να περιμένει κανείς να γίνει Κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ.

Το πράμα μιλάει από μόνο του.

Από τα λεγόμενα τους. Ποια είναι η θέση του ΣΥΡΙΖΑ, στο μείζον θέμα, που προέκυψε με τον υποβιβασμό της ΑΕΚ; Tα επιφανή στελέχη Ιούλιος Συναδινός (υπεύθυνος του αθλητικού τμήματος του Σύριζα) και ο Χρήστος Πιλάλης, αμφότεροι μέλη του ΔΣ της Ερασιτεχνικής ΑΕΚ, την εξέφρασαν δημόσια, με ανακοίνωση τους:

«Πιστεύουμε, ότι σε πρώτο πλάνο, πρέπει να διεκδικηθεί η ακόλουθη ΛΥΣΗ ΠΑΚΕΤΟ για την παραμονή της ομάδας στη Σούπερλιγκ: Αναδιάρθρωση της κατηγορίας σε 20 ομάδες».

Εκεί είναι δηλαδή, που όπως έχει αποφανθεί ο Ακαδημαϊκός Ζωρζ Πιλαλί, διαπιστώνεις ότι «είναι γεια σου το άτομο, δηλαδή το χαιρετάς και φεύγεις». Αν λοιπόν ήταν  σήμερα Κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ αυτό ακριβώς θα έκανε. Επαναστατικώ δικαίω, τις ομάδες 20. Τύφλα να ‘χει ο Μέγας Αλέξανδρος με τον γόρδιο δεσμό.

Όπως γίνανε πέρσι οι ομάδες της Βήτα Εθνικής 21 με απαίτηση του Ιωαννίδη, για βολευτεί κατ αρχής ο Ηρακλής και μαζί μ’ αυτόν ο Βόλος και η Καβάλα. Και γι αυτό το λόγο θα γίνουν από του χρόνου οι ομάδες της Σούπερλιγκ 18.

Έτσι θα κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Όπως κυβέρναγε η Νέα Δημοκρατία τη δεκαετία του ’70. Ο Αχιλλέας Καραμανλής, σαν Υφ. Αθλητισμού έκανε της ομάδες της Αλφα Εθνικής από 16, 18.

 

Όχι θα ήτανε κορόιδο, ν’ αφήσει τον Πανσερραϊκό την ομάδα της εκλογικής του, περιφέρειας να υποβιβαστεί στη Βήτα Εθνική. Και πως θα ξανάβγαινε μετά βουλευτής; Αυτοί είναι λοιπόν οι Ιούλιοι Συναδινοί και σία, που φιλοδοξούν να κυβερνήσουν αύριο στην Ελλάδα.

Με την ίδια μέθοδο και τους ίδιους τρόπους, της επάρατης δεξιάς. Χρειάστηκε να περάσουν 35 χρόνια, για να ξεπατικώνουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τα κόλπα του Αχιλλέα Καραμανλή, της δεκαετίας του ’70 (ο οποίος Αχιλλέας Καραμανλής στα 84 του χρόνια- ζωή να έχει- θα είναι υπερήφανος που οι αριστεροί 40άρηδες αντιγράφουν τα κόλπα του). Το πως θα κυβερνήσουν, άλλωστε, είναι προφανές, από τις επιλογές στον ραδιοφωνικό σταθμό τους.

Συμπέρασμα: ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν ξεψυχάνε ποτέ. Μπορεί τα, ποσοστά τους να συρρικνώνονται, αλλά οι ιδέες τους παραμένουν πάντα ζωντανές. Βρίσκουν σάρκα και οστά στον ΣΥΡΙΖΑ.

(Κ. Καίσαρης, sport24.gr)

Το δράμα της Γιάννας δεν αφορά το μνημόνιο

Ο ΚΟΣΜΟΣ είναι κακός. Πολύ κακός θα έλεγα.

Οπως έχει πει, άλλωστε, ο Ζωρζ Πιλαλί, η αγάπη είναι για όλους και ο φθόνος για τους εκλεκτούς. Κι έχουμε το ζωντανό παράδειγμα μπροστά μας: τη Γιάννα Δασκαλάκη, πρώην Παρθένη και νυν Αγγελοπούλου.

Εχουν πέσει απάνω της να τη φάνε, επειδή έγραψε ένα βιβλίο. Κι επειδή αρθρογράφησε σχετικά με τα ολυμπιακά έργα που τα βλέπει κλειστά και εγκαταλελειμμένα και μαυρίζει η ψυχή της.

Κατ’ αρχάς, η κυρία Γιάννα δεν απευθύνεται στον ελληνικό λαό ή λαουτζίκο, πέστε τον όπως θέλετε.

Το βιβλίο της και ξενόγλωσσο τίτλο έχει, «MY GREEK DRAMA», και στα εγγλέζικα είναι γραμμένο και στο εξωτερικό θα κυκλοφορήσει στις 8 Μαΐου. ‘Oπως και η σχετική αρθρογραφία της γίνεται αποκλειστικά και μόνο σε μεγάλες εφημερίδες της αλλοδαπής.

Η Ελλάδα των 11 εκατομμυρίων, συμπεριλαμβανομένων των Αλβανών και λοιπών μεταναστών και λαθρομεταναστών, είναι πολύ μικρή για να χωρέσει το μέγεθος μιας Αγγελοπούλου. Επί της ουσίας και από τις προδημοσιεύσεις που έχουν γίνει, το βιβλίο δείχνει ότι έχει τεράστιο ενδιαφέρον.

Η περιγραφή της κ. Γιάννας σχετικά με τον γάμο της Αλεξίας, κόρης του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου, είναι συγκλονιστική. Η κ. Γιάννα είχε κληθεί, αλλά ο τότε πρωθυπουργός κ. Σημίτης για μικροκομματικούς λόγους, λέω εγώ, της απαγόρευσε να παραβρεθεί. Το να ακυρώσεις την τελευταία στιγμή τη συμμετοχή της ήταν ένα τεράστιο πλήγμα στην αυτοεκτίμησή της:

– «Ετσι έμεινα σπίτι μου. Ντρεπόμουν για τον εαυτό μου και ήμουν απογοητευμένη, επειδή έχανα τη γιορτή. Ειδικά επειδή είχα αγοράσει ένα όμορφο σύνολο για την περίσταση».

Οταν λοιπόν αναφέρει ο τίτλος «MY GREEK DRAMA», μη νομίζουν τίποτα αφελείς ότι η κ. Γιάννα ασχολείται με το δράμα του Μνημονίου, τη χρεοκοπία της χώρας και τη φτωχοποίηση των κατοίκων της.

Αυτά ούτε την αφορούν ούτε την αγγίζουν.

Δράμα ήταν γι’ αυτήν ότι δεν μπόρεσε να πάει στους γάμους της κόρης του τέως. Και έκλαιγε στο δωμάτιό της όπως ένα δωδεκάχρονο κοριτσάκι που δεν το άφησε η μάνα του να πάει στο πάρτι και να φορέσει το καινούργιο φουστάνι. Η ίδια, βέβαια, διευκρινίζει γιατί αυτή η λεπτομέρεια έχει ιδιαίτερη σημασία, ότι «το σύνολο για τον γάμο της Αλεξίας δεν ήταν τόσο υπερβολικό όσο το σύνολο του Γκοτιέ το οποίο θα φορούσα στον γάμο του πρίγκιπα Γουίλιαμ και της Κέιτ Μίντλετον».

Οι κοινοί θνητοί, δηλαδή, οφείλουν να ξέρουν ότι για κάθε γάμο που πηγαίνει μια κ. Αγγελοπούλου αγοράζει και καινούργιο σύνολο. Σε κάθε γάμο και διαφορετικό. Δεν είναι δυνατόν να πάει με το ίδιο και να την κουτσομπολεύουν. Σε αυτά τα θέματα οι κυρίες του καλού κόσμου δεν κάνουν οικονομία. Η κ. Αγγελοπούλου, βέβαια, αφήνει και κάποιους υπαινιγμούς. Μια πικρία, δηλαδή, ότι δεν αναγνωρίστηκε η προσφορά της.

Στην υπόθεση των Ολυμπιακών Αγώνων, δηλαδή. Την παρηγορεί, όμως, όπως αναφέρει, η πνευματική συντροφιά άλλων Ελλήνων που γνώρισαν την αχαριστία: Σωκράτης, Καποδίστριας, Φειδίας, Αλκιβιάδης και Βενιζέλος. Ο Ελευθέριος και όχι ο Ευάγγελος, προσθέτω εγώ.

Κάπως έτσι, λοιπόν, γράφει την ιστορία η κυρία Γιάννα με τα ίδια της τα χέρια. Τοποθετεί έστω και έμμεσα τον εαυτό της ανάμεσα σε Σωκράτη και Καποδίστρια. 

ΣΧΕΤΙΚΑ µε τις συγγραφικές ενασχολήσεις της κ. Γιάννας, υπάρχει κι ένα πρακτικό ζήτηµα. Μια γυναίκα µε την προσωπικότητα της Αγγελοπούλου αλλά και µε την ενέργειά της δεν είναι δυνατόν να µείνει αδρανής. Τα παιδιά της έχουν µεγαλώσει. Επαγγελµατικές ασχολίες δεν έχει, άρα πρέπει µε κάποιο τρόπο να δραστηριοποιηθεί.

Τι να κάνει, δηλαδή, κάθε πρωί που ξυπνάει;

Να βλέπει τους Καµπουράκηδες και µετά τη Μενεγάκη; Ή να κάτσει στη κουζίνα για να φτιάξει στον κ. Θόδωρο κοχλιούς µπουµπουριστούς όπως τους κάνουνε στην Κρήτη; Ούτε είναι κανένα κοριτσάκι να ασχολείται κάθε µέρα µε τα νύχια και τα µαλλιά της.

Ούτε λένε τίποτα τα λεφτά. Οπως έχει πει, άλλωστε, κι ο ακαδηµαϊκός Ζωρζ Πιλαλί, «ο υπέρµετρος πλούτος είναι άλλη µια µορφή φτώχειας».

Τι να τα κάνεις τα λεφτά, όταν δεν µπορείς να σκοτώσεις την ώρα σου; Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι αρκετοί πλούσιοι και διάσηµοι έχουν οδηγηθεί σε άλλες ατραπούς, µε οδυνηρές συνέπειες. Τι πιο ευγενές, λοιπόν, από τη συγγραφική τέχνη;

Οι κοµπλεξικοί µόνο βγάζουν την κακία τους µε το να λοιδορούν και να ειρωνεύονται. Οτι, αφού κανείς δεν ασχολείται µε την κ. Αγγελοπούλου, ασχολείται η ίδια µε τον εαυτό της γράφοντας το βιβλίο.

Μικροπρέπειες.

Και θα πάρουν την απάντηση µέσω της ποιητικής συλλογής που θα κυκλοφορήσει του χρόνου στη δεκαετή επέτειο των Αγώνων του 2004.

Εδώ έκανε έκθεση ζωγραφικής ο Λάλας.

Δεν µπορεί να γράψει ποιήµατα η κ. Αγγελοπούλου;

 

(Κώστας Καίσαρης – sentragoal.gr)

Αναβιώνουν τα κατοχικά συσσίτια

ΟΣΟΙ είμαστε σήμερα στα 60+ μεγαλώσαμε σαν πιτσιρικάδες τη δεκαετία του ’50. Φτώχεια σε όλη την Ελλάδα και ειδικότερα στην επαρχία αλλά τουλάχιστον ένα πιάτο φαΐ υπήρχε.

Θέλω να πω, δηλαδή, ότι δεν είναι ο μοναδικός ο Νταλάρας που έχει να λέει ότι μεγάλωσε μέσα στη φτώχεια. Και με τους δημοσιογράφους που είναι κοντά του να γράφουν ότι ακόμα και σήμερα πετάγεται τα βράδια στον ύπνο του, νομίζοντας ότι βρίσκεται στα παιδικά του χρόνια και κρυώνει!

Ποιος είχε δηλαδή καλοριφέρ τη δεκαετία του ’50; Με τα μαγκάλια ζεσταινόντουσαν τα σπίτια και τις ξυλόσομπες. Και μπάνιο στο πλυσταριό. Κι αυτό αφορούσε πάνω από το 90% του κόσμου.

Δεν ήταν ο μοναδικός φτωχός ο Νταλάρας. Σε άλλα έχει την αποκλειστικότητα. Οπως σ’ αυτήν την ηλικία που είναι δηλαδή να μην έχει βγάλει ούτε μια άσπρη τρίχα και να μην έχει ούτε μια ρυτίδα στο πρόσωπό του.

Ξεφύγαμε όμως. Λέγαμε ότι εκείνες τις εποχές, ένα πιάτο φαΐ τουλάχιστον υπήρχε.

Κι αν οι πιτσιρικάδες γκρινιάζανε επειδή δεν τους αρέσανε οι φακές ή το σπανακόρυζο, οι μανάδες είχανε την κουβέντα στο στόμα: «Φάε γιατί δεν ξέρεις τι πάει να πει Κατοχή». Με τη γερμανική κατοχή, πριν από δεκαπέντε χρόνια, να είναι σχετικά πρόσφατη.

Ιδού λοιπόν που η ιστορία επαναλαμβάνεται. Οχι σε σχέση με την κατοχή αλλά σε ό,τι έχει να κάνει με την πείνα.

Ιδού λοιπόν που αναβιώνουν τα κατοχικά συσσίτια.

Ο υπουργός Παιδείας κ. Αρβανιτόπουλος ανακοίνωσε με υπερηφάνεια ότι από την 1η Φεβρουαρίου θα διατίθεται καθημερινά σε 250.000 μαθητές δημοτικών σχολείων μικρό γεύμα: Τοστ, φρούτο και γάλα.

Χωρίς να επιβαρυνθεί ο κρατικός προϋπολογισμός μάλιστα. Αφού εξασφαλίστηκαν από κοινοτικούς πόρους 60 εκατομμύρια ευρώ για την καταπολέμηση του υποσιτισμού στα σχολεία. Με τον κ. υπουργό να δηλώνει με έπαρση: «Είχα δεσμευτεί ότι θα δώσουμε λύση στο θέμα του υποσιτισμού». Πράγματι.

Η Ελλάδα είναι η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που έφτασε σε επίπεδα Ρουάντα. Ούτε η Αλβανία δεν το έχει καταφέρει αυτό. Εν πάση περιπτώσει, λοιπόν, αν είσαι ανήλικος και πεινάς, ένα κομμάτι ψωμί ο Αρβανιτόπουλος το εξασφάλισε. Αν είσαι ενήλικος, ας ψάξεις να βρεις τίποτα αποφάγια στα σκουπίδια.

(Κώστας Καίσαρης – sentragoal.gr)

Οσο υπάρχει Αλαφούζος, ο ΠΑΟ δεν έχει να φοβάται

 

ΡΕΠΕΡΤΟΡΙΟ έχουν οι τραγουδιστές. Υποχρεούνται να έχουν.

Ο Χάρης ο Γαλανός για παράδειγμα.

Θα ξεκινήσει χαλαρά με Βέρτη και Ρέμο. Θα του ζητήσει ο πελάτης Κόκοτα; Θα πει Κόκοτα. Θα πει και Γαβαλά. Θα πει και Πάριο. Θα πει και Μητροπάνο. Και ελαφρά και λαϊκά και μπαλάντες. Και θα τα πει και καλά μάλιστα.

Ρεπερτόριο έχουνε και οι πολιτικοί.

Μπορεί να μην ξέρουνε την τύφλα τους, αλλά μιλάνε για όλα. Και για την παιδεία και για την οικονομία και για τη μετανάστευση, μέχρι και για τις βλαβερές συνέπειες του δάκου στην αγροτική παραγωγή.

Τεράστιο ήτανε μέχρι τώρα και το ρεπερτόριο του Αλαφούζου. Ανεξάντλητο μπορείς να πεις.

Εδώ και τέσσερις μήνες που έχει ξεκινήσει η αγωνιστική περίοδος, κάθε φορά λέει και κάτι καινούργιο. Σε κάθε γκέλα του Παναθηναϊκού έχει έτοιμη την απάντηση. Δεν περιορίζεται μόνο στην «παράγκα», στην εγκληματική οργάνωση και το σκάνδαλο των στημένων.

Με το που σκάει η πρώτη γκέλα με το 1-1 με τον ΠΑΣ Γιάννινα στο ΟΑΚΑ, έχει έτοιμη την επιστροφή στη Λεωφόρο. «Ο Παναθηναϊκός γυρίζει στο σπίτι του, στο κλουβί που θα σέβονται οι διαιτητές και θα τρέμουνε οι αντίπαλοι» και ξεχνιούνται όλα.

Σκάνε τα τρία γκολ από τη Μάριμπορ. Επιτόπου, στεγνό καθάρισμα στον Κατσουράνη, που ανακατεύει τα αποδυτήρια και δημιουργεί προβλήματα στον μέγα δάσκαλο της προπονητικής Ζεσουάλδο Φερέιρα.

Σκάνε τα τρία γκολ από τη Βέροια. Ντουμπλ φας το ρεπερτόριο: Την Κυριακή το βράδυ ότι ο πρόεδρος νευρίασε σε τέτοιο βαθμό που γύρισε από τη Βέροια οδικώς και τη Δευτέρα πρωί πρωί ότι Βύντρα-Χριστοδουλόπουλος παίρνουνε τον πούλο.

Κι αρκετά άλλα, αφού δεν είναι δυνατόν έτσι πρόχειρα και στο πόδι να τα θυμηθείς όλα. Υστερα από κάθε τσαφ, η αντίδραση του προέδρου ήταν ακαριαία. Και δεν λέμε για τα κοινά και τετριμμένα. Οτι πήγαινε την άλλη μέρα στην Παιανία να μιλήσει με τον Φερέιρα για το ένα χιλιάρικο πριμ στη νίκη που είχε τάξει και για τις επιθέσεις στον Βαρδινογιάννη. Εστω κι αν μπερδευότανε τις περισσότερες φορές και χρειαζότανε μετά να δίνει διευκρινίσεις.

Οταν δηλαδή αυτά που λες κάθε φορά δεν είναι δικά σου και στα έχουνε πει κάποιοι άλλοι, δεν θέλει και πολύ να μπερδευτείς και να κάνεις λάθος. Ας είναι όμως. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι μέχρι το τέλος του πρώτου γύρου οι αντιδράσεις του Αλαφούζου ήταν ακαριαίες. Και το ρεπερτόριό του, όπως είπαμε στην αρχή, ανεξάντλητο.

Ερχεται όμως κάποια στιγμή που ακόμα και τα βουνά λυγίζουνε. Ετσι και ο κύριος Γιάννης. Σε ό,τι έχει να κάνει με την επικοινωνία δηλαδή κατέρρευσε. Μηδέν αντίδραση. Μηδέν αντανακλαστικά. Στις εννιάμισι το βράδυ του Σαββάτου τελείωσε το Λεβαδειακός-Παναθηναϊκός.

Κι από την πλευρά του προέδρου ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Ούτε ένα τιτίβισμα για τα μάτια του κόσμου. Τίποτα. Σιγή ασύρματου. Τελικά, όμως, ύστερα από 48 ώρες ακριβώς ο Αλαφούζος έκανε για μια ακόμα φορά τη μεγάλη κίνηση: Σφουγγάρισε τον Ρότσα. Ποιος είσαι δηλαδή ρε Χουάν που βάζεις μέσα τον Μπουμσόνγκ, χωρίς να με ρωτήσεις;

Ποιος είσαι εσύ που αγνοείς τον πρόεδρο; Σπίτι σου και γρήγορα μάλιστα.

Συμπέρασμα: Ανακαλώ όσα βιάστηκα να γράψω νωρίς το απόγευμα. Το ρεπερτόριο του Αλαφούζου είναι ανεξάντλητο. Ο πρόεδρος είναι εδώ. Και όσο υπάρχει Αλαφούζος να κρατάει στα χέρια του το τιμόνι, ο Παναθηναϊκός δεν έχει να φοβάται τίποτα.

Το ποιος θα αναλάβει προπονητής δεν έχει καμιά απολύτως σημασία. Είτε ο Γκμοχ είναι αυτός είτε ο Ταμπόρσκι είτε ο Βασίλης Κωνσταντίνου, γνωστός και ως «αγριόγατος», ο Παναθηναϊκός με τον Γιάννη Αλαφούζο θα βρει τον δρόμο του.

(Κώστας Καίσαρης, sentragoal.gr)

 

Οι πλήρεις υψηλών νοημάτων ευχές

 

ΤΟ 2013 είναι γεγονός. Δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς.

Σταχυολογώντας λοιπόν τις ευχές και τις δηλώσεις με την άφιξη του νέου έτους θα σταθώ σε τρεις σημαντικούς συμπολίτες μας.

Κατ’ αρχάς στον Κάρολο Παπούλια. Και το τεράστιο άγχος που τον διακατέχει να αποδείξει ότι συμπάσχει με τον λαό. Η δήλωσή του σχετικά με το νέο έτος, ρητή, αλλά περιεκτική:

 – «Αν δεν αντεπεξέλθουμε, εκείνοι που σηκώνουν τα βάρη θα μας δείχνουν με το δάχτυλο».

Επειδή όπως έχω ξαναπεί είναι μεγάλος άνθρωπος, δεν τον ξεσυνερίζεσαι. Στην ηλικία που είναι δηλαδή δεν έχει πάρει χαμπάρι ότι πλέον είναι αργά. Κι ότι ήδη τους δείχνουνε και με τα πέντε δάχτυλα. Χωρίς να σημαίνει αυτό ότι τους χαιρετάνε.

♦

Αντίθετα, πλήρεις υψηλών νοημάτων ήταν οι ευχές του Μιχάλη Χατζηγιάννη:

 – «Εύχομαι το 2013 να είναι μια χρονιά αναγέννησης της ψυχής μας, της κοινωνίας μας και της χώρας μας. Να είναι επιστροφή στο μέλλον».

Τα διαβάζεις όλα αυτά και σε διατρέχουν ρίγη συγκίνησης. Δάκρυα αναβλύζουν από τα μάτια σου. Οταν η Ελλάδα έχει δημιουργούς και πνευματικούς ανθρώπους του διαμετρήματος και του βεληνεκούς ενός Μιχάλη Χατζηγιάννη, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα και κανέναν.

Ειρήσθω εν παρόδω, ο δημοφιλής καλλιτέχνης τώρα τις γιορτές έκανε μια ιδιαίτερα σημαντική αποκάλυψη. Σε συνέντευξη που παραχώρησε στον εξαιρετικό δημοσιογράφο-συγγραφέα της κρατικής τηλεόρασης Μανώλη Κοττάκη δεν δίστασε να απαντήσει στην πλέον σκληρή ερώτηση και να θέσει τα δάχτυλα επί τον τύπον των ήλων: «Θα το πάρεις το κορίτσι;» ήταν η ερώτηση που έσπαγε κόκαλα. Για να ακολουθήσει η απάντηση: «Ναι».

Πράγματι οι στιγμές που ζούμε είναι συγκλονιστικές. Ο Μανώλης Κοττάκης έβγαλε την είδηση της δεκαετίας. Και μπορεί οι χιλιάδες θαυμάστριες του Χατζηγιάννη να την άκουσαν με ανάμικτα συναισθήματα, αλλά το πανελλήνιο αισθάνθηκε ανακούφιση και αγαλλίαση: «Επιτέλους, θα φάμε κουφέτα. Και θα αποκατασταθεί αυτό το κορίτσι, η Ζέτα, που την τρέχουνε δεξιά κι αριστερά τόσα χρόνια ο ένας κι ο άλλος αστεφάνωτη».

♦

 

Ωστόσο, το βραβείο για τις ευχές της χρονιάς δεν θα μπορούσε να ανήκει σε άλλον παρά στον έναν, τον μοναδικό και τον ανεπανάληπτο: στον Γιάννη Αλαφούζο:

 – «Το 2013 χτίζουμε ρεαλιστικά και ταπεινά έναν νέο τιμωρό Παναθηναϊκό, που τελικά θα κυριαρχήσει. Γκρεμίζουμε την παράγκα. Πιστεύουμε στο φως».

Κάποιος είπε ότι όλα αυτά θυμίζουνε Ζορό που ντυνότανε ο κύριος Γιάννης όταν ήτανε μικρός. Λάθος.

Μάλλον για πρωτοχρονιάτικο μήνυμα του Φιντέλ Κάστρο για το νέο έτος 1963 φέρνει. Που απειλούσε η Κούβα την Αμερική και τον διεθνή ιμπεριαλισμό. Αυτή ακριβώς είναι σήμερα και η αναλογία Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού.

Κι ο Φιντέλ Κάστρο τουλάχιστον έχει κάνει και μία επανάσταση. Ο Αλαφούζος το μόνο που έχει καταφέρει να κάνει μέχρι τώρα στον Παναθηναϊκό είναι να λύσει το συμβόλαιο του Κατσουράνη.

Αυτά.

 

(Κώστας Καίσαρης – sentragoal.gr)

 

Από τον Μέσι και τον Κόμπι στην Όλγα και τον σουρουκλεμέ Καραχάλιο

Η Τουρκία είχε τον Λιονέλ Μέσι.

Κι η Ελλάδα τον Νίκο Καραχάλιο.

Δεν είναι ακριβώς έτσι, αλλά είναι κάπως έτσι. Ο Μέσι είναι ο τρίτος κατά σειρά «Παγκόσμιος Πρεσβευτής» των Τουρκικών Αερογραμμών. Μετά τον Κόμπι Μπράιαντ και την τενίστρια Καρολίν Βοζνιάκι.

Η σχετική εκδήλωση έγινε στο «Καμπ Νου» με τον Μέσι να δηλώνει μεταξύ των άλλων και ιδιαίτερα ικανοποιημένος από το γεγονός ότι οι Turkish Airlines έχουν απευθείας πτήσεις Βαρκελώνη-Μπουένος Άιρες. Κι αν έχεις Μέσι-Κόμπι δεν τους αφήνεις έτσι.

Αμφότεροι πρωταγωνιστούν στο διαφημιστικό σποτ που γυρίστηκε κατά κύριο λόγο στο αεροδρόμιο «Κεμάλ Ατατούρκ» της Κωνσταντινούπολης.

Τι αντίστοιχο έχει να επιδείξει η Ελλάδα;

Το αλήστου μνήμης διαφημιστικό σποτ του ΕΟΤ που γυρίστηκε στον Τάμεσι με γκεστ σταρ την ίδια την Υπουργό Πολιτισμού, Όλγα Κεφαλογιάννη! Αυτή την αηδία που κόστισε συνολικά 80.000 ευρώ και κατέβηκε πάραυτα από την ιστοσελίδα του Υπουργείου.

Θα μου πείτε τώρα τι σχέση έχουν οι τουρκικές αερογραμμές με τον Τουρισμό στην Ελλάδα; Δεν ξέρω αν οι Turkish Airlines είναι κρατική ή ιδιωτική εταιρία.Όταν μιλάμε, όμως, για αεροπορική εταιρία και ειδικά σε τέτοιες χώρες η σχέση και η παραπομπή στον τουρισμό είναι ευθεία και άμεση. Με τη συγκεκριμένη εταιρία να έχει πριν 20 χρόνια (το 1993) όταν είχε ιδρυθεί πέντε αεροσκάφη και σήμερα να διαθέτει 200 για 92 προορισμούς.

Έχοντας επενδύσει διαφημιστικά στον Αθλητισμό. Σαν χορηγός της Γιουνάιτεντ με τους ποδοσφαιριστές της επίσης να πρωταγωνιστούν σε διαφημιστικά σποτ και της Ευρωλίγκα.

Κι όπως είναι μάταια και στενάχωρο να συγκρίνεις τους Τούρκους πολιτικούς με τους Έλληνες, το ίδιο συμβαίνει και με τους επιχειρηματίες. Τι έκαναν δηλαδή οι Έλληνες αντίστοιχα τα καλά χρόνια, όταν τα πεντοχίλιαρα ήταν πετσετάκια. Πως αξιοποιήθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004;

Πιο πολύ, όμως, σήμερα που η χώρα έχει καταρρεύσει κι ο Τουρισμός υποτίθεται αποτελεί τη βαριά βιομηχανία της. Σε ποια χέρια τον έχουν εμπιστευτεί;

Το βιογραφικό της Όλγας Κεφαλογιάννη είναι ακόμα πιο φτωχό κι από της Άριας Αγάτσα. Ούτε ένα ένσημο δεν έχει κολλήσει στον ιδιωτικό τομέα. Όλα τα μεροκάματα που έχει κάνει μέχρι τώρα είναι είτε κομματικά, είτε κρατικά. Σαν κόρη του μπαμπά της, όμως, όπως είθισται στην Ελλάδα μαζί με την περιουσία, κληρονόμησε και την πολιτική καριέρα.

Κι από κοντά, γενικός γραμματέας του ΕΟΤ, ο περιβόητος Νίκος Καραχάλιος.

Μια ολόκληρη σελίδα τις προάλλες σε κυριακάτικη εφημερίδα, με τίτλο «τι τρέχει με τη Ζέτα και τον Νίκο»;

Το ρεπορτάζ στη συνέχεια, ιδιαίτερα γαργαλιστικό: «Τον τελευταίο καιρό η ηθοποιός και ο γενικός γραμματέας του ΕΟΤ κάνουν ολοένα και πιο συχνές κοινές εμφανίσεις, επιτρέποντας έτσι στις φήμες που τους θέλουν να έχουν έρθει πολύ κοντά, να φουντώνουν ακόμη περισσότερο». 

 

Πράγματι.

Δεν είναι μόνο ο Μιχάλης Χατζηγιάννης και η Ζέτα Μακρυπούλια. Δεν είναι ο Αντώνης Ρέμος και η Ιβόννη Μπόσνιακ. Τώρα πλέον στο βάθρο των μεταλλείων στα διάσημα ζευγάρια της σόου μπιζ έχουν ανέβει ο Νίκος και η Ζέτα.

Αυτές τις κρίσιμες στιγμές που περνάει η πατρίδα, τρία είναι τα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν το πανελλήνιο:

Πόσο ακόμα θα αντέξει η τρικομματική Κυβέρνηση; Πόσο θα αυξηθούν με το νέο έτος τα τιμολόγια της ΔΕΗ; Τα έχουν φτιάξει ο Νίκος με τη Ζέτα ή πρόκειται για μια στενή φιλία που έχει παρεξηγηθεί από τους κουτσομπόληδες δημοσιογράφους. 

Ο εν λόγω Καραχάλιος, βέβαια, δεν είναι κανένας χθεσινός. Είναι κατ’ αρχήν απόφοιτος της μεγάλης του Κολεγίου σχολής. Αν έχεις αποφοιτήσει από το Κολέγιο ο δρόμος για το Δημόσιο είναι ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα. Σ’ αυτή τη ζωή, όμως, δεν μετράνε μόνο τα πτυχία.

Όπως μας έχει πληροφορήσει σε ανύποπτο χρόνο η έγκυρη Εσπρέσο ο «μποέμ επικοινωνιολόγος έχει πολυτάραχη φιλία με τον Κώστα Καραμανλή, επαγγελματική σχέση με τον Κλίντον, ατελείωτα πάρτι, φλας με την Εύα Καϊλή και είναι κολλητός του Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη». Κατά το κύλησε ο τέντζερης… 

 

Και για να μην ξεχνιόμαστε ο εν λόγω Καραχάλιος έχει περάσει ένα φεγγάρι από τον Ολυμπιακό. Αρμόδιος, όμως, να μιλήσει για αυτή τη συνεργασία είναι ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Για την Τουρκία, λοιπόν, εμμέσως πλην σαφώς, μιλάνε μέσω της Turkish Airlines ο Μέσι κι ο Κόμπι Μπράιαντ.

Η Ελλάδα αντίθετα έχει εναποθέσει τον Τουρισμό της στην Όλγα Κεφαλογιάννη και σ’ αυτόν τον σουρεκλεμέ τον Καραχάλιο. Είναι ποτέ δυνατόν να γλιτώσει αυτός ο τόπος;

 

[Κώστας Καίσαρης – sport24.gr]

–

Δέκα χρόνια υπομονή

ΕΛΗΞΑΝ. Και το θέμα και το πρόβλημα. Δέκα χρονάκια θα κάνουμε ακόμα υπομονή. Μέχρι το 2023.

Από κει και πέρα, φτώχεια, ανέχεια και όλα τα συναφή από τα καταραμένα τα μνημόνια, τέλος. Οι Ελληνες θα τρώνε με χρυσά κουτάλια.

Και δεν το λέει αυτό κάποιος ανεύθυνος πολιτικάντης. Το λέει η περίφημη Ντόιτσε Μπανκ. Οτι τα αποθέματα υδρογονανθράκων νοτίως της λεβεντογέννας Κρήτης αποτιμώνται στα 430 δισ. ευρώ!

Δεν είναι βέβαια όλα αυτά τα λεφτά χεράτα. Στο 25% υπολογίζεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις το κόστος εξόρυξης. Επίσης στο 25% είναι το κέρδος εταιρειών. Αρα δικό μας μένει το υπόλοιπο 50%. Στα 215 δισ. ευρώ δηλαδή καθαρό κέρδος. Τα δίνουμε, λοιπόν, παγκουί, ξοφλάμε το δημόσιο χρέος, μηδενίζουμε το κοντέρ και πάμε φτου κι απ’ την αρχή.

Ασε που τα λεφτά μπορεί να είναι πολλά περισσότερα. Μιλάμε για 215 δισ. Μόνο για το φυσικό αέριο νότια της Κρήτης. Με δεδομένο ότι όλο το Αιγαίο είναι φίσκα, μπορεί να καταλάβει καθείς για τι λεφτά μιλάμε. Αρα τα επόμενα δέκα χρόνια είναι τα δύσκολα.

Από το 2023 και μετά η Ελλάδα θα γυρίσει στην προτέρα κατάσταση της ευημερίας και της ευμάρειας. Θα αρχίσουνε και πάλι οι διορισμοί σε Δημόσιο και δήμους.

Θα επανέλθουν όλες οι φοροαπαλλαγές.

Θα δοθούν πίσω οι συντάξεις στους τυφλούς της Ζακύνθου και της Χίου.

Η Αθήνα θα αναλάβει τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2028 με πρόεδρο τη Γιάννα (φωτό), που ακόμα και τότε θα είναι νέα και ωραία.

– Μέχρι και το ΠΑΣΟΚ θα αναστηθεί.

ΕΤΣΙ πάει. Δικά μας θα είναι τα λεφτά και καμία βακέτα σαν τη Μέρκελ δεν θα μας πει τι θα τα κάνουμε. Ούτε κανείς δυσλεκτικός σαν τον Τόμσεν θα μπορεί να μας κάνει κουμάντο. Μια παρένθεση και μόνο θα είναι αυτή η δεκαπενταετία των μνημονίων.

Από το 2023 και εντεύθεν ο χρόνος θα γυρίσει πίσω. Η Ελλάδα θα ξαναγίνει όπως ήτανε τα παλιά καλά χρόνια.

Οι μπουτίκ της βία Κοντότι στη Ρώμη θα ξαναγεμίσουνε από Ελληνες τουρίστες.

Το Κολωνάκι θα ξαναβρεί το χαμόγελό του.

Τα μπουζούκια θα ξαναρχίσουνε να δουλεύουνε επτά μέρες την εβδομάδα, όχι όπως τώρα Παρασκευή – Σάββατο, θ’ αρχίσουνε και πάλι οι εισαγωγές σε Φεράρι και Λαμποργκίνι.

Ο Πέτρος Κωστόπουλος θα πάρει τη μεγάλη ρεβάνς. Είκοσι καινούργια περιοδικά λάιφσταϊλ θα βγάλει και θ’ ανοίξει πέντε ραδιοφωνικούς σταθμούς.

Ο Ανδρέας Βγενόπουλος θα κάνει το όνειρό του πραγματικότητα και θα πάρει τον Παναθηναϊκό από τον Αλαφούζο.

Μέχρι και το ΠΑΣΟΚ θα αναστηθεί. Με το που θα αρχίσουν οι προσλήψεις στο Δημόσιο, θ’ ανοίξουν πάλι όλες οι κλαδικές. Θα ξανάρθουνε στη μόδα το μούσι και το ζιβάγκο κι ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο δεύτερος ο γιος του Γιωργάκη, θα σαρώσει στις εκλογές του 2023 με ποσοστό 53%.

Και η Μαργαρίτα θα κλαίει συγκινημένη αφού μετά τον άντρα της και τον γιο της θα δει πρωθυπουργό και τον εγγονό της.

Αυτά.

 

(Κ. Καίσαρης – sentragoal.gr)

Οι επώνυμοι έχουν αλλάξει επίπεδο

 

ΠΟΙΟΣ λακαμάς είπε ότι το λάιφ στάιλ πέθανε μαζί με τα περιοδικά του Κωστόπουλου; Τρίχες κατσαρές.

Μπορεί τώρα με την κρίση να είναι στα κάτω του, αλλά ζει και βασιλεύει. Ο κοσμάκος, ο λαουτζίκος, όπως έλεγε και η πρώην κ. Φυντανίδη, έχει άσβεστη δίψα να μαθαίνει τα νέα των επωνύμων. Των αποκαλούμενων και σελέμπριτις.

Το κουτσομπολιό είναι σαν την Ελλάδα. Δεν πεθαίνει ποτέ.

Οι έρωτες της Ζέτας Μακρυπούλια είναι σαν τα ιερά βιβλία. Η Παλαιά Διαθήκη με τον Αντώνη Ρέμο και τώρα γράφεται η Καινή Διαθήκη με τον Μιχάλη Χατζηγιάννη. Μπεστ σέλερ ο χωρισμός της Ελένης Μενεγάκη με τον Λάτσιο και ο μέγας έρωτάς της με τον Ματέο από την Ανδρο που ακολούθησε.

Δεν είναι όμως μόνο τα γκομενιλίκια. Είναι και η καθημερινότητα.

Ολως τυχαίως όταν βγαίνει βόλτα η Μενεγάκη με τα παιδιά της πέφτει επάνω στους παπαράτσι. Εντελώς τυχαίες κάθε καλοκαίρι οι αθώες και αυθόρμητες αλλά πάντα αισθησιακές πόζες της με το βρεμένο μπικίνι να κολλάει στο επίμαχο σημείο. Και στην ηλικία που είναι μάλιστα.

Ως πότε δηλαδή θα δείχνει το στήθος της; Χειμώνα στις εκπομπές και το καλοκαίρι στους φωτογράφους; Τέλος πάντων. Ολα αυτά κάπου τα έχουμε συνηθίσει και αποδεχθεί. Εκπληξη θα ήταν να μην περίμεναν έξω από το μαιευτήριο τον Ρουβά οι φωτογράφοι να κουβαλάει το νεογέννητο μέσα στο καλάθι. Ούτε ο ίδιος να το είχε γεννήσει.

Τελευταία, όμως, οι αποκαλούμενοι επώνυμοι, έχουν αλλάξει επίπεδο. Το έχουνε πάει ακόμα παραπέρα. Δεν αρκούνται δηλαδή στις σάχλες της καθημερινότητας. Οτι ο φακός όλως τυχαίως συνέλαβε εξ απίνης το ερωτευμένο ζευγάρι όταν απολάμβανε το ρομαντικό δείπνο υπό το φως των κεριών.

Ή ότι η κυρία τάδε ήταν πρώτη ξαπλώστρα στο κύμα του Αγίου Πνεύματος στην Ψαρρού, όταν και βρήκε την ευκαιρία να χαλαρώσει από την πολύβουη Αθήνα. Κι απ’ όλο το Αιγαίο βρήκε την Ψαρρού που είναι ο ένας απάνω στον άλλον και ανταλλάσουνε τα αντηλιακά τους.

Πέρα λοιπόν από την καθημερινότητα, υπάρχουν τώρα και τα προσωπικά δράματα. Ο Γιώργης ο Αυτιάς, ο φίλος του συνταξιούχου, ο καλύτερος φοροτεχνικός για τον αυτοαπασχολούμενο, συγκλόνισε με την αποκάλυψή του. Από το άγχος και το στρες έβγαλα ένα καρκινάκι. Στον θυροειδή.

Το καρκινάκι σε σχέση με τον κανονικό καρκίνο ίσως να είναι σαν την ολίγον έγκυος. Να μην ξεχνάμε λοιπόν να βλέπουμε το Σαββατοκύριακο τον Αυτιά που είναι το παιδάκι μου και άρρωστο. Στη συνέχεια ακολούθησε «η εξομολόγηση της Μάγιας Τσόκλη για τον καρκίνο της στην Τατιάνα Στεφανίδου».

Να το μάθει κανένας Ανθιμος να της κάνει μήνυση για αντιποίηση επαγγέλματος. Οποιος θέλει να εξομολογηθεί πάει στον παπά. Δεν πάει στη γυναίκα του Ευαγγελάτου.

Στα ψιλά πέρασε ότι «ο Γιάνννης Σερβετάς μίλησε για τον θάνατο του πατέρα του» ότι η Βίκυ Χατζηβασιλείου (φωτό) έκανε τη συγκλονιστική αποκάλυψη ότι ο πατέρας της είναι υιοθετημένος.

Προσωπικά όλα μπόρεσα να τα αντέξω.

Οταν άκουσα όμως ότι ο πατέρας της Βίκυς Χατζηβασιλείου είναι υιοθετημένος, έχασα τον κόσμο κάτω από τα πόδια μου. Το χτύπημα ήταν βαρύ. Ειλικρινά, ακόμα δεν μπορώ να συνέλθω. Ο πατέρας της Βίκυς υιοθετημένος. Τι άλλο μας περιμένει ακόμα;

Αυτά.

 

 -Κώστας Καίσαρης (sentragoal.gr)