Παπατζήδες
(Αν και τελευταία έχω άλλες προτεραιότητες, μέρα που είναι σήμερα, παραμονή της Κυριακής 5ης Μαίου, μια μέρα στην οποία αυτός ο απόλυτα μαλάκας λαός ετοιμάζεται να τα ξανακάνει όλα κώλο δια της ψήφου του (ότι και να ψηφήσει), είπα να ανεβάσω κάτι από τον Κ. Καίσαρη. Δημοσιεύτηκε στο sport24.gr).
Εβουαλά:
ΠΑΠΑΤΖΗΔΕΣ
ΣΤΗΝ πολιτική, η τσίπα είναι είδος προς εξαφάνιση. Δεν υπάρχει πουθενά. Κανείς δεν ντρέπεται. Κανείς δεν διαθέτει φιλότιμο. Η Ελλάδα σαν χώρα, σαν Οικονομία, ποτέ δεν είχε φτάσει στην κορυφή της Ευρώπης. Οπως το ελληνικό ποδόσφαιρο. Με τα ψέματα την έβγαζε και με δανεικά. Παπατζήδες ήταν αυτοί που κυβέρνησαν. Νομίζοντας ότι με το «εδώ παππάς, εκεί παππάς», θα κορόιδευαν τους ξένους και θα τους τσουρνεύανε τα δανεικά, όπως δουλεύουν και κλέβουν τους Έλληνες. Μια – δυο -τρεις, όμως, έσκασε η φούσκα, κι έγινε το μπαμ. Μετά το ΔΝΤ, ήρθε το λουκέτο στις τράπεζες και έπεται συνέχεια. Κανένα πρόβλημα, όμως, για τους Ρανιέρι της πολιτικής. Το θράσος περισσεύει. Να βγαίνουν να λένε τη γνώμη τους και να συμβουλεύουν το λαό τι πρέπει να ψηφίσει. Ολοι. Απαξάπαντες:
Και ο Μητσοτάκης.
Και ο Σημίτης.
Και ο Καραμανλής.
Και ο Γιωργάκης. Μάλιστα έκανε και συγκέντρωση.
Και ο Σαμαράς.
Μέχρι και η Φώφη.
Μέχρι και η Βάσω Παπανδρέου.
Μόνο οι πεθαμένοι δεν μίλησαν. Ο μοναδικός που κράτησε την αξιοπρέπειά του και δεν μίλησε, ήταν ο Ακης Τσοχατζόπουλος. Σαν να βγαίνει δηλαδή ο Σαλιαρέλης και να δίνει συμβουλές για τον Ολυμπιακό. Ο Βγενόπουλος για τον Παναθηναϊκό και ο Αδαμίδης για την ΑΕΚ. Με τις πέτρες θα τους έπαιρναν τα αλάνια της εξέδρας.
Οι κοκορνιόκοι όμως, ο ελληνικός λαός δηλαδή, και τους ακούει όλους αυτούς και τους λαμβάνει σοβαρά υπόψιν του και τους ψηφίζει. Και γι’ αυτό ακριβώς είμαστε περικυκλωμένοι.
Αυτός ο καταραμένος λαός δεν πρόκειται να γλιτώσει. Ο,τι και να βγάλει η κάλπη, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Μηδέν εις το πηλίκο. Στο έλεος της Μέρκελ και του Σόιμπλε θα είναι η χώρα.
ADVERTISEMENT
Ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας, ότι κάποιος είναι συντηρητικός άνθρωπος. Οτι πάει στη λογική του «μη χείρον, βέλτιστον». Οτι φοβάται τα ακόμα χειρότερα. Οτι ανήκει σε αυτή τη μεσαία μικροαστική τάξη, την όποια έχει απομείνει. Φοβάται τη δραχμή, κι είναι διατεθειμένος να παραχωρήσει κι άλλα από τα κεκτημένα, μέσω της φορολογίας και άλλων αφαιμάξεων για να αποφύγει το ενδεχόμενο της Αργεντινής. Για όλους αυτούς τους λόγους είναι υπέρ του «ναι».
Κι επειδή μάλιστα όλα κρέμονται από μια κλωστή, πήγε στη συγκέντρωση που έγινε στο Σύνταγμα. Και ποιον άκουσε να μιλάει; Τον Πατούλη. Με την ωραία σύζυγο, πρώτη ξαπλώστρα στην παραλία της Ψαρούς. Η «τόλμη και η γοητεία» σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια. Και μην βρεθεί κανείς να πει ότι είναι γιατρός. Αλλο το επάγγελμα, άλλο ο επαγγελματίας. Τα έχουμε πει και τα έχουμε ξεκαθαρίσει αυτά. Ο δεύτερος που βλέπεις να μιλάει είναι ο Μπουτάρης. Με τον Χασδάι Καπόν, του δανείου των 13ων εκατομμυρίων ευρώ, από την Πρότον Μπανκ. Κι από κάτω: Γιακουμάτος, Πάνος Παναγιωτόπουλος, Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης. Η Σοφία η Βούλτεψη δεν θα μπορούσε να κλείσει ραντεβού με την κομμώτρια και δεν παραβρέθηκε. Πώς θα πήγαινε στη συγκέντρωση χωρίς το μαλλί να είναι φτιαγμένο;
Κατάντια δεν είναι να μην έχεις λεφτά. Συμβαίνει.
Κατάντια δεν είναι να ξεροσταλιάζεις στην ουρά για 60 ευρώ.
Κατάντια είναι να ελπίζεις ότι θα σε σώσει ο Πατούλης. Οπως κάποιοι άλλοι πιστεύουν ότι θα τους σώσει ο Τέρενς Κουϊκ, η Ραχήλ Μακρή και η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Να πηγαίνεις στο Σύνταγμα υπό βροχή για να ακούσεις τον Πατούλη. Να σου έλεγε κάποιος ότι θα γινόταν συγκέντρωση στο Σύνατγμα και θα πήγαιναν χιλιάδες να ακούσουν τον Πατούλη, θα του έριχνες γιαούρτι. Κι όμως, αυτό έγινε. και δεν προκάλεσε την παραμικρή εντύπωση.
Από τη μία οι τυχοδιώκτες του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και από την άλλη ο Πύρρος Δήμας να βάζει τα κλάματα ενώπιον της Σίας Κοσιώνη. Στο ενδεχόμενο η Ελλάδα να γίνει Αλβανία του Χότζα, αν επικρατήσει το «όχι» . Και να τρέχουν τα παιδιά στις ουρές για να πάρουν τρόφιμα με το δελτίο. Ισως ο Πύρρος να μην έχει προνοήσει, σαν την οικογένεια Νταλάρα, να έχει ένα σεβαστό ποσό στις τράπεζες του εξωτερικού. Να έχει δηλαδή όλα τα λεφτά του στην Ελλάδα και να φοβάται το ενδεχόμενο κούρεμα. Και γι’ αυτό να τον πήραν τα πετιμέζια.
Στο ένα εκατομμύριο γιούρο υπολογίζεται το πριμ που έδωσε το ελληνικό κράτος στον Πύρρο για τα σίδερα που σήκωνε και τα μετάλλια που έχει κερδίσει. Συν πρακτορείο ΟΠΑΠ, συν διορισμός στις ένοπλες δυνάμεις (σαν αξιωματικός όπως όλοι οι Ολυμπιονίκες) για να μην τρώει από τα έτοιμα. Και βουλευτής μέσω του Επικρατείας στο ΠΑΣΟΚ. Και βγαίνει και κλαίει στην τηλεόραση, δήθεν για τα παιδιά του, σαν τη Μάρθα Βούρτση. Χωρίς να ντρέπεται. Από αρσιβαρίστας, ηθοποιός.
Αν κλαίει δηλαδή ο Πύρρος Δήμας, αυτοί που έχουν παιδιά, χωρίς να έχουν στον ήλιο μοίρα, τι θα έπρεπε να κάνουν; Ντροπή! Το λιγότερο που μπορείς να πεις.
Ποιός θα εκλεγεί Πρόεδρος;
Βάλτε τώρα που γυρίζει. Σήμερα Τετάρτη η πρώτη κρίσιμη ψηφοφορία για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας! Κρίσιμη για την Ελλάδα, τους Έλληνες, για το μέλλον αυτού του τόπου και γενικότερα της Ευρώπης.
Αυτή η κουτσουλιά στον χάρτη της υδρογείου, η Ελλάδα, που είναι σαν μυγόχεσμα, μπορεί να παρασύρει σε καταστροφή ολόκληρη την Ευρωπαϊκή οικονομία, αν όχι την παγκόσμια. Αν δηλαδή δεν βγει πρόεδρος και προκύψει «πιστωτικό γεγονός» όπως διατείνεται η Σοφία, όχι μόνο στο όνομα, αλλά σοφή στη σκέψη, Βούλτεψη.
Βάλτε τώρα που γυρίζει. Οι σκληροί και ανάλγητοι μπουκ έχουν βγάλει αποδόσεις. Παίζουν στοιχήματα, με το μέλλον της πατρίδας. Όπως κάποιοι άλλοι είχαν παίξει στα ζάρια τον ιερό χιτώνα του Ιησού Χριστού, μετά τη σταύρωση. Αδιαφορώντας για το ενδεχόμενο της σταύρωσης του ελληνικού λαού: στο 1.30 έχει κατρακυλήσει η απόδοση ότι δεν θα εκλεγεί τελικά Πρόεδρος. Και τη χώρα να βυθισθεί στο χάος και να συρθεί σε εκλογές. Το να εκλεγεί Πρόεδρος (οποιοσδήποτε πρόεδρος από το παρών κοινοβούλιο) ως απόδοση έχει εκτιναχθεί στο 3.10.
Οι μπουκ, ωστόσο, έχουν βγάλει αποδόσεις και για άλλες επιφανείς προσωπικότητες, που ενδεχόμενα να διεκδικήσουν το ύπατο αξίωμα. Ο Αντώνης Σαμαράς μπορεί να έχει δεσμευτεί ότι θα στηρίξει τον Σταύρο Δήμα και στις τρεις ψηφοφορίες, αλλά όπως έχει αποφανθεί ο Αρταξέρξης «άλλο τι λέμε (στην πολιτική), άλλο τι κάνουμε». Οι μπουκ, λοιπόν, δίνουν στη Γιάννα Αγγελοπούλου για πρόεδρο 21 στο 1. Στην Μαριάννα Βαρδινογιάννη 101 στο 1. Στον Νίκο Αλέφαντο 501 στο 1. Στον Βασίλη Λεβέντη 1001 στο 1.
Θα μου πείτε τώρα τι σχέση μπορεί να έχει ο Νίκος Αλέφαντος με τη Γιάννα Αγγελοπούλου; Ο Αλέφαντος είναι προπονητής. Η κ. Αγγελοπούλου τι δουλειά κάνει; Αν πάει μάρτυρας σε κανένα δικαστήριο και τη ρωτήσει ο πρόεδρος «τι επαγγέλεσθε» ποια θα είναι η απάντηση της; Συγγραφέας; Τι δουλειά έχει ο Βασίλης Λεβέντης με την κ. Βαρδινογιάννη; Ο Λεβέντης είναι πολιτικός. Αρχηγός κόμματος. Και εκ των πλέον έμπειρων μάλιστα. Έχει τα τυπικά προσόντα. Η κ. Βαρδινογιάννη είναι μια φιλάνθρωπος.
Στο κουπόνι, βέβαια, υπάρχει και «ο άλλος». Με απόδοση 1.40. Στην περίπτωση που λέγαμε ότι ο Αντώνης Σαμαράς στην τρίτη και κρίσιμη ψηφοφορία στις 29 του μήνα κατεβάσει κάποιο πρόσωπο έκπληξη. Ποιο μπορεί να είναι αυτό; Στην Ελλάδα ποτέ δεν εξέλειπαν οι μεγάλες προσωπικότητες:
-Μπορεί να είναι η Άννα Παναγιωταρέα: δημοσιογράφος, συγγραφές, καθηγήτρια και εσχάτως εκπρόσωπος Τύπου του τάφου της Αμφίπολης.
-Μπορεί να είναι ο Νίκος Βαμβακούλας. Πολύ πιο έξυπνος από τον Θοδωρή Ζαγοράκη που ο Αντώνης Σαμαράς επέλεξε για το Ευρωψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας και ο ελληνικός λαός δια της ψήφου του, τον έστειλε στην Ευρωβουλή.
– Μπορεί να είναι η Ελένη Φουρέιρα. Από φωνή κορμάρα. Για να αποδείξουν στην πράξη οι Έλληνες πολιτικοί ότι δεν διακατέχονται από ρατσισμό.
– Μπορεί να είναι η Τζούλια Αλεξανδράτου. Αν οι Ιταλοί έστειλαν στη Βουλή την Τσιτσιολίνα, οι Έλληνες να κάνουν ένα βήμα παραπέρα: να κάνουν πρόεδρο της Δημοκρατίας μια «επαγγελματία» Μια σκληρά εργαζόμενη γυναίκα. Για να τιμήσουν στην πράξη το αρχαιότερα επάγγελμα του κόσμου.
– Μπορεί να είναι ο Γιώργος Νταλάρας: ο αγωνιστής, ο φίλος της Κύπρου, ο ουμανιστής, ο υπεράνω χρημάτων, ο νυν και αεί αριστερός. Το φτωχόπαιδο που ξεκίνησε από τις παράγκες της Κοκκινιάς κι έφτασε να ανοίγει το σπίτι του στα βόρεια προάστια για τον Κόκκαλη, τον Ψυχάρη και τον Πάγκαλο.
– Μπορεί να είναι η Μαργαρίτα Παπανδρέου. Η γυναίκα που είχε τη μέγιστη τιμή να έχει πεθερό Πρωθυπουργό, άνδρα πρωθυπουργό, γιο πρωθυπουργό. Να γίνει στα 92 της πρόεδρος της Δημοκρατίας. Σαν ένας ελάχιστος φόρος τιμής στη συμβολή της, σαν συζύγου και μητέρα πρωθυπουργών. Σαν μια έμπρακτη συγγνώμη του πολιτικού συστήματος, για την συμπεριφορά του Ανδρέα που την πέταξε στους πέντε δρόμους για να στεφανωθεί τη Δήμητρα.
– Μπορεί να είναι ο Γιώργος Μάγγας. Ένας σεμνός, λαϊκός καλλιτέχνης. Ο άνθρωπος που κάνει το κλαρίνο να κελαϊδάει Αυτός που βγάζει τα λεφτά του με τον ιδρώτα του προσώπου του στα πανηγύρια. Αυτός που σε ανύποπτο χρόνο έχει δώσει το παράδειγμα της εγκράτειας. Ότι ύφασμα του περισσεύει κάθε φορά από τις κουρτίνες, το δίνει στο ράφτη για να του φτιάξει κουστούμι.
– Μπορεί να είναι η Ελεονόρα Μελέτη. Ένα νέο και τροφαντό κορίτσι που θα δώσει έναν άλλον αέρα στο Προεδρικό Μέγαρο. Κάθε φορά που θα την βλέπουν οι Ευρωπαίοι (και όχι μόνο) ηγέτες θα τους τρέχουνε τα σάλια. Το κορίτσι που δεν δίστασε να ομολογήσει ότι βλέπει πορνό κι έχει καπνίσει μπάφο.
– Και γιατί να μην είναι ο Κώστας Γκουσγκούνης; Ο αποδεδειγμένα άξιος 100/100. Ο ντούρος και βαρβάτος. Ο άνθρωπος που στα σκληρά χρόνια της δικτατορίας της 21ης Απριλίου, κράταγε ψηλά το φρόνημα της ελληνικής νεολαίας.
Και μην βρεθεί κανείς να πει ότι όλα αυτά διακωμωδούν τον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ποιος έχασε τη σοβαρότητα του σ’ αυτή τη χώρα για να τη βρουν οι πολιτικοί; Ποια είναι η σοβαρότητα που δείχνουν οι πολιτικοί στην άσκηση των καθηκόντων τους; Ποια είναι η σοβαρότητα που δείχνουν οι πολίτες στην άσκηση των δικών τους καθηκόντων;
Και να μην έχουν παιδεία το καταλαβαίνεις. Δεν έχουν καν το ένστικτο που διαθέτουν τα ζώα προκειμένου να επιβιώσουν.
[K. Καίσαρης – sport24.gr]
Μεγάλη Δημοσκόπηση για την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας που θα προκαλέσει ΣΟΚ
Με αφορμή τις επικείμενες ψηφοφορίες για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, το AmanToMatiMou δημοσιεύει ακόμη μια μεγάλη, μια τεράστια δημοσκόπηση που φέρνει στο φως εντυπωσιακά ευρήματα.
Την δημοσκόπηση διεξήγαγε η – πάντα έγκυρη – εταιρεία δημοσκοπήσεων του ομίλου μας «Metron Koutoxorton».
Κλικ για μεγένθυση
Κλικ για μεγένθυση
Ηρθε ο Μπαλτάκος να καλύψει το τεράστιο κενό
Οι καιροί που ζούμε είναι κρίσιμοι. Χαλεποί, για να είμεθα ακριβείς.
Ενα τρίτο επαχθές μνημόνιο κρέμεται πάνω από τα κεφάλια δέκα εκατομμυρίων Ελλήνων. Παρά τις συγκινητικές προσπάθειες του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά. Παρά τον τιτάνιο αγώνα του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Ευάγγελου Βενιζέλου. Παρά την ηρωική στάση του υπουργού Οικονομικών Γκίκα Χαρδούβελη στις διαπραγματεύσεις.
Οι δανειστές είναι σκληροί και άτεγκτοι. Οι Ευρωπαίοι τοκογλύφοι θέλουν να ρουφήξουν με το μπουρί της σόμπας και την τελευταία ρανίδα αίματος του ελληνικού λαού. Την ίδια ώρα, οι κομμουνιστοσυμμορίτες του ΣΥΡΙΖΑ είναι έτοιμοι να κάνουν το ρεσάλτο για να πάρουν την εξουσία.
Να διώξουν τους νοικοκυραίους για να κυβερνήσουν οι αναρχικές συνιστώσες. Να έρθουν στα πράματα οι θαυμαστές του Μπακούνιν, του Κροπότκιν και της Ρόζας Λούξεμπουργκ.
Ποιος μπορεί να σταματήσει όλους αυτούς τους κατσαπλιάδες; Ποιος μπορεί να κόψει τη φόρα ενός Βαρεμένου κι ενός Γιώργου Πάντζα; Τι μπορεί να κάνει μόνος του ένας Αδωνις Γεωργιάδης;
Είναι υπεράνω των δυνάμεών του να φέρει βόλτα όλον αυτόν τον «συρφετό». Τι παραπάνω μπορεί να κάνει ο Αντώνης Σαμαράς, όταν δηλώνει μάλιστα μετά λόγου γνώσεως ότι «περνάω τις χειρότερες μέρες της ζωής μου». Λες και τα δέκα εκατομμύρια Ελληνες, που λέγαμε, καλοπερνάνε.
Κι όμως. Σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς υπάρχουν Ελληνες που κρατάνε τον ιστό της σημαίας ψηλά. Που φυλάνε Θερμοπύλες.
Το ευχάριστο μαντάτο ήρθε από την εκπομπή της Ποπάρας της Τσαπανίδου στο Σταρ. Ο ελληνισμός είχε να ακούσει μια τόσο χαρμόσυνη είδηση από τον Ρήγα Φεραίο και τη «μάγκνα κάρτα»: Ο Τάκης Μπαλτάκος ανακοίνωσε ότι όλα είναι έτοιμα για την ίδρυση νέου κόμματος.
Και προς Θεού, δεν μιλάμε για κανέναν Αρμάνδο Δελαπατρίδη, που γνωρίζουν οι μεγαλύτεροι εξ υμών. Για κάποιον ψωνισμένο. Ούτε κανέναν Δημοσθένη Βεργή. Για κανέναν γραφικό τύπο δηλαδή. Για κάποιον Τραμπάκουλα.
Πρόκειται για τον πρώην γραμματέα του υπουργικού συμβουλίου. Για το δεξί χέρι του πρωθυπουργού. Για τον άνθρωπο που έλυνε κι έδενε. Μέχρι να τον πιάσει στη φάκα ο Κασιδιάρης.
Το κόμμα όπως αποκάλυψε ο εν λόγω Μπαλτάκος θα φέρει το όνομα «ρίζες», θα σχετίζεται με την ορθοδοξία και τις ένοπλες δυνάμεις και θα έχει αμιγώς δεξιά γραμμή. Πόσο πιο δεξιά δηλαδή του Φαήλου Κρανιδιώτη είναι ένα ζήτημα.
Από πρώτη άποψη θα μπορούσε να πει κάποιος ποιος να πρωτοπάρει τις ψήφους των σωμάτων ασφαλείας και των θρησκόληπτων που θα τρέχουνε με αναμμένα κεριά να φωνάζουνε «κάτω τα χέρια από τον Εφραίμ» και «πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα ‘ναι».
Κάποιος άλλος έχει πει εδώ και τρεις αιώνες ότι «ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων». Στην προκειμένη περίπτωση, ωστόσο, η κίνηση Μπαλτάκου είναι ρουά ματ. Ποιοι διεκδικούν αυτές τις ψήφους; Ποιοι αντλούν απ’ αυτή τη δεξαμενή; Ο Μιχαλολιάκος της Χρυσής Αυγής που είναι φυλακή. Ο Καρατζαφέρης του ΛΑΟΣ που είναι ένα βήμα πριν από τη φυλακή. Ο Παναγιώτης Ψωμιάδης που πέρασε η μπογιά του.
Ο Νικολόπουλος από την Πάτρα που θα γίνει συμπαρουσιαστής της Αννίτας Πάνια. Ο Καμμένος που στο τέλος θα μείνει με τον Χαϊκάλη και τον Τέρενς Κουίκ και δεν θα βρίσκουν τέταρτο για να παίξουν δηλωτή.
Ποιος θα αντικαταστήσει αυτές τις κορυφαίες πολιτικές φυσιογνωμίες;
Αυτό το τεράστιο κενό έρχεται να καλύψει ο Τάκης Μπαλτάκος. Δεν είναι, λοιπόν, ότι η δεξιά παράταξη κουτσαίνει. Το τακούνι είναι που έχει φύγει. Τώρα με το νέο κόμμα του Μπαλτάκου θα έρθουν στα ίσα τους.
Αυτά.
[Κ. Καίσαρης – sentragoal.gr]
Και πιάτα έπλυνε η Μαριλίζα για το ΠΑΣΟΚ
Είναι γνωστό ότι δια μέσου των αιώνων υπάρχουν κάποια σημαντικά, αγωνιώδη και αναπάντητα ερωτήματα: να ζει κανείς ή να μη ζει; Βουνό ή θάλασσα; Ζεϊμπέκικο ή χασάπικο; Με αφρό ή χωρίς; Κρέας ή ψάρι; Ξανθιά ή μελαχρινή γκόμενα; Ξανθός ή μελαχρινός γκόμενος; Βίσση ή Βανδή; Αντώνης ή Ρέμος; Σκέτο ή απ’ όλα; Και πολλά άλλα.
Σε όλα αυτά τα σπουδαία και τα σοβαρά ήρθε τελευταία να προστεθεί κάτι το μεγαλειώδες. Κάτι το συνταρακτικό: ποιος εκφράζει τη δημοκρατική παράταξη; Το ΠΑΣΟΚ, η Νέα Δημοκρατία;
Διανοητές, φιλόσοφοι, πολιτικοί αναλυτές, ακαδημαϊκοί, ιχνηλάτες, τρόφιμοι του Δρομοκαϊτείου, καθηγητές, ταχυδακτυλουργοί, επιφανείς ξυλογλύπτες, διάσημες μπαργούμεν και δεξιοτέχνες της χείρας, ή χήρας με τα πέντε ορφανά, έχουν βάλει τον κώλο τους κάτω κι έχουν πέσει σε βαθύ στοχασμό: ποιο κόμμα εκφράζει τη σήμερον ημέραν τη Δημοκρατική Παράταξη. Η Νέα Δημοκρατία ή το ΠΑΣΟΚ;
Ο ελληνικός λαός με κομμένη την ανάσα παρακολουθεί τις εξελίξεις και περιμένει με αγωνία το αποτέλεσμα.: ποια θα είναι η απόφαση των σοφών, που σπάνε τη γκλάβα τους, προκειμένου να δώσουν τη σωστή απάντηση; Δεν παίζει κανείς, άλλωστε, με τέτοια σοβαρά θέματα. Όταν μάλιστα είναι πολύ πιθανό οσονούπω να προκηρυχθούν εκλογές.
Πως θα πάει ο ελληνικός λαός στις κάλπες, χωρίς να έχει υπάρξει απάντηση: κάποιος που ακούστηκε από το βάθος να φωνάζει: «ότι τα σκατά και το φτυάρι» εκδιώχθηκε βιαίως από την αίθουσα.
Δεν παίζουνε μ’ αυτά τα πράγματα. Η συζήτηση αυτή πρέπει να κλείσει το συντομότερο δυνατό. Ειδικότερα όταν καραδοκούν οι λαϊκιστές του Σύριζα. Κάτι τύποι σαν τον Στρατούλη και τον Γιώργο Πάντζα, που έχουν ήδη ράψει τα κοστούμια, που θα ορκιστούν οι Υπουργοί. Ένα χειμωνιάτικο και ένα καλοκαιρινό. Κάποιος είπε να το παίξουνε μονά-ζυγά. Ένας άλλος να βρούνε ένα δίφραγκο και να το στρίψουν: κορώνα κερδίζει η Νέα Δημοκρατία, γράμματα το ΠΑΣΟΚ. Εξυπνάδες της κακιάς ώρας για ένα μείζον εθνικό θέμα.
Με τη Δημοκρατική Παράταξη, όλο το τελευταίο διάστημα να παραμένει ορφανή και να μην έχει που τη κεφαλή κλίναι. Να πάει, να λημεριάσει στο ΠΑΣΟΚ ή να αράξει στη Νέα Δημοκρατία;
Κι ενώ η αγωνία είχε φτάσει στο κατακόρυφο και τα γραφεία στοιχημάτων δεν προλάβαιναν να παίρνουν παιχνίδι η απάντηση σαν το μάνα εξ ουρανού. Η λύση στο μέγα αυτό ζήτημα ήταν τόσο ριζοσπαστική, όσο και του Χριστόφορου Κολόμβου όταν πήρε στα χέρια του το αβγό. Η λύση ήρθε μάλιστα από γυναικείο μυαλό. Θηλυκό που γεννάει. Μην πάει ο νους σας στην Άννα Παναγιωταρέα. Η ιδιαίτερα δημοφιλής στους φοιτητές καθηγήτρια το τελευταίο διάστημα ασχολείται αποκλειστικά και μόνο με τον τάφο της Αμφίπολης. Έχει αφήσει τα πεζά και τα τετριμμένα στην άκρη. Αυτό που προέχει για την Άννα είναι το ραντεβού με την ιστορία. Το ραντεβού με τον νεκρό.
Για να μην το πολυλογούμε, λοιπόν, η απάντηση ήρθε από πολιτικό πρόσωπο. Από τη μια και μοναδική Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, ή αλλιώς «επάγγελμα ΠΑΣΟΚ».
Η εν λόγω Μαριλίζα άστραψε και βρόντηξε: «Ηταν αστείο, αν δεν ήταν θλιβερό και ενδεικτικό της πολιτικής συγκυρίας που διανύουμε. Τσακώνεται, λέει, η Νέα Δημοκρατία με το σημερινό ΠΑΣΟΚ για το ποιος εκφράζει τη «Δημοκρατική Παράταξη». Κανένας βέβαια από τους δύο».
Ο Κατσουράνης για να βρει ομάδα και το τελευταίο μεροκάματο ακολούθησε το δρόμο του Νίκου Καββαδία. Έφτασε μέχρι τις μακρινές Ινδίες. Αν όμως αντί για το επάγγελμα του ποδοσφαιριστή, ασκεί κάποιος το επάγγελμα του πολιτικού τα πράγματα είναι σαφώς πιο εύκολα. Όπως έχει πει σε ανύποπτο χρόνο ο ινδουιστής φιλόσοφος «όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω». Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να χαθεί, αλλά οι ΠΑΣΟΚτζήδες ποτέ.
Ούτε η πρώτη θα είναι η Μαριλίζα που θα ανοίξει τη μεγάλη πόρτα του Σύριζα, ούτε η τελευταία. Τα πολιτικά κόμματα δεν είναι μπαρ, να έχουνε φέις-κοντρόλ στην πόρτα. «Εσύ μπαίνεις, εσύ έβγα έξω με το καλό μη σε πετάξουμε με τις κλωτσιές». Τα πολιτικά κόμματα είναι σαν τα «Χαρντ Ροκ καφέ»: «όλους τους σερβίρουμε κι όλους τους αγαπάμε». Σε κανέναν δεν λένε όχι. Και για αυτό έδωσαν απλόχερα στη Μαριλίζα τις σελίδες της Αυγής. Να αρθρογραφεί, εκφράζοντας τις ανησυχίες της και τους προβληματισμούς της.
Για αυτό ακριβώς και η Μαριλίζα γυρίζει την πλάτη στο κακό ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου. Επειδή είδε φως στη Κουμουνδούρου κι ετοιμάζεται να μπει μέσα. Λες και απευθύνονται σε βαζιβουζούκους. Ότι το ΠΑΣΟΚ για 38 χρόνια ήταν καλό και χάλασε τώρα με τον Βενιζέλο. Μπορεί τώρα στα στερνά ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία να ενώθηκαν σε σάρκα μια, αλλά επί της ουσίας ποτέ δεν είχαν διαφορές. Το ίδιο πράμα ήταν. Την ίδια ιδεολογία είχαν, το ίδιο σύστημα υπηρετούσαν. Ο Χάρρυ Κλυνν τα έλεγε αυτά από τη δεκαετία του ’70 όταν εμφάνιζε τον Καραμανλή και τον Παπανδρέου να διαφωνούν. Με τον Καραμανλή να πίνει κρασί και τον Παπανδρέου ουίσκι.
Κι έρχεται σήμερα η Μαριλίζα να ανακαλύψει την Αμερική. Αν διαβάσεις το βιογραφικό της στον ιδιωτικό τομέα δεν έχει ούτε ένα μεροκάματο. Ούτε ένα ένσημο. Ούτε ένα. Όλες οι δουλειές της ήταν κομματικές. Από τα πενήντα χρόνια της ζωής της, τα τριάντα τα έχει περάσει στο ΠΑΣΟΚ. Βουλευτής, Υπουργός, Ευρωβουλευτής, γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου, μέλος του γραφείου διεθνών σχέσεων, επιστημονικός συνεργάτης της ΚΟ, εκπρόσωπος στο Προεδρείο της Ένωσης Σοσιαλιστικών Κομμάτων, αναπληρώτρια διευθύντρια του γραφείου του Έλληνα Επίτροπου στις Βρυξέλλες. Γενική Γραμματέας του Υπουργείου Εμπορίου και πολλά άλλα.
Το ότι μικρή έπλενε τα πιάτα στη Χαριλάου Τρικούπη, δεν το αναφέρει στο βιογραφικό της από σεμνότητα.
Να το κλείνουμε τώρα. Λένε και ξαναλένε για τον Βορίδη, ότι δεν απαρνιέται το χουντικό παρελθόν του, όταν κυκλοφορούσε σαν φοιτητής με το τσεκούρι στο χέρι. Κι έτσι είναι. Όσο λοιπόν επικίνδυνο ότι δεν μετανιώνει ένας ακροδεξιός, είναι εξίσου επικίνδυνο όταν δεν μετανιώνει μια τρόφιμος της «Δημοκρατικής Παράταξης», που έχει εξ ημισείας την ευθύνη για τη καταστροφή της χώρας.
Όταν η Ελλάδα δανειζόταν και χρεωκοπούσε, η Μαριλίζα απολάμβανε για τριάντα συναπτά έτη εντός και εκτός των συνόρων την εξουσία.
[Κ. Καίσαρης – sport24.gr]
Ο πρόεδρος της δημοκρατίας και το μεροκάματο του τρόμου
«Τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις;»
Αυτή είναι μια ερώτηση που όλοι έχουμε ακούσει ως παιδιά. Πέρα από τα συνηθισμένα (μπαλαρίνα, τραγουδίστρια, ποδοσφαιριστής, αστροναύτης, έμπορος ναρκωτικών, πόρνη), κάποιες απαντήσεις μπορεί να είναι πολύ αστείες ή σοφές.
Την καλύτερη απάντηση την έχω ακούσει από ένα κορίτσι. «Πάλι παιδί», είπε και όλοι αναρριγήσαμε.
Προσπαθήστε να θυμηθείτε εσείς τι απαντούσατε. Δείχνει πολλά για το χαρακτήρα σας, για τη βάση του, η οποία χτίζεται τα πρώτα χρόνια της ζωής (έτσι, τουλάχιστον, ισχυρίζονται οι ψυχολόγοι).
~~{}~~
Αναρωτιέστε τι απαντούσε ο Γελωτοποιός-παιδί; Δεν θα σας κουράσω με αινίγματα.
Κορδωνόμουν και έλεγα: «Πρόεδρος της Δημοκρατίας».
Έχοντας μια διαστρεβλωμένη άποψη της ανθρώπινης ιεραρχίας πίστευα ότι αυτό ήταν το ανώτερο αξίωμα. Δεν είναι τυχαίο ότι κατέληξα στη συγγραφή. Οι καλλιτέχνες είναι οι πιο ματαιόδοξοι άνθρωποι (αν εξαιρέσουμε τους πολιτικούς).
~~{}~~
Ο αδελφός μου πάντα με κορόιδευε για εκείνη την επιλογή. Αυτός ήθελε να γίνει πυροσβέστης. Και το κατάφερε (έστω ως εποχιακός).
«Γι” αυτό», μου έλεγε, «πρέπει να βάζεις χαμηλούς στόχους. Έτσι έχεις περισσότερες πιθανότητες να τα καταφέρεις και γίνεσαι ευτυχισμένος… Εγώ έγινα πυροσβέστης, εσύ δεν θα γίνεις πρόεδρος της δημοκρατίας.»
«Μη βιάζεσαι», του έλεγα. «Ποτέ δεν ξέρεις.»
~~{}~~
Η αλήθεια είναι ότι από την εφηβεία και μετά, όταν κατάλαβα το διακοσμητικό ρόλο του προέδρου, απαρνήθηκα το παιδικό μου όνειρο.
Ο συγγραφέας (ειδικά αν είναι νομπελίστας!) είναι σημαντικότερος από τον πρόεδρο μιας μικρής χώρας των Βαλκανίων, έτσι δεν είναι;
Όμως τώρα πια, καθώς αγγίζω τα σαράντα και αντιλαμβάνομαι ότι νόμπελ λογοτεχνίας θα είναι δύσκολο να πάρω (αν και ποτέ δεν ξέρεις), δεν μου φαίνεται άσχημη μια θητεία στην προεδρία της ελληνικής δημοκρατίας.
Αφού αυτή είναι η πιο καλοπληρωμένη, η πιο χαλαρή, η πιο εύκολη δουλειά που μπορείς να κάνεις στην Ελλάδα.
Απλώς ακούς τα κάλαντα και πας στις παρελάσεις. Ταξιδεύεις σε όλον τον κόσμο δωρεάν, έχεις πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και σύνταξη μετά από τέσσερα χρόνια «δουλειάς». Τα παιδιά και οι ηλίθιοι σε θεωρούν σημαντικό και κανείς, μα κανείς, δεν περιμένει τίποτα από σένα.
Ίσως να κάνω και λάθος. Μόνο αν μπεις στα παπούτσια του άλλου μπορείς να καταλάβεις τι δρόμους περπατάει.
~~{}~~
Ενώ περπατάω προς το νόμπελ έχω κάνει πολλές δουλειές. Από καραγκιοζοπαίχτης ως μπογιατζής και από ψήστης ως βιβλιοπώλης.
Κάθε δουλειά, μέχρι να την κάνεις σου φαίνεται εύκολη ή μάλλον ποτέ δεν έχεις αναρωτηθεί πως είναι να κάνεις αυτή τη δουλειά.
Ποτέ δεν έχεις σκεφτεί πόσες ώρες δουλεύουν οι υπάλληλοι βιβλίου-χάρτου στην έναρξη της σχολικής περιόδου, αφού είναι πολύ πιο σημαντικό να πάρεις όσο πιο γρήγορα γίνεται τα τετράδια του παιδιού σου.
Ουσιαστικά (αυτή τη λέξη τη χρησιμοποιώ πολύ συχνά, πρέπει να βρω συνώνυμα), ουσιαστικά αυτοί οι άνθρωποι δεν υπάρχουν ως άνθρωποι, αλλά μόνο ως εργαλεία.
Το γιατρό τον κοιτάς στα μάτια όταν σου μιλάει για τα αυξημένα επίπεδα λευκών αιμοσφαιρίων στο αίμα σου. Αλλά ο σερβιτόρος είναι ένας «Άνθρωπος χωρίς Ιδιότητες».
~~{}~~
Αυτό το καλοκαίρι ανακάλυψα (βίωσα, μόνο έτσι μπορείς στ” αλήθεια να καταλάβεις), σε πόσο δύσκολες συνθήκες εργάζονται οι προλετάριοι της ασφάλτου.
Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν όλοι όσοι βγάζουν το μεροκάματο του τρόμου στο δρόμο (το μεροκάματο του δρόμου).
~~{}~~
Όλα ξεκίνησαν όταν ρώτησα έναν φίλο μπλόγκερ από τη Ζάκυνθο, το Χρήστο, αν γνωρίζει για καμιά καλοκαιρινή δουλειά στο νησί του. Εκείνος το έψαξε και με έστειλε (μέσω γνωστού, ακόμα κι εκεί μέσο χρειάζεται), σε μια εταιρεία κούριερ στη Νύμφη του Βορρά.
Μηχανάκι δεν ξέρω να οδηγώ, με το ποδήλατο θα αργούσα, οπότε ανέλαβα τις παραδόσεις με το αυτοκίνητο.
Πολύ σύντομα, από την πρώτη μέρα, αντιλήφθηκα τα εξής:
Το αυτοκίνητο της εταιρείας ήταν ανασφάλιστο, όπως -φυσικά- ανασφάλιστος ήμουν κι εγώ ως εργαζόμενος. (Τώρα που το σκέφτομαι δεν με ρώτησαν καν το επίθετο μου!)
Αν τράκαρα, το καλύτερο που θα μπορούσα να κάνω θα ήταν να βγω από το αυτοκίνητο και να φύγω σφυρίζοντας, αφού δεν υπήρχα καν.
~~{}~~
Ο μισθός, για να μαθαίνετε εσείς που είστε μακροχρόνια άνεργοι ή πρόεδροι της δημοκρατίας, ήταν 10 ευρώ για μερική απασχόληση (χωρίς να γράφει κανείς τις υπερωρίες) και 20 ευρώ για να τρέχεις όλη μέρα.
Τουτέστιν 250 ευρώ το μήνα στην πρώτη περίπτωση και το αστρονομικό ποσό των 500 -«αμα έχει δουλειά».
~~{}~~
Συνθήκες εργασίας στην Ελλάδα της ανάπτυξης:
Φτάνεις στο γραφείο και σου δείχνουν 20-30 χαρτόκουτα, κάθε μεγέθους και βάρους. Τα στριμώχνεις στο αυτοκίνητο (το οποίο είναι ένα απλό ΙΧ, όχι φορτηγάκι). Τα βάζεις στο πορτ-μπαγκάζ, στην πίσω θέση, στη θέση του συνοδηγού, στα πόδια σου, στο κεφάλι σου, αν χωράει βάζεις κι ένα στον κώλο σου.
Με αυτό τον τρόπο δεν μπορείς να δεις πίσω από τον μεσαίο καθρέφτη ούτε από τον δεξιό, οπότε κάνεις όπισθεν κοιτώντας τον αριστερό και κάνοντας το σταυρό σου (κανείς δεν είναι άθεος σε ένα ανασφάλιστο αυτοκίνητο κούριερ).
Κλιματισμό το αυτοκίνητο δεν έχει, φυσικά, που νομίζετε ότι δούλευα; Στο Ντουμπάι;
Αφού γεμίσεις το αυτοκίνητο φτιάχνεις έναν «χάρτη», για το πως θα παραδώσεις τα πακέτα ξοδεύοντας τη λιγότερη βενζίνη και χρόνο. (Η Τεμπλ Γκράντιν θα ήταν εξαιρετική κούριερ).
~~{}~~
Σημείωση: Τις μισές από τις μέρες που «εργάστηκα» στη συγκεκριμένη εταιρεία το αυτοκίνητο τους ήταν χαλασμένο. Έτσι «έπρεπε» να κάνω τη διανομή με το δικό μου αυτοκίνητο.
Χωρίς να υπολογίσουμε τη φθορά της οκτάωρης χρήσης, ας αναφερθούμε μόνο στα καύσιμα. Η υπεύθυνη του γραφείου μου έδινε πέντε ή δέκα ευρώ για να βάλω βενζίνη.
Αναλογιστείτε τώρα, πόσες ώρες οδηγείς με πέντε ευρώ βενζίνη στην Ελλάδα της ανάπτυξης.
~~{}~~
Καθώς ακολουθείς την πιο σύντομη διαδρομή του «χάρτη» σου σε καλούν από το γραφείο, για να πας στην άλλη μεριά της περιοχής που καλύπτεις, προκειμένου να κάνεις μια επείγουσα παραλαβή.
Η στιχομυθία πάει ως εξής:
ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΓΡΑΦΕΙΟΥ: Που βρίσκεσαι τώρα;
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ: Στη Μαγαδασκάρη και μετά έχω ένα δέμα για Ζανζιβάρη.
ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΓΡΑΦΕΙΟΥ: Σε πόση ώρα μπορείς να βρίσκεσαι στη Χαβάη;
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ (έκπληκτος και έντρομος): Είναι στην άλλη μεριά της Γης… Σε μισή ώρα;
ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΓΡΑΦΕΙΟΥ: Σε δέκα λεπτά κλείνουν. Τρέχα εκεί τώρα, είναι καλοί πελάτες… Αλλά πρώτα πέρνα από το νησί του Πάσχα να παραλάβεις ένα άγαλμα.
~~{}~~
Ακόμα κι αν κατάφερνες να φτάσεις στη Χαβάη πριν κλείσουν οι «καλοί πελάτες» (αλόχα), έπρεπε να βρεις και ένα μέρος να παρκάρεις χωρίς να φοβάσαι ότι θα σε χτυπήσουν.
Αυτό, στα δρομάκια της Χαβάης, που ως γνωστόν μετά βίας χωράνε ένα αυτοκίνητο, ήταν όνειρο θερινής νυκτός.
Μετά από τρεις άκαρπους γύρους παρατούσα το αυτοκίνητο σε κάποια διάβαση ή πάρκινγκ αναπήρων. Οι προλετάριοι του δρόμου δεν έχουν κοινωνικές ευαισθησίες -ή τις χάνουν.
~~{}~~
Την τρίτη μέρα της δουλειάς έβρεχε καταρρακτωδώς από τα χαράματα (ω της ατυχίας! Μεσοκαλόκαιρο και να πλημμυρίζουν οι δρόμοι!)
Λόγω της βροχής έπρεπε να έχω κλειστά τα τζάμια (για μη βρέχονται τα παραπεταμένα χαρτόκουτα). Αλλά χωρίς κλιματιστικό τα τζάμια είχαν γίνει «γάλα» και δεν μπορούσα να δω τίποτα πίσω πλάι και μπροστά. Ήταν σαν να οδηγούσα μέσα στην ομίχλη -και έπρεπε να βιαστώ!
Μέχρι να παραδώσω τα πρώτα δέκα πακέτα είχα βραχεί από την κορυφή ως τα νύχια (δεν μπορείς να κουβαλάς ένα δέμα τριάντα κιλών και να κρατάς και ομπρέλα).
Βλαστημούσα την τύχη μου, τον καιρό, κι εκείνον τον κρετίνο που είχε γράψει μια διεύθυνση λάθος.
Και -αλήθεια- εκείνη τη στιγμή δεν θυμόμουν καθόλου ότι είμαι συγγραφέας ή ότι κάποτε ήθελα να γίνω πρόεδρος της δημοκρατίας. Το μόνο που είχε σημασία ήταν η επιβίωση.
Να φτάσω ζωντανός στην Προέκταση Πόντου 212 και να παραδώσω τα παπούτσια που είχε παραγγείλει κάποιος από το ίντερνετ.
~~{}~~
Θα κλείσω αυτό το κείμενο συναδελφικά.
Την επόμενη φορά που κάποιος κουριερίστας θα σας παραδώσει κάτι, αφήστε του, ως φιλοδώρημα, το ενάμιση ευρώ από τα ρέστα της αντικαταβολής.
Μέχρι να πάρει το νόμπελ λογοτεχνίας ή να γίνει πρόεδρος της δημοκρατίας ή να δουλέψει στο γραφείο του υπουργού θα βασίζεται πιο πολύ στη γενναιοδωρία σας, παρά στο μισθό του.
~~{}~~
Καλό ξημέρωμα και καλό κουράγιο σε όλους όσοι κάνουν το μεροκάματο του δρόμου.
ΥΓ τέχνης: Το «Μεροκάματο του τρόμου» είναι μια εξαιρετική (καλτ) νουβέλα του Ζωρζ Αρνώ, που έχει γίνει και ταινία (εξίσου καλτ) με τον Ιβ Μοντάν στον πρωταγωνιστικό ρόλο.
[Το βρήκα εδώ]
–
Καραγκιοζιλίκι: το ασφαλές διαβατήριο για τη Βουλή
EXOYME ξαναπεί ότι η ζωή αντιγράφει την τέχνη: «Εμείς γι’ αλλού κινήσαμε, γι’ αλλού, κι αλλού η ζωή μας πάει» είναι οι στίχοι του Ερρίκου Θαλασσινού στο εξαιρετικό ερωτικό τραγούδι του Χατζηνάσιου. Που σε πρώτη εκτέλεση μάλιστα, δεν το έχει πει ο Αντώνης Καλογιάννης, αλλά ο Περικλής Περάκης.
Η αναφορά του στιχουργού, ωστόσο, δεν συναντάται μόνο στις σχέσεις των ανθρώπων. Μπορείς να πεις ότι έχει να κάνει και με τη γενικότερη πορεία της ζωής. Αλλος ξεκινάει να σπουδάσει χημικός και καταλήγει ιδιοκτήτης μπαρ.
Για να μην πολυλογούμε, λοιπόν, υπάρχει ο Γεράσιμος Γιακουμάτος.
Ο άνθρωπος με το λουλακί μαλλί ξεκίνησε σαν ιατρός. Κλινικός παθολόγος. Να γραδάρει δηλαδή την πίεση και τα ζάχαρα, να κάνει γνωματεύσεις και να γράφει συνταγές.
Εχω τονίσει και στο παρελθόν ότι σέβομαι και υποκλίνομαι στον ιατρό. Την ευθύνη δηλαδή που κουβαλάει, αποφασίζοντας για ανθρώπινες ζωές. Τον ερευνητή που ανοίγει δρόμους και σώζει ζωές.
Η ζωή όμως, τον Γεράσιμο Γιακουμάτο τον πήγε αλλού. Από το 1993, όταν και τον τίμησαν με τον σταυρό προτίμησής τους 54.228 συμπολίτες του στη Β’ Αθηνών, τον κέρδισε η πολιτική. Εδώ και 21 συναπτά έτη ο Γεράσιμος Γιακουμάτος, αντί να μετράει την πίεση και να διαβάζει εξετάσεις αίματος και ούρων, προσπαθεί να σώσει τους Ελληνες, όχι διά των μεθόδων του Ιπποκράτη, αλλά ασκώντας την τέχνη του βουλευτή και ενίοτε του υπουργού.
Ο εν λόγω Γιακουμάτος, λοιπόν, με την ιδιότητα του υφυπουργού Ανάπτυξης, απευθύνθηκε στις νοικοκυρές: «Να ψάχνουν τις φτηνότερες τιμές όταν πηγαίνουν στα σούπερ μάρκετ. Να μην έχουν ψηλά το κεφάλι σαν το παγόνι».
Επαναλαμβάνω, ότι δεν μίλησε σαν Γιώργος Αυτιάς. Ή σαν Γιώργος Παπαδάκης. Μίλησε σαν υπουργός.
Σε μια εποχή που ο κοσμάκης έχει κάνει το σκατό του παξιμάδι. Λες κι έχουνε ανάγκη οι νοικοκυρές να τους πει ο Γιακουμάτος να προσέχουνε τις τιμές στα σούπερ μάρκετ. Με τι λεφτά να κάνουνε σπατάλη;
Σε ποιους τα λέει αυτά ο Γεράσιμος; Στα εκατομμύρια των ανέργων και στα εκατομμύρια που δουλεύουνε και πληρώνονται ύστερα από έξι μήνες; Πάει καλά; Μήπως νομίζει ότι ο χρόνος έχει σταματήσει στο 2000; Ποια νοικοκυρά έχει την πολυτέλεια να κάνει τη σήμερον ημέρα το παγόνι; Ούτε καν η Ελένη Μενεγάκη, μετά τη ζημιά που έπαθε με το διαζύγιο και της παίρνει τα μισά λεφτά ο Λάτσιος.
Και εν πάση περιπτώσει, αυτή είναι η δουλειά του υφυπουργού Ανάπτυξης; Και ο μπάρμπα Μήτσος από την Τραχανοπλαγιά το ίδιο θα πει. Οτι η γυναίκα του, η Παγώνα, είναι σπάταλη και δεν κάνει οικονομία.
Και να ήταν ένας ο Γιακουμάτος, θα μπορούσες να πεις κομμάτια να γίνει. Εδώ μιλάμε ότι ένας σημαντικός αριθμός απ’ αυτούς που έχει στείλει ο κυρίαρχος λαός στη Βουλή, είναι για το χρυσό κουφέτο της Αννίτας Πάνια. Το καλτ στην εξουσία.
Αν ζούσε ο συχωρεμένος ο Απόστολος Σουγκλάκος, εύκολα θα είχε γίνει υπουργός Δημόσιας Τάξης. Τι παραπάνω δηλαδή έχει ο Παναγιώτης Ψωμιάδης, που υπηρέτησε την πατρίδα από το αξίωμα του βουλευτή, του νομάρχη, του περιφερειάρχη.
Ενας Αδωνις Γεωργιάδης έγινε υπουργός, και Υγείας μάλιστα!
Το καραγκιοζιλίκι είναι το ασφαλές διαβατήριο για τη Βουλή. Βλέπε Νίκος Νικολόπουλος. Τύποι για νούμερα στις παλιές καλές θεατρικές επιθεωρήσεις και για γκεστ σταρ στον ελληνικό κινηματογράφο.
Αυτούς επιλέγουν οι πολίτες, αυτούς καλούν οι δημοσιογράφοι στις εκπομπές. Κι αντί για γαμπροί και νύφες στο χρυσό κουφέτο της Πάνια, παριστάνουν τους γελωτοποιούς στην τηλεόραση και στη Βουλή.
Αυτά.
[Κ. Καίσαρης – sentragoal.gr]
Οι αποκρατικοποιήσεις στην «Ευρωπαϊκή» Ελλάδα και στην «Τριτοκοσμική Τουρκία»
ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ VS ΤΡΙΤΟΚΟΣΜΙΚΗ ΤΟΥΡΚΙΑ
–
ΚΛΙΚ ΓΙΑ ΜΕΓΕΝΘΥΣΗ
Κύριε ελέησον
Ο πρωθυπουργός της χώρας στη προπόνηση της εθνικής ομάδας μπάσκετ κι ο αρχηγός της Αξιωματικής αντιπολίτευσης στο Άγιον Όρος. Πως να γλυτώσει αυτός ο τόπος;
Να τα πάρουμε όμως ένα προς ένα με την σειρά: Ο πρωθυπουργός της Αγκόλα, πήγε να χαιρετήσει τους αθλητές της ομάδας μπάσκετ, ενόψει του Μουντομπάσκετ; Ο πρωθυπουργός της Αιγύπτου; Ο πρωθυπουργός της Σενεγάλης; Προφανώς και όχι.
Αυτά είναι ελληνικές πατέντες. Ότι μέσα στα πρωθυπουργικά καθήκοντα, συμπεριλαμβάνεται και η εμψύχωση των αθλητών των εθνικών ομάδων. Εξ ου και η επίσκεψη του Αντώνη Σαμαρά στον Άγιο Κοσμά, πριν φύγει η ομάδα ποδοσφαίρου για το Μουντιάλ της Βραζιλίας.
Και τώρα στο ΟΑΚΑ πριν αναχωρήσει η ομάδα μπάσκετ για το Μουντομπάσκετ της Ισπανίας. Ούτε ο Μπάρακ Ομπάμα παρά το γεγονός ότι παριστάνει τον πατριώτη δεν πήγε στην προπόνηση της ομάδας των ΗΠΑ, για να εμψυχώσει τους αθλητές της.
Θα μου πείτε τώρα, οι Πρωθυπουργοί, είτε πρόκειται για τριτοκοσμικές χώρες της Αφρικής, είτε για πλανητάρχες σαν τον Ομπάμα, έχουν άλλες δουλειές να κάνουν. Δεν τρέχουν στις προπονήσεις για να μυρίσουν τον ιδρώτα από τις φανέλες και τις κάλτσες των αθλητών.
Στην Ελλάδα αντίθετα, ο Αντώνης Σαμαράς αφού έλυσε όλα τα σοβαρά προβλήματα της χώρας, έχει και τον ελεύθερο χρόνο αλλά και τη διάθεση για να κωλοβαρέσει. «Αφού έτσι κι’ αλλιώς άλλη δουλειά δεν έχουμε να κάνουμε δεν πάμε μια βόλτα στην προπόνηση της εθνικής ομάδας μπάσκετ».
Κι ένας πρωθυπουργός βέβαια ποτέ και πουθενά δεν πάει μόνος του. Πάντα έχει μαζί και τα συμπράγκαλά του. ‘Οπως στη προκειμένη περίπτωση τον φερόμενο Υφυπουργό Αθλητισμού Γιάννη Ανδριανό, καθώς και καμεραμάν και φωτορεπόρτερς για την λεζάντα.
Ειρήσθω εν παρόδω, να πούμε ότι η συγκεκριμένη εθνική ομάδα δεν κατάφερε να κερδίσει στο παρκέ τη πρόκριση της στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Συμβαίνουν αυτά στον αθλητισμό. Κωλώνει όμως ο Βασιλακόπουλος; Έστω και στην ηλικία που βρίσκεται, με τίποτα.
Η Ελλάδα ήταν μία από τις τέσσερις χώρες που αγόρασαν την συμμετοχή τους, στο τουρνουά. Ο Αθλητισμός για όσους δεν το γνωρίζουν, έχει προχωρήσει πολύ, τα τελευταία χρόνια. Μέσω των προκριματικών λοιπόν, προκρίθηκαν 20 χώρες. Οι άλλες τέσσερις θέσεις για να συμπληρωθούν, οι 24 που μετέχουν, πληρώνονται. Βγαίνουν στον πλειστηριασμό.
Οκτακόσια χιλιάρικα παγκουι, και λαμβάνεις μέρος στο τουρνουά. Πλούσιες χώρες λοιπόν, όπως η Κίνα, η Βραζιλία, η Τουρκία αγόρασαν τη συμμετοχή τους. Όπως και η Ελλάδα, μέσω της Ομοσπονδίας μπάσκετ του αγνού σοσιαλιστή, του πατριωτικού ΠΑΣΟΚ, Γιώργου Βασιλακόπουλου.
Αν προσέξει κάποιος τις 24 χώρες του τουρνουά, θα δει ότι απουσιάζει η Γερμανία. Οι Γερμανοί δεν κατάφεραν να προκριθούν. Και δεν κατάφεραν επίσης να βρουν τα οκτακόσια χιλιάρικα που βρήκε ο Βασιλακόπουλος. ΄Έτσι έμειναν έξω από το κόλπο. Κι όταν βλέπει αυτά η Μέρκελ, βέβαια, εύλογο είναι όπου βρίσκει την Ελλάδα, να της αλλάζει τον αδόξαστο.
Ξεφύγαμε όμως. Λέγαμε για τον Αντώνη Σαμαρά, που τη κοπάνισε από το Μαξίμου για να ασχοληθεί με σοβαρότερα θέματα, όπως τη προπόνηση της εθνικής μπάσκετ. Μήπως πάει πίσω ο επόμενος πρωθυπουργός; Με το που έσκασε η είδηση ότι ο Τσίπρας, πήγε βίζιτα στο Άγιον Όρος, κάτι Ρουσόπουλοι και κάτι Μπαλτάκοι σκίσανε τα πτυχία τους.
Συμμαχία και με τον διάβολο
‘Ετσι είναι. Η θρησκεία, μαζί με την πατρίδα και την οικογένεια, συνιστά το τρίπτυχο της μεγάλης δεξιάς παράταξης. Όπως κάθε φορά εκφράζεται αυτή: Eίτε με τον Παπαδόπουλο της 21ης Απριλίου, είτε σαν Νέα Δημοκρατία, είτε σαν Λάος του Καρατζαφέρη, είτε σαν Χρυσή Αυγή. Δεν είναι, βέβαια, όλα αυτά ακριβώς ίδια και όμοια.
Δεν είναι όλα αυτά ίδια και όμοια, αλλά οι ψήφοι που αντλούν σήμερα είναι από την ίδια δεξαμενή. Γι αυτό όλοι τρέχουν πίσω από τα ράσα του Εφραίμ και των άλλων καλόγηρων. Χθες ο Καραμανλής με τον Ρουσόπουλο, σήμερα ο Σαμαράς με τον Άδωνι αφού πλέον έχασε τον Τάκη Μπαλτάκο. Μέχρι και η Μαρία Σπυράκη, μόλις πήρε το χρίσμα για να κατέβει στις Ευρωεκλογές, έτρεξε να πάρει την ευλογία της Εκκλησίας.
Και ξαφνικά, και ενόψει Δεκαπεντάγουστου μάλιστα ο Τσίπρας κάνει το κόλπο γκρόσο. Ανεβαίνει στο Άγιον Όρος. Για να επιβεβαιώσει τον γέροντα Παΐσιο ότι «ο καιρός γαρ εγγύς». Καλώς τονα και ας άργησε. Προκειμένου να γίνει Πρωθυπουργός ο Τσίπρας, όχι το χέρι του Εφραίμ θα σκύψει να φιλήσει ευλαβικά, αλλά θα κάνει και συμμαχία ακόμα και με τον διάβολο.
Με τον εν λόγω Τσίπρα να έχει δηλώσει σε ανύποπτο χρόνο ότι είναι άθεος. Και δικαίωμα του. Προς τι λοιπόν αυτό το θέατρο; Γιατί περί θεάτρου πρόκειται. Ότι το σχετικό ρεπορτάζ αναφέρει ότι επισκέφθηκε το ιερό Ναό του Πρωτάτου, όπου φυλάσσεται η πανίερη εικόνα της Παναγίας «Άξιον Εστί» (όχι σκέτη ιερή. Πανίερη).
Με τον Τσίπρα να ζητάει να μείνει για δέκα λεπτά μόνος στο ιερό με την εικόνα. «Αφού κάναμε την αβαρία να πάμε ας δείξουμε ευσεβείς και ευλαβείς». Για ποιο λόγο όμως, έμεινε μόνος με την εικόνα. Μήπως συγκινηθεί η εικόνα, η επειδή πήγε να την προσκυνήσει ένας άθεος κι αρχίζουν και τρέχουν δάκρυα από τα μάτια της Παναγίας; Nα πηγαίνει στο Άγιον Όρος ο Άγγελος Αναστασιάδης το καταλαβαίνεις. Δεν είναι υποκριτής.
Το νοιώθει και το κάνει. Να πηγαίνει στον Άγιον Όρος ο Γιάννης Ιωαννίδης, επίσης το καταλαβαίνεις, Πολιτικός είναι. Στη Θεσσαλονίκη εκλέγεται. Αν δεν παριστάνει τον καλό χριστιανό, που θα βρει ψήφους; Ο Τσίπρας στον άγιον Όρος από που κι ως που;
Αν πω δηλαδή στο μέγεθος της υποκρισίας είναι σε καλό δρόμο για να φτάσει τον Ευάγγελο Βενιζέλο, θα τον αδικήσω;
[Κ. Καίσαρης, sport24.gr]
-«Πατέρα θα μου δώσεις χαρτζηλίκι;» -«Όχι παιδί μου, θα δώσω στον Ταμήλο»
Σύμφωνα με τροπολογία που πέρασε η κυβέρνηση των απατεώνων Πιτσαδόρου – Μπένυ, οποιαδήποτε δωρεά σε κόμματα θα είναι αφορολόγητη.
Σε αντίθεση με δωρεές προς οικογενειακά πρόσωπα που φορολογούνται.
Αν δηλαδή ένας πατέρας θέλει να δωρίσει 10.000 ευρώ στο παιδί του για να ανοίξει μια δουλειά, θα φορολογηθεί.
Αν, αντιθέτως, δωρίσει αυτά τα χρήματα σε κάποιο κόμμα για τη μισθοδοσία του Μουρούτη και τα οδοιπορικά του Ταμήλου, δεν θα πληρώσει φόρο.
ΥΓ. Όχι έξι, αλλά εξήντα έξι χρόνια θα κρατήσουν το μνημόνια, οι Σαμαράδες και οι Χρυσοχοίδηδες. Είναι φως φανάρι οτι ο σύγχρονος Έλληνας είναι υπερβολικά μαλάκας για να αντιδράσει.
Πώς με τόσους πολλούς χριστιανούς η πατρίδα πάει κατά διαόλου;
ΕΧΩ μια απορία: Αφού όλοι σχεδόν οι πολιτικοί είναι άνθρωποι του Θεού και της εκκλησίας, πώς γίνεται αυτή η κωλοχώρα να πηγαίνει κατά διαόλου;
Κολλητοί του Εφραίμ, Καραμανλής-Ρουσσόπουλος. Στα βράχια η Ελλάδα.
Τις ίδιες ακριβώς ρεβεράτζες στο Αγιον Ορος, Σαμαράς και Μπαλτάκος, οι δύο δαυλοί αναμμένοι στον βωμό της πατρίδας.
Πρόσφατο ρεπορτάζ ανέφερε ότι έκανε δύο διανυκτερεύσεις στο Αγιον Ορος ο Γιάννης Ιωαννίδης. Προφανώς είναι τόσες πολλές οι αμαρτίες που έχει υποπέσει, που ο πνευματικός του δεν μπορεί να βρει άκρη και τον φωνάζει συνέχεια.
Με την ευλογία της εκκλησίας κατέβηκε στις πρόσφατες ευρωεκλογές όπου κατήγαγε περηφανή νίκη η Μαρία Σπυράκη.
Οσοι υπουργοί δίνουν συνεντεύξεις, το ντεκόρ στον τοίχο πίσω από το γραφείο τους είναι σαν τις ελληνικές ταινίες του Φίνου. Ιδιο σε όλους. Η ελληνική σημαία και μία τουλάχιστον εικόνα.
Ο Μπαλτάκος που είναι σφόδρα θρησκευόμενος είχε καμιά δεκαριά (φωτο).
Ακόμα και η Λιάνα Κανέλλη, που εκλέγεται με το ΚΚΕ, είναι ταυτόχρονα μαρξίστρια και θεούσα. Δεν κρύβει ότι είναι χριστιανή και σε κάθε ευκαιρία κάνει τον σταυρό της. Εύλογη, λοιπόν, η απορία:
Πώς με τόσους πολλούς χριστιανούς η πατρίδα πάει κατά διαόλου;
[Κ. Καίσαρης – sentragoal.gr]
Έτοιμος να κάνει πουτάνα ακόμα και τη μάνα του
– «Για καθήστε ρε μάγκες. Έχουμε τον μεγαλύτερο αιγιαλό στον πλανήτη. Να μην βγάλουμε κανένα φράγκο;»
Τάδε έφη ο Άδωνις Γεωργιάδης, πρώην υπουργός και προβεβλημένο στέλεχος της πιο διεφθαρμένης ελληνικής κυβέρνησης όλων των επιοχών.
Η οποία, αφού έχει ήδη ξεπουλήσει ότι «κινητή» δημόσια περιουσία υπήρχε (δρόμους, τραίνα, αεροδρόμια, εταιρείες), προχωράει στο επόμενο βήμα: είναι έτοιμη να ξεπουλήσει ακόμα και τις παραλίες της Ελλάδας.
Και ας το πάμε και λίγο παρακάτω.
Μήπως δεν έχουμε και τα ωραιότερα αρχαία; Για καθήστε ρε μάγκες. Τόσο ωραίες καρυάτιδες έχουμε. Γιατί να μην τις πουλήσουμε να βγάλουμε κανενα φράγκο;.
Ή, ακόμα καλύτερα, γιατί δηλαδή, να μην βγάλουμε κστο κλαρί τις Ελληνίδες;
Να βγει δηλαδή ο Άδωνις και να πει: «Για καθήστε ρε μάγκες, έχουμε ωραίες γκόμενες στην Ελλάδα. Γιατί να μην βγάλουμε κανένα φράγκο;».
Θα του δώσει κανείς άδικο;
Ξεκινώντας μάλιστα, γιατί όχι, από τη σύζυγο που κρατιέται καλά.
Στο όνομα της ανάπτυξης.
Ο Γεωργιάδης είναι γεννημένος φασίστας και χουντικός. Άσχετα αν το τελευταίο διάστημα αναγκάζεται να παριστάνει τον «φιλελεύθερο».
Και η παγκόσμια ιστορία έχει δείξει οτι γενικά ο φασίστας δεν κωλώνει πουθενά.
Αν χρειαστεί, και τη μάνα του είναι έτοιμος να κάνει πουτάνα.
Για την ανάπτυξη και τη «σωτηρία της χώρας» πάντα.
Ένα Ελληνικό αριστούργημα στο Πάνθεον της Παγκόσμιας Τέχνης
Πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου μια φωτογραφία που θεωρώ οτι είναι ένα σπάνιο έργο τέχνης.
Θα του έδινα μια θέση ανάμεσα στα μεγαλύτερα έργα τέχνης του Ελλαδικού χώρου, ανάμεσα στις Καρυάτιδες, τον Ηνίοχο, τη Νίκη της Σαμοθράκης, τους ναύτες του Τσαρούχη.
Δυστυχώς δεν γνωρίζω ούτε τον καλλιτέχνη φωτογράφο, ούτε ποιοί απεικονίζονται. Ας με συγχωρέσουν γι αυτό.
Εκείνο που γνωρίζω είναι οτι η φωτογραφία αυτή αξίζει να πάρει τη θέση της ανάμεσα στα αριστουργήματα της παγκόσμιας Τέχνης.
Τα έργα τέχνης αποτελούσαν διαχρονικά ένα εργαλείο ανάλυσης των κοινωνιών από τους ιστορικούς.
Πόσα μάθαμε για τη ζωή στην αρχαία Κρήτη από τις τοιχογραφίες της Κνωσσού.
Ή για τη ζωή και τις δραστηριότητες των αρχαίων Αθηναίων, από τη ζωοφόρο του Παρθενώνα.
Ή ακόμα, πόσα πολλά μάθαμε για τη ζωή στην Μεσαιωνική και Αναγεννησιακή κεντρική Ευρώπη από τους πίνακες των μεγάλων Φλαμανδών ζωγράφων.
Το συγκεκριμένο έργο τέχνης θα αποτελέσει – από μόνο του – το εργαλείο κατανόησης της κατεστραμμένης Ελλάδας στα τέλη του 20ου αιώνα.
Κλικ για μεγένθυση
Δεν μπορείς να την κοιτάξεις και να μην διακρίνεις μέσα της όλα τα στοιχεία ενός διαχρονικού αριστουργήματος.
Είναι μια φωτογραφία που συμπυκνώνει την καταστροφική δύναμη της «Γκερνίκα» του Πικάσσο.
Το επικό πλήθος της «Νυχτερινής Περιπόλου» του Ρέμπραντ.
Το κοινωνικό σχόλιο των «Πατατοφάγων» του πρώιμου Βαν Γκόγκ.
Το θρησκευτικό πάθος της «Αποκαθήλωσης» του Ρούμπενς.
Την ανεμελιά του «Χορού στο Μουλέν Ρουζ» του Τουλούζ Λωτρέκ.
Την εκφραστικότητα του «Νυχτερινού Καφέ στην Άρλ» του Πωλ Γκωγκέν.
Ένα πραγματικό αριστούργημα παγκόσμιας εμβέλειας.
Και είναι Ελληνικό!
Καμία φτωχή χώρα δεν σώθηκε από τον τουρισμό της
ΣΠΑΕΙ όλα τα κοντέρ ο τουρισμός.
Πράγματι. Το τετράμηνο Ιανουαρίου-Απριλίου τα έσοδα σε σχέση με πέρυσι αυξήθηκαν κατά 28%. Εφτασαν τα 900 εκατομμύρια γιούρο κι έπεται και συνέχεια το καλοκαίρι που η τουριστική σεζόν είναι στο πικ.
Με την αρμόδια υπουργό Ολγα Κεφαλογιάννη να πηγαίνει η ίδια στο αεροδρόμιο για να υποδεχθεί τους πρώτους Κινέζους τουρίστες. Της πρώτης απευθείας πτήσης από τη Σαγκάη.
Ετσι πάει. Το Νο 1 ζητούμενο για τους Ελληνες πολιτικούς είναι να βρουν αφορμή για να εμφανισθούν στην τηλεόραση. Κι έχουν πάντα τον τρόπο να τη βρίσκουν.
Με την κ. Κεφαλογιάννη να κλέβει την παράσταση και στη συνάντηση με τον Κινέζο πρωθυπουργό. Ο οποίος συνελήφθη από τον φακό να ρίχνει επίμονες ματιές στο ντεκολτέ της κ. Ολγας. Κάτι που αποτελεί βέβαια και το σήμα κατατεθέν της υπουργού. Πέρα βέβαια από τις αρετές της ως πολιτικού.
Μόνο αυτές του ΠΑΣΟΚ, η Καϊλή και η Γκερέκου (φωτό), είναι όμορφες;
Ξεφύγαμε όμως.
Λέγαμε για τη γενικότερη προπαγάνδα για τον τουρισμό που πράγματι τα δύο τελευταία χρόνια σημειώνει εντυπωσιακή άνοδο. Κι αποτελεί μια ένεση για την οικονομία.
Σε καμία περίπτωση όμως δεν δικαιολογούνται οι πανηγυρισμοί και οι θριαμβολογίες. Καμία φτωχή χώρα δεν σώθηκε από τον τουρισμό της. Και δεν είναι μια και δύο οι χώρες που πεινάνε και κάνουν πρωταθλητισμό στον τουρισμό: Αίγυπτος, Μαρόκο, Ταϊλάνδη και πάει λέγοντας.
Και δώσ’ του οι αναφορές για ρεκόρ κρατήσεων αυτό το καλοκαίρι. Οι Ελληνες δηλαδή να μην μπορούν να κάνουν ούτε μια εβδομάδα διακοπές σε ποσοστό 75% και να πανηγυρίζουν επειδή κάνουν διακοπές στην Ελλάδα οι Ρώσοι, οι Τούρκοι, οι Κινέζοι και οι Ινδοί.
Αλλάξανε οι ρόλοι. Οπως οι Ελληνες τα παλιά καλά χρόνια είχανε ξεσκίσει τα Μπαλί, τα Ντουμπάι και τις Μαλδίβες, είναι οι ξένοι τώρα που έρχονται στην Ελλάδα της ανεργίας και του μισθού των τετρακοσίων ευρώ.
Καμία οικονομία όμως δεν στηρίζεται αποκλειστικά στον τουρισμό. Οταν το 2012 η Ελλάδα είχε 15 εκατομμύρια τουρίστες, η Μαλαισία είχε 25. Η Ταϊλάνδη 22. Η Τουρκία 35.
Δεν λέμε για χώρες σαν την Ιταλία ή την Ισπανία που και στον τουρισμό έχουν μεγάλα νούμερα. Λέμε για χώρες με χαμηλό βιοτικό επίπεδο, στις οποίες πλέον συμπεριλαμβάνεται και η Ελλάδα. Χώρες που το μεροκάματο είναι στην κυριολεξία για ένα κομμάτι ψωμί.
Σ’ αυτά τα επίπεδα έχει κατέβει πλέον και η Ελλάδα. Δουλειά δηλαδή στα νησιά την τουριστική περίοδο για δώδεκα τουλάχιστον ώρες την ημέρα, που μπορεί να φτάνουν και τις δεκάξι. Τριάντα μέρες τον μήνα. Χωρίς ασφάλεια κι αν τρως τσάμπα και κοιμάσαι τσάμπα σε ξενοδοχειακή μονάδα, ο μισθός είναι στα έξι κατοστάρικα. Ενα εικοσάρικο την ημέρα.
Σίγουρα η Ελλάδα θα κάνει φέτος ρεκόρ τουρισμού. Για δύο το πολύ τρεις μήνες θα μειωθεί κάπως η ανεργία. Γκαρσόνια, καμαριέρες κ.λπ. θα βρουν ένα μεροκάματο. Σε διπλοβάρδια όπως είπαμε. Το πρωί στο μπαρ στην πισίνα, το βράδυ σερβιτόρος στο ρεστοράν.
Είχα τύχει σε μια περίπτωση που μετά την πισίνα και το ρεστοράν ένας πιτσιρικάς έπαιρνε το μικρόφωνο κι έκανε και τον τραγουδιστή. Αυτά σε ξενοδοχειακή μονάδα το 2008. Προ της κρίσης.
Τώρα είναι ακόμα χειρότερα. Σε περιπτώσεις μάλιστα υψηλού επιπέδου, σε διάσημα beach restaurants, δεν υπάρχει καν μεροκάματο. Εχει καταργηθεί.
Τα γκαρσόνια δουλεύουνε μια βάρδια από τις δύο το μεσημέρι μέχρι τις τέσσερις και βάλε το πρωί, μόνο για τα πουρμπουάρ.
Και παρακαλάνε μάλιστα.
Αυτά.
[Κ. Καίσαρης – sentragoal.gr]
Η γελοία κυρία Βούλτεψη
Όλοι ακούσατε την παρέμβαση της Σοφίας Βούλτεψη για το σκανδαλο που ανέκυψε με την δικογραφία κατα Βενιζέλου – Παπακωνσταντινου (αλήθεια, ο αρχιερέας της απάτης Παπανδρεου, που βρίσκεται;) για τα υποβρύχια.
Υποστήριξε οτι δεν υπάρχει θεμα!
Δείτε τι έγραφε όμως η ίδια κυρία Βούλτεψη, πριν την καταλάβει ο… Πράσινος σατανάς της νέας εκσυγχρονιστικής κυβερνησης.
–
–
Μαζί με τη χώρα «έσωσαν» και τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά
11/04/2012
Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
«Έχω την υποψία πως μέσα στο μπαράζ των αλλεπάλληλων «σωτηριών» της χώρας, μας έχει διαφύγει ο… σωσμός των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά.
Σωτήρας, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος (ως υπουργός Άμυνας) επί μήνες πανηγύριζε (το 2010) για τη… σωτήρια συμφωνία που ο ίδιος «διαπραγματεύτηκε» και έφερε σε πέρας, αναλαμβάνοντας, βέβαια, ένα σωρό δεσμεύσεις, οι οποίες εξαφανίστηκαν από την ειδησεογραφία.
Η υπόθεση των Ναυπηγείων αποτελεί μια ακόμη πολύ οδυνηρή χάντρα στο κομπολόι των… διαπραγματευτικών ικανοτήτων του μετέπειτα «τσάρου» και σημερινού προέδρου του ΠΑΣΟΚ, που μάλιστα επιδιώκει και την πρωτιά.
Πλέον είναι δύσκολο να διακρίνουμε ποιος (μεταξύ Παπανδρέου και Βενιζέλου) είναι ο πρωταθλητής σ’ αυτήν την πρωτοφανή σκυταλοδρομία, στη διάρκεια της οποίας πηγαίναμε από σωσμό σε σωσμό.
Ειδικά στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, από τον πολύ… σωσμό, οι νέοι ιδιοκτήτες ανακοίνωσαν την περασμένη εβδομάδα εκ περιτροπής εργασία – μία ημέρα την εβδομάδα ξεκινώντας από τις 18 Απριλίου – υπογραμμίζοντας πως για πάνω από έναν χρόνο η εταιρία εξοφλούσε το σύνολο των αποδοχών των εργαζομένων, χωρίς να λαμβάνει χρήματα από το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, που είναι ο μοναδικός πελάτης της – σύμφωνα με τη «σωτήρια» συμφωνία του κ. Βενιζέλου, η οποία μάλιστα νομοθετήθηκε (Ν. 3885/2010).
Οι… σωτήρες του σωτήρα υπενθύμισαν επίσης ότι παραμένει σε ισχύ η απαγόρευση να αναλαμβάνει το Ναυπηγείο εργασίες από ξένες χώρες, ενώ, όπως λένε, με την ερμηνεία, που δίνει το υπουργείο Άμυνας, απαγορεύεται ακόμη και η συμμετοχή της εταιρείας σε διαγωνισμούς, που προκηρύσσονται από το Πολεμικό Ναυτικό.
«Το υπάρχον πρόγραμμα κατασκευής υποβρυχίων διακόπηκε, διότι το Ελληνικό Δημόσιο δεν καταβάλλει τις προβλεπόμενες από τη σύμβαση πληρωμές», κατέληγε η σχετική ανακοίνωση.
Το Σωματείο Εργαζομένων Ναυπηγείων Σκαραμαγκά «Η Τρίαινα» είχε από τις 20 Φεβρουαρίου προειδοποιήσει ότι απειλείται η ίδια η ύπαρξη του ναυπηγείου, αλλά έπεσε θύμα της γνωστής κώφωσης.
Πώς «σώθηκαν» τα Ναυπηγεία
Προφανώς. Διότι αν δινόταν έστω και η παραμικρή σημασία, τότε θα αποκαλύπτονταν οι συνθήκες υπό τις οποίες ο κ. Βενιζέλος «έσωσε» τα Ναυπηγεία.
Η συμφωνία για την οποία πανηγύρισε, περιλαμβάνει τα εξής πρωτοφανή:
Για δεκαπέντε χρόνια, το Ναυπηγείο απαγορεύεται, βάσει αποφάσεων της ΕΕ – η οποία απαιτεί να επιστραφούν παράνομες επιδοτήσεις – να κατασκευάζει εμπορικά πλοία, να έχει επισκευαστική δραστηριότητα, να κατασκευάζει και να επισκευάζει πολεμικά πλοία άλλων χωρών.
Επιτρέπεται να έχει μόνο έναν πελάτη, το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, ώστε να εξυπηρετούνται μόνο οι ανάγκες της Ελλάδας – για τον λόγο αυτό το Ναυπηγείο χαρακτηρίστηκε από την ΕΕ «στρατιωτικό», πλην όμως μόνο για τις ανάγκες της Ελλάδας.
Πόσες παραγγελίες, όμως, να κάνει η πτωχευμένη Ελλάδα; Ήδη οι δύο μοναδικές συμβάσεις κατασκευής των υποβρυχίων παραμένουν «παγωμένες» λόγω της οικονομικής κρίσης.
Με τον τρόπο αυτό, το ελληνικό Δημόσιο δεν εφαρμόζει ούτε τον νόμο 3885/10, ο οποίος ρητά καθόριζε τους όρους της συμφωνίας και προέβλεπε ότι η μη τήρηση των συμφωνηθέντων προσφέρει την δυνατότητα στον Ανάδοχο να καταγγείλει τη σύμβαση.
Το πρώτο βήμα προς την καταγγελία γίνεται τώρα, με τον Ανάδοχο να επιβάλει στους εργαζόμενους μια ημέρα εργασίας την εβδομάδα!
Πραγματικά μεγάλη επιτυχία του κ. Βενιζέλου – που θέλει και να συσπειρώσει τους οπαδούς του για να μας κυβερνήσει (και αυτός)!
Μια «επιτυχία» που οδηγεί στην ανεργία 1.200 ανθρώπους, βυθίζει στην ανέχεια 10.000 οικογένειες που άμεσα ή έμμεσα επιβιώνουν χάρη στο Ναυπηγείο και δίνει την χαριστική βολή στη ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία της χώρας – μιας χώρας, θυμίζω, που έμεινε χωρίς ναυπηγείο, αν και διαθέτει 16 χιλιάδες χλμ ακτογραμμή! (Για την άθλια περιπέτεια, βλέπε ΕΔΩ).
Το έπος της δεύτερης φάσης της «σωτηρίας» των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά έχει ως εξής:
Τον Μάρτιο του 2010 (με τον κ. Βενιζέλο στο τιμόνι της εθνικής άμυνας, για να μην ξεχνιόμαστε), οι Άραβες της Αμπού Ντάμπι Μαρ απέκτησαν το 75,1% των «Ελληνικών Ναυπηγείων ΑΕ». Η (γνωστή και μη εξαιρετέα) ΤύσσενΚρουπ Μαρίν Σίστεμς κράτησε το 24,9%.
Είχαν προηγηθεί οι φοβερές και τρομερές διαπραγματεύσεις Βενιζέλου:
2 Φεβρουαρίου 2010: Η Lazard, ως ανεξάρτητος εκτιμητής υπέβαλε την αρχική θετική έκθεσή της ως προς την αξιοπιστία και το παραδεκτό της μιας και μόνης πρότασης της ΤύσσενΚρουπ να μεταβιβάσει στην Αμπού Ντάμπι Μαρ το 75,1% του μετοχικού κεφαλαίου.
11 Φεβρουαρίου 2010: Διαπραγμάτευση στο υπουργείο Άμυνας μεταξύ Βενιζέλου και του Ατσποντίεν, εκτελεστικού προέδρου της Τύσσεν και του Ισκαντάρ Σάφα, εκτελεστικού προέδρου της Αμπού Ντάμπι Μαρ, παρουσία των εκπροσώπων της Λαζάρ. Αντηλλάγησαν σχέδια επιστολών και τελικά επιστολές μεταξύ των τριών πλευρών, όπου αποτυπωνόταν σε μεγάλο βαθμό το περιεχόμενο της διαπραγμάτευσης της 11ης Φεβρουαρίου και εντοπίζονταν τα σημεία που έχρηζαν περαιτέρω διαπραγμάτευσης και εξειδίκευσης (λέμε τώρα).
22 Φεβρουαρίου 2010: Αρχίζουν οι επαφές των ομάδων νομικών και τεχνικών συμβούλων των δύο πλευρών, με τους εργαζόμενους να ξεκινούν απεργία, υποστηρίζοντας (και όπως αποδείχθηκε είχαν δίκιο) ότι δεν διασφαλίζονταν οι θέσεις εργασίας.
Αμέσως άρχισαν οι θριαμβολογίες: «Η συμφωνία διασφαλίζει τη λειτουργία της ναυπηγοεπισκευαστικής μονάδας και την απασχόληση των 1.300 εργαζομένων»!
Η αλήθεια είναι πως από την αρχή υπήρχαν γκρίζες ζώνες, όπως το μετοχικό σχήμα, το πρόγραμμα των υποβρυχίων και το ζήτημα της επιστροφής χρημάτων στην ΕΕ.
Δεν γνωρίζω τι ψιθυρίστηκε στο αυτί του Γαλλολιβανέζου Σάφα και τι είχε στο νου του ο άνθρωπος που, σύμφωνα με δημοσίευμα του «Τύπου της Κυριακής», έχτισε την περιουσία του ως μεσολαβητής σε διεθνείς εμπορικές συμφωνίες και το 1993 κατάφερε να αποκτήσει τα γαλλικά Ναυπηγεία CMN.
Σ’ εκείνη τη συμφωνία είχε ζητήσει να εξασφαλίσει παραγγελίες για τουλάχιστον δύο χρόνια, ενώ δεν είχε δεσμευτεί για τις 2.000 θέσεις εργασίας.
Αναφέρεται επίσης ότι, σύμφωνα με την United States Committee for a Free Lebanon, απέκτησε γνωριμίες που εκτείνονται από τη Χεζμπολάχ μέχρι τη Μοσάντ, ενώ η εφημερίδα Ταϊπέι Τάιμς, έγραψε πως υπήρξε και σύμβουλος του Καντάφι.
Έναντι ενός ευρώ!
Πού τον βρήκαν οι δικοί μας, άγνωστο. Αλλά απέκτησε τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά έναντι ενός ευρώ πριν καν το πάρουν χαμπάρι εκεί στο υπουργείο Άμυνας του κ. Βενιζέλου.
Υπενθυμίζω επίσης ότι στις 20 Φεβρουαρίου του 2010, η Λούκα Κατσέλη από το Αγρίνιο όπου επρόκειτο να πάει για να μιλήσει σε εκδήλωση γυναικών, βρέθηκε στο Αμπού Ντάμπι με τον Χάρη Παμπούκη, σε ένα ταξίδι – αστραπή με το πρωθυπουργικό αεροπλάνο.
Επισήμως, το ταξίδι έγινε για να… βρουν επενδυτές για το Ελληνικό Αναπτυξιακό Ταμείο!
Ανεπισήμως, είχαν αρχίσει τα πάρε-δώσε (στην πραγματικότητα μόνο «δώσε»), για τα οποία υπήρχε ένδοξο παρελθόν.
Η μεταβίβαση του Σκαραμαγκά το 2002 στην HDW συνοδεύθηκε από «προίκα» ύψους 3 δις ευρώ μέσω αναθέσεων του Π.Ν. Οι συμβάσεις ύψους 1,5 δις ε ήταν, σύμφωνα με εκτιμήσεις αρμοδίων παραγόντων του Εθνικής Άμυνας, υπερκοστολογημένες κατά 30%.
Τα ήξεραν αυτά Άραβες και Τύσσεν και επιδίωκαν το «καλύτερο» (για τους εαυτούς τους):
Οι Άραβες διεκδικούσαν προίκα 1 δις ευρώ και η Τύσσεν, αν και είχε λάβει 2,5 δις ευρώ για τα υποβρύχια που δεν είχε παραδώσει, αξίωνε επιπλέον τα προς την ΕΕ χρωστούμενα 450 εκ ε ως «συμβατική υποχρέωση».
Τελικά, τον Μάρτιο του 2010, η κυβέρνηση (δηλαδή ο Βενιζέλος), αποφάσισε να πληρώσει περί τα 1,35 δις ευρώ για παλιές και νέες παραγγελίες υποβρυχίων, καθώς και την παραλαβή του «Παπανικολής», του υποβρυχίου που γέρνει (εντάξει, έγερνε και το… ίσιωσαν).
Παράλληλα, ξεκίνησε η παραλαβή και των άλλων τριών υποβρυχίων (που δεν έγερναν μεν, υπερκοστολογήθηκαν δε) και αρχίσαμε να καταβάλλουμε το υπόλοιπο των 460 εκ ευρώ από τα 2,84 δις του προγράμματος.
Αποφασίστηκε επίσης η ναυπήγηση άλλων δύο υποβρυχίων του ιδίου τύπου αντί 1 δις ευρώ – αυτά που έχουν παγώσει γιατί την ίδια ώρα ο κ. Παπανδρέου, με την ανοχή του κ. Βενιζέλου, μας έβαζε στο Μνημόνιο.
Υπενθυμίζεται ότι είχαμε ήδη πληρώσει 2,33 από τα 2,85 δις ευρώ της αρχικής συμφωνίας, ο συμψηφισμός έβγαλε επιπλέον κόστος 500 εκ. ευρώ και συνολικά θα πληρώσουμε περί το 1,35 δις ευρώ μέχρι το 2019.
Έτσι, το ελληνικό Δημόσιο βρέθηκε εκτός Σκαραμαγκά (μεγάλη επιτυχία), απεμπόλησε κάθε δικαίωμά του επί του ελέγχου και της σύνθεσης του Δ.Σ., καθώς και από μελλοντική μεταβίβαση της εταιρίας.
Η υπογραφή της συμφωνίας μεταβίβασης των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά στην Αμπού Ντάμπι Μαρ έγινε στις 27 Οκτωβρίου 2010, μετά από σειρά περιπετειών και δυσκολιών, μεταξύ των οποίων και η αδυναμία των Ναυπηγείων να εισπράξουν από το Δημόσιο περίπου 250 εκατομμύρια ευρώ, επειδή δεν είχαν φορολογική ενημερότητα, καθώς όφειλαν στο Δημόσιο περίπου 6 εκατομμύρια ευρώ.
Η φορολογική ενημερότητα εξασφαλίστηκε στις 26 Οκτωβρίου, το ποσό εισπράχθηκε και κατέστη δυνατή η μεταβίβαση των Ναυπηγείων από τη γερμανική στην αραβική εταιρία.
Νέος γύρος θριάμβου
Σημειώστε ότι στις 17 Σεπτεμβρίου 2010 συνεδρίασε το ΚΥΣΕΑ και ενέκρινε τις συμβάσεις για τον Σκαραμαγκά, τις οποίες ενέκρινε και η διυπουργική επιτροπή αποκρατικοποιήσεων.
Και ιδού οι θριαμβολογίες Βενιζέλου:
«Κόβουμε ένα γόρδιο δεσμό που ταλαιπωρεί το δημόσιο και το Ναυτικό δέκα ολόκληρα χρόνια. Αυτή τη στιγμή έχουμε αποκτήσει εγγυήσεις, τα υποβρύχια περιέρχονται στο Πολεμικό Ναυτικό και πιάνουν τόπο δύο δισεκατομμύρια ευρώ που είχε πληρώσει το δημόσιο τα προηγούμενα χρόνια δίχως να έχει πάρει στα χέρια του τίποτα στην πραγματικότητα».
Επίσης:
«Νομίζω ότι οι νέες εγγυήσεις με τις οποίες περιβάλλεται η σύμβαση αυτή, η κατάργηση των αντισταθμιστικών, οι θεσμοί διαφάνειας που θα λειτουργούν, δημιουργούν και μια νέα ατμόσφαιρα στο δημόσιο βίο. Γι’ αυτό έχουμε ζητήσει από την αντιπολίτευση να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να συναινέσει ψηφίζοντας το κυρωτικό νομοσχέδιο που θα δίνει εντολή σε εμένα και στον υπουργό Οικονομικών να υπογράψουμε την οριστική σύμβαση, εκτελώντας ένα νόμο του κράτους εφόσον η ίδια η Βουλή κρίνει ότι αυτή η σύμβαση είναι συμφέρουσα και επωφελής».
«Η διαδικασία αυτή εφαρμόζεται για πρώτη φορά, η Βουλή είναι στο επίκεντρο της προσπάθειας, έτσι ώστε οι πάντες να γνωρίζουν τα πάντα και να σπάσει ο αδιανόητος φαύλος κύκλος που δηλητηριάζει το δημόσιο βίο».
Διαβεβαίωσε επίσης ότι «οι εργαζόμενοι, είναι απολύτως διασφαλισμένοι καθώς εφαρμόζεται η εργατική και ασφαλιστική νομοθεσία ανεξαιρέτως και δεν υπάρχει καμία διαδικασία ομαδικών απολύσεων ούτε κανένα ειδικό προνόμιο για τους νέους ιδιοκτήτες των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά».
Διαβεβαίωσε επίσης ότι θα απορροφούνταν στο Ναυπηγείο οι 150 περίπου εργαζόμενοι της παλαιότερα αποσχισμένης εταιρίας τροχαίου υλικού.
Όταν τον ρώτησαν αν οι εργαζόμενοι επηρεάζονται από την απαγόρευση της εμπορικής λειτουργίας των ναυπηγείων, απάντησε ότι… οι εργαζόμενοι είναι εργαζόμενοι, η νέα ιδιοκτησία ξέρει πολύ καλά ποιοι περιορισμοί έχουν επιβληθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή γιατί έπρεπε να λύσουμε το ζήτημα της επιστροφής των κρατικών ενισχύσεων και στη διαπραγμάτευση με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή μετείχαν όλες οι ενδιαφερόμενες πλευρές.
Υπενθυμίζω ότι στις 2 Ιουλίου του 2008, η Κομισιόν κάλεσε την Ελλάδα να ανακτήσει παράνομες επιδοτήσεις που είχαν χορηγηθεί υπέρ μη στρατιωτικών δραστηριοτήτων των Ελληνικών Ναυπηγείων.
Φυσικά, τα Ναυπηγεία δεν επέστρεψαν ποτέ τις επιδοτήσεις και έτσι, κατά την τελευταία μεταβίβαση, η Ελλάδα (ο κ. Βενιζέλος δηλαδή) ανέλαβε μια σειρά από πρωτοφανείς δεσμεύσεις, που ουσιαστικά εξουδετέρωναν τον Σκαραμαγκά.
Μάλιστα, αυτή που πρότεινε τις δεσμεύσεις – εγγυήσεις ήταν η ίδια η Ελλάδα, που για άλλη μια φορά έβαλε τα δάχτυλα και έβγαλε τα μάτια της.
Επ’ αυτού, δεν υφίσταται η παραμικρή αμφιβολία, καθώς υπάρχει δήλωση του ίδιου του Επιτρόπου για θέματα Ανταγωνισμού Χοακίν Αλμούνια, ο οποίος είπε πως «οι δεσμεύσεις που προσεφέρθη να αναλάβει η Ελλάδα αποτελούν ένα σημαντικό βήμα για τη διευθέτηση της παρούσας υπόθεσης».
Καταλάβατε; ΠΡΟΣΕΦΕΡΘΗ!
Και ιδού τι σημαίνει αυτό το «προσεφέρθη»:
«Τα περιουσιακά στοιχεία της ΕΝΑΕ ((Ελληνικά Ναυπηγεία ΑΕ) που δεν έχουν σχέση με τη ναυπήγηση πολεμικών πλοίων θα πωληθούν και το προϊόν της πώλησης θα χρησιμοποιηθεί για τη μερική επιστροφή των ασυμβίβαστων ενισχύσεων.
Η ΕΝΑΕ θα παραιτηθεί από τη χρήση των γηπέδων που της έχουν παραχωρηθεί από την Ελλάδα και τα οποία δεν είναι αναγκαία για τις στρατιωτικές της δραστηριότητες.
Η ΕΝΑΕ δεν θα ασκήσει καμία μη στρατιωτική δραστηριότητα κατά τα επόμενα 15 έτη.
Η Ελλάδα και η ΕΝΑΕ θα καταγγείλουν μια σειρά εγγυήσεων τις οποίες η Επιτροπή είχε κρίνει ασυμβίβαστες με την απόφασή της του 2008.
Η Ελλάδα θα υποβάλλει έκθεση ετησίως σχετικά με την τήρηση από μέρους της ΕΝΑΕ της απαγόρευσης άσκησης μη στρατιωτικών δραστηριοτήτων επί όσο χρόνο διαρκεί η εν λόγω απαγόρευση.
Η Κομισιόν καλεί την Ελλάδα να εφαρμόσει ταχέως τις συμφωνηθείσες δεσμεύσεις. Όταν θα έχουν εφαρμοσθεί πλήρως όλες οι δεσμεύσεις (εξαιρουμένης της δεκαπενταετούς υποχρέωσης υποβολής εκθέσεων σχετικά με την απαγόρευση της άσκησης μη στρατιωτικών δραστηριοτήτων), η Κομισιόν θα εξετάσει τη σκοπιμότητα ανάκλησης της προσφυγής την οποία άσκησε ενώπιον του Δικαστηρίου».
Η Κομισιόν έλαβε τις αποφάσεις της στις 30 Ιουλίου 2010 και έκανε δεκτή την «προσφορά» τον Δεκέμβριο.
Στο ενδιάμεσο, όμως, στις 3 Νοεμβρίου, ο ίδιος ο Σάφα είχε ζητήσει ανατροπή της κοινοτικής απόφασης, δηλώνοντας χαρακτηριστικά «θέλουμε όλο το Ναυπηγείο και όχι ανάπηρο».
Την προηγουμένη, στις 2 Νοεμβρίου 2010 και ενώ όλα βρίσκονταν στον αέρα – όπως αποδείχθηκε με τον πλέον επώδυνο τρόπο την περασμένη εβδομάδα – ο κ. Βενιζέλος πρωταγωνίστησε στην παράτα ύψωσης της ελληνικής σημαίας και παραλαβής του «Παπανικολής», στο Κίελο.
Και αφού τα κανόνισε όλα τέλεια, τον Φεβρουάριο του 2011 θέλησε να δείξει την εξοικείωσή του με την… κελεμπία και ταξίδεψε στο Αμπού Ντάμπι για να συζητήσει με τον σεΐχη πρίγκιπα διάδοχο, τη… στρατηγική συνεργασία μεταξύ Ελλάδας και Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, με έμφαση στον πολιτικό, στρατιωτικό και βιομηχανικό τομέα!
Ένα μήνα αργότερα, ο κ. Βενιζέλος ξαναθυμήθηκε τα υποβρύχια που έγερναν και ανακοίνωσε την… πρόθεση του Δημοσίου να παραστεί ως πολιτικός ενάγων για την υπόθεση, διότι «έχουν προκύψει στοιχεία, ιδίως από γερμανικές πηγές, υπάρχει ανοιχτή έρευνα στη γερμανική Δικαιοσύνη, στην ελληνική Δικαιοσύνη, το πόρισμα του ΣΔΟΕ και όλα αυτά έχουν συγκροτήσει μια δικογραφία, την οποία είμαστε υποχρεωμένοι να διερευνήσουμε με όσο γίνεται μεγαλύτερη προσοχή».
Αν είδατε τίποτε, πέστε το και σε μένα.
Τον Αύγουστο (του 2011, έ;), είχαμε νέο κύμα προπαγάνδας. Με απόφαση Χρυσοχοΐδη, που τότε (για να μην ξεχνιόμαστε) ήταν υπουργός Περιφερειακής Ανάπτυξης Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, συγκροτήθηκε… «διαρκής επιτροπή για τη διερεύνηση των αναπτυξιακών δυνατοτήτων της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης»!
Έργο της, όπως μας είπαν, ήταν η συστηματική διερεύνηση των αναπτυξιακών δυνατοτήτων της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης και η κατάθεση συγκεκριμένων προτάσεων με στόχο την οικονομική ανάκαμψή της μέσα από τον εκσυγχρονισμό και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της!
Έλεος!
Μάθαμε επίσης ότι οι εισηγήσεις της Επιτροπής, στην οποία συμμετέχουν οι εκπρόσωποι φορέων της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης, θα υποβάλλονται στον υπουργό σε τακτά χρονικά διαστήματα.
Έλεος! Έλεος!
Πρόεδρος της επιτροπής ανέλαβε ο αναπληρωτής υπουργός κ. Σ Ξυνίδης, με αναπληρωτή τον γενικό γραμματέα Βιομηχανίας Αλ. Φούρλα ενώ μετέχουν ακόμη στελέχη της πρώτης Γενικής Διεύθυνσης Βιομηχανικής Πολιτικής της Γενικής Γραμματείας Βιομηχανίας, της τρίτης Διεύθυνσης Κλαδικής Βιομηχανικής Πολιτικής, ο διευθύνων σύμβουλος της ΝΑΥΣΟΛΠ Απ. Σίγουρας, εκπρόσωπος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πειραιά, του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Πειραιά της Ομοσπονδίας Εργοδοτικών Ενώσεων Επιχειρήσεων Ναυπήγησης και Επισκευής Πλοίων Πειραιά και Ένωσης Ναυπηγοεπισκευαστών, της Ομοσπονδίας Εργοδοτικών Ενώσεων Επιχειρήσεων Ναυπήγησης και Επισκευής Πλοίων Πειραιά, της Ένωσης Ηλεκτρολόγων Πλοίων Πειραιά, της Ένωσης Εργοληπτών Αμμοβολών Χρωματιστών-Καθαρισμών Αττικής, της Ένωσης Βιοτεχνών Εργοδοτών-Μηχανουργών Πειραιά, του Συνδέσμου Εργοληπτών Ναυπηγοξυλουργικών Εργασιών, της Ένωσης Σιδηροβιοτεχνών Επισκευαστών Πλοίων Πειραιά, ο πρόεδρος της ΒΙ.ΠΑ.Σ. Α.Ε. (Διαχείριση Βιομηχανικού Πάρκου Σχιστού) Ι. Πολυχρονόπουλος, της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου (Π.Ο.Ε.Μ.) και του Συλλόγου Διπλωματούχων Ναυπηγών Ελλάδος, του Πανελλήνιου Συλλόγου Εφοδιαστών Πλοίων, του Σωματείου Εργατοϋπαλλήλων Ναυπηγοεπισκευαστικών Ζωνών!
Έλεος! Έλεος! Έλεος!
Αν μάθατε πως έκανε τίποτε αυτή η επιτροπή, πέστε το και σε μένα.
Άλλωστε ήταν… διαρκής, οπότε κάπου εδώ γύρω θα βόσκει ακόμη!
Όλα αυτά, την ώρα που οι Έλληνες εφοπλιστές ναυπηγούσαν 653 πλοία σε Κορέα και Κίνα και μόνο ένα στην Ελλάδα!
Μεγάλη επιτυχία Βενιζέλου, Χρυσοχοΐδη και… διαρκούς επιτροπής, πράγματι!
Α, να μην ξεχάσω ότι τον Μάιο του 2011 – και ενώ ο ίδιος είχε συμφωνήσει για τα αντίθετα – ο κ. Βενιζέλος, κατά την συνάντησή του με τον Σάφα και τον πρόεδρο του Δ.Σ. της ΕΝΑΕ Μπούλος Χάνκας, με αφορμή την καταγγελία από τη HDW της σύμβασης για την κατασκευή άλλων δύο νέων υποβρυχίων τύπου 214 και την ολοκλήρωση του εκσυγχρονισμού του υποβρυχίου «Ωκεανός» δήλωνε:
«Το ελληνικό Δημόσιο αντιλαμβάνεται πως για την επιβίωση των ΕΝΑΕ δεν αρκούν οι παραγγελίες του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, αλλά πρέπει οπωσδήποτε να προωθηθούν και παραγγελίες από τα Πολεμικά Ναυτικά άλλων χωρών, δεδομένου ότι για τα επόμενα δεκαπέντε χρόνια, τα ΕΝΑΕ δεν μπορούν να αναλάβουν εμπορικού χαρακτήρα εργασίες, σύμφωνα με τη γνωστή απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την εφαρμογή της οποίας, βεβαίως, απαιτούνται διευκρινίσεις».
Πάλι καλά που το αντιλαμβάνεται! Είναι κι’ αυτό μια πρόοδος!
Και το σίριαλ των Επιτροπών
Την ίδια ώρα, κατέθετε πρόταση (ο Βενιζέλος) για τη δημιουργία άλλης μιας «ειδικής» κοινοβουλευτικής επιτροπής αμυντικών εξοπλισμών και συμβάσεων, που θα λειτουργούσε παράλληλα με την ήδη αποφασισθείσα εξεταστική επιτροπή, αλλά… από την ανάποδη.
Σύμφωνα με τον μεγαλοφυή αυτό σχεδιασμό, η μεν ειδική επιτροπή θα ξεκινούσε τη διερεύνηση της υπόθεσης από την περίοδο Βενιζέλου στο υπουργείο και θα πήγαινε προς τα πίσω και η άλλη, η κανονική, η προκαταρκτική, θα ξεκινούσε από την περίοδο Τσοχατζόπουλου και θα προχωρούσε στο… μέλλον, προκειμένου να «συναντηθεί» με την «ειδική».
Τα αποτελέσματα αυτών των «συναντήσεων» είναι γνωστά:
Στις 4 Αυγούστου 2011 η έκθεση της ειδικής επιτροπής για τις συμβάσεις των υποβρυχίων την περίοδο 2000-2009, κατέληξε πως ζημιώθηκε μεν το Δημόσιο, πλην όμως οι ευθύνες είναι μόνο… πολιτικές.
Και όταν μιλούμε για «πολιτικές ευθύνες», μιλούμε για την πλήρη ανευθυνότητα και την απόλυτη ατιμωρησία.
Στο μεταξύ, η προανακριτική επέρριψε ευθύνες στον Άκη Τσοχατζόπουλο και στις 29 Σεπτεμβρίου 2011, ασκήθηκε ποινική δίωξη για οκτώ κακουργηματικές πράξεις, σε βάρος 29 εμπλεκομένων (υπηρεσιακών παραγόντων του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, συνδικαλιστών, ιδιωτών και εμπλεκομένων στελεχών της αρμόδιας διεύθυνσης Εξοπλισμών του υπουργείου) στην υπόθεση των γερμανικών υποβρυχίων από την εισαγγελέα Πρωτοδικών Πόπη Παπανδρέου, κατόπιν σχετικής παραγγελίας του οικονομικού εισαγγελέα Γρηγόρη Πεπόνη.
Στη Γερμανία πάλι, η δίκη δύο πρώην στελεχών της εταιρίας Ferrostaal που κατηγορούνταν για δωροδοκία Ελλήνων και Πορτογάλων αξιωματούχων, ξεκίνησε στις 15 Δεκεμβρίου 2011.
Πέντε (προσοχή, ΠΕΝΤΕ) μέρες μετά, οι κατηγορούμενοι πρώην μάνατζερς της εταιρίας καταδικάστηκαν σε φυλάκιση δύο ετών με αναστολή, ενώ στην εταιρία επιβλήθηκε πρόστιμο ύψους 140 εκ. ευρώ.
Στην Ελλάδα μέχρι στιγμής το μόνο που έχει συμβεί είναι να δεσμευτεί το σπίτι του Α. Τσοχατζόπουλου – γεγονός που ουδόλως εμπόδισε τον Σάφα να επιβάλει εργασία… τεσσάρων ημερών το μήνα!
Και εις άλλες διαπραγματεύσεις με υγεία!»
–
ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ: ΤΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΠΑΡΑΠΟΜΠΗΣ ΤΩΝ ΑΠΑΤΕΩΝΩΝ
[Πηγή: olympia.gr]
Ο πρωθυπουργός της χώρας δεν ανέχεται τέτοιου είδους καραγκιοζιλίκια
ΔΥΟ χρόνια πίσω, πρωινές ώρες στο «Γκάλερι» στην Αμερικής. Στο πλέον κόζι μαγαζί της Αθήνας σκάει μύτη ο Δαραβίγκας.
Πάντα ετοιμόλογος και καλός ατακαδόρος, ο Χάρης Γαλανός τον υποδέχεται: «Καλώς τον Γιάννη. Εμαθα ότι πολιτεύεσαι. Καλή επιτυχία. Τι να σου πούμε; Γρίβα μ’ σε θέλει ο βασιλιάς;».
Υποψήφιος βουλευτής με το ΛΑΟΣ τότε ο Δαραβίγκας, γνωστός Κολωνακιώτης, αλλά ακόμα πιο γνωστός σαν πανελίστας του Στέφανου Χίου.
Αυτός άλλωστε είναι και ο μοναδικός τρόπος την σήμερον ημέραν για να σε μάθει ο κόσμος: να βγαίνεις στην τηλεόραση. Αλλος δεν υπάρχει.
Μ’ αυτόν τον τρόπο έχουν γίνει φίρμες τόσοι και τόσοι: ο Ανδρέας Ευαγγελόπουλος (φωτό) που έχει κατοχυρώσει τον τίτλο του εθνικού σταρ. Ο Μίστερ Μπούτιας και οι κατά καιρούς ήρωες της Αννίτας Πάνια: ο Ταμπάκης, ο Κατέλης και πάει λέγοντας.
Ο Δαραβίγκας βέβαια δεν είναι τόσο καλτ. Είναι ένα επίπεδο πιο πάνω. Κι ένα επίπεδο πιο κάτω από τον Αργύρη Ντινόπουλο που έχει γράψει τη δική του ιστορία στις εκπομπές του Extra Channel.
Οπως ο Δαραβίγκας είναι το πουλέν του Στέφανου Χίου, έτσι κι ο Ντινόπουλος ήταν το πουλέν του Γιάννη Παπαγιάννη.
Με δεδομένο, λοιπόν, ότι η τηλεόραση είναι ο πλέον σίγουρος και ασφαλής δρόμος προς την αναγνώριση και την επιτυχία, ο εν λόγω Δαραβίγκας έστω και αργά βρήκε τον δρόμο του.
Ο πρώην συναγωνιστής του στο ΛΑΟΣ, Αδωνις Γεωργιάδης, τον διόρισε στην άμισθη αλλά ιδιαίτερα τιμητική θέση του αναπληρωτή προέδρου του ΟΚΑΝΑ. Οχι για πολύ όμως.
Αμέσως μετά ήρθε αυτός ο καταραμένος ο ανασχηματισμός. Κι ο Βορίδης στην πρώτη του απόφαση σαν υπουργός Υγείας τον ξήλωσε.
Στο Κολωνάκι έχουν ήδη αρχίσει να μαζεύουν υπογραφές, ενώ οσονούπω θα γίνει και η πρώτη διαδήλωση με σύνθημα «κάτω τα χέρια από τον Δαραβίγκα».
Ποιος έχασε όμως την ευαισθησία, για να τη βρει η ανάλγητος κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά;
Και η αναφορά του ονόματος του πρωθυπουργού κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν.
Οπως αναφέρουν τα σχετικά ρεπορτάζ, ο Βορίδης σφουγγάρισε τον Δαραβίγκα από τον ΟΚΑΝΑ ύστερα από προσωπική παρέμβαση του Σαμαρά.
Κατόπιν τούτου η πατρίδα μπορεί να κοιμάται ήσυχη. Το τιμόνι της χώρας βρίσκεται στα πλέον ικανά και σταθερά χέρια: ο πρωθυπουργός έλυσε το θέμα της ανεργίας.
Σχετικά με το δημόσιο χρέος έχει βάλει το νερό στ’ αυλάκι. Εβαλε τον Γιακουμάτο στο Ανάπτυξης για να χτυπήσει την ακρίβεια κατακούτελα. Εστειλε τον Θοδωρή Ζαγοράκη στην Ευρωβουλή. Σύντομα, όπως δεσμεύθηκε, θα πέσουν οι φορολογικοί συντελεστές.
Αφού τα έκανε όλα αυτά κι αφού με τον Γκίκα Χαρδούβελη έχει το κεφάλι του ήσυχο σχετικά με την Οικονομία, πήρε απάνω του το θέμα Δαραβίγκα:
– «Ποιος είναι αυτός ο ξεσκέπαστος που θα χαλάσει το ίματζ και τη σοβαρότητα της κυβέρνησής μου; Διώξτε τον από τον ΟΚΑΝΑ με τις κλωτσές! Να επιστρέψει στις εκπομπές του Χίου και να μην ξαναγυρίσει».
Ετσι πάει. Ο πρωθυπουργός της χώρας δεν ανέχεται τέτοιου είδους καραγκιοζιλίκια.
Χάθηκε δηλαδή ο Αδωνις να έχει βρει για τη θέση αυτήν έναν ποδοσφαιριστή όπως ο Αρβανιτόπουλος τον Ανατολάκη στο Παιδείας; Να δίνει το καλό παράδειγμα «ναι στον αθλητισμό, όχι στα ναρκωτικά».
Μέχρι τον Ανατολάκη το καραγκιοζιλίκι αντέχεται. Οταν φτάνει σε Δαραβίγκα, είναι πολύ.
Αυτά.
[Κ. Καίσαρης – sentragoal.gr]
Η Σελήνη και ο Χόχος
Για τον χθεσινό ανασχηματισμό της κυβέρνησης δεν χρειάζονται σχόλια.
Και οι πιο δύσπιστοι έχουν πλέον καταλάβει οτι τη χώρα κυβερνάει ακόμα το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη και οτι ο Σαμαράς δεν είναι παρά μια φαιδρή και ανίκανη μαριονέτα.
Είναι πράγματι ο γελοιότερος πρωθυπουργός στην ιστορία της νεότερης Ελλάδας και φροντίζει να το αποδεικνύει κάθε μέρα.
Δεν μπορείς όμως να μην σταθείς σε μια συγκεκριμένη τοποθέτηση υπουργού. Αυτή του Ανδρέα του Λοβέρδου στο Υπουργείο Παιδείας.
Επί Σημίτη, στο υπουργείο Παιδείας είχε τοποθετηθεί η Ελένη Κούρκουλα, γνωστότερη ως «η Σελήνη της Λάμψης».
Χθες, ο Αντώνης Σαμαράς κάλυψε ένα σημειολογικό κενό πολλών ετών καθώς, μετά την Σελήνη, το Υπουργείο Παιδείας έχει πλέον και τον Χόχο του.
Αδικήθηκε σφόδρα ο μακαρίτης ο Σουγκλάκος
MΠΑΙΝΟΥΜΕ κατευθείαν στο θέμα κι έχουμε και λέμε:
1) Ιράν, 2) Ιράκ, 3) Αίγυπτος, 4) Ελλάδα, 5) Συρία, 6) Σιέρα Λεόνε, 7) Κύπρος, 8) Κατεχόμενα, 9) Καμπότζη και 10) Λίβανος.
Τι κοινό μπορούν να έχουν αυτές οι χώρες;
Θα δώσουμε την απάντηση με τη μία: Αποτελούν τη λίστα με τις δέκα «πιο δυστυχισμένες χώρες του κόσμου».
Κι επειδή οι χώρες βέβαια δεν δυστυχούν, η δυστυχία αφορά τους κατοίκους. Τους Πέρσες, που είναι πρώτοι στην παγκόσμια κατάταξη, τους Ελληνες που βρίσκονται στην τέταρτη θέση – λίγο πιο κάτω από τα μετάλλια – και τους Λιβανέζους που είναι δέκατοι.
Με την Ελλάδα και την Κύπρο να είναι οι μοναδικές ευρωπαϊκές χώρες που συμπεριλαμβάνονται στη σχετική λίστα.
Η κυβέρνηση δηλαδή των κ.κ. Σαμαρά-Βενιζέλου μπορεί να είναι υπερήφανη γι’ αυτή την επιτυχία της.
Θα μου πείτε τώρα, πώς μετριέται η δυστυχία; Η επιστήμη δίνει απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα:
Στη σχετική έρευνα οι συμμετέχοντες απάντησαν σε μία και μόνον ερώτηση: «Αν την προηγούμενη ημέρα είχαν νιώσει θυμό, λύπη, άγχος, σωματικό πόνο και ανησυχία».
Οι Ελληνες, λοιπόν, είναι μόλις μία θέση κάτω από την Αίγυπτο, αλλά πιο πάνω από τη Συρία που μαστίζεται από εμφύλιο πόλεμο.
Για τέτοια αχαριστία μιλάμε… Η κυβέρνηση να μοιράζει τα πεντακοσάρικα του κοινωνικού μερίσματος και οι Ελληνες να δηλώνουν δυστυχισμένοι.
Κι αν ο «σωματικός πόνος» που ένιωσαν ήταν τίποτα κράμπες από το καθισιό;
Κι αν το «άγχος» οφείλεται στο γεγονός ότι δεν βρήκαν πρώτο τραπέζι πίστα στα μπουζούκια;
Κι αν είναι κάποιος «λυπημένος» επειδή τον παράτησε η γκόμενα, φταίει ο Στουρνάρας;
Κι αν αυτός που ρωτήθηκε είχε «θυμώσει» επειδή γύρναγε μια ώρα με το αυτοκίνητο και δεν μπορούσε να παρκάρει;
Κι αν η «ανησυχία» οφείλεται σε ενδεχόμενο να έχει γκόμενο η γυναίκα του;
Δεν είναι απόλυτο ότι ο θυμός, η λύπη, το άγχος, ο πόνος και η ανησυχία οφείλονται ντε και καλά σε κοινωνικά αίτια: Ανεργία, φτώχεια κ.λπ. ή κι ακόμα χειρότερα, αν μιλάμε για συνθήκες εμφύλιου πολέμου, όπως στη Συρία.
Ασε που είναι πολύ πιθανό το αποτέλεσμα της έρευνας να οφείλεται σε δάκτυλο του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι υπερβολές αυτές, που φτάνουν τα όρια της συκοφαντίας, καταρρίπτονται από ένα και μόνο γεγονός που αναφέραμε και χθες: Από την παρουσία του Πύρρου Δήμα στη Βουλή. Που έβαλε τα στήθια του μπροστά για να προστατεύσει τον Τατσόπουλο από τους τραμπουκισμούς του χρυσαυγίτη Νίκου Μίχου.
Οπου στο πρόσωπο του Τατσόπουλου συμβολίζεται η ίδια η Δημοκρατία.
Ο Πύρρος Δήμας, λοιπόν, τοποθετήθηκε σχετικά με ανάρτησή του στο FB: «Δεν φοβάμαι κανέναν και καμία απειλή. Γι’ αυτό είμαι στη Βουλή για να μην φοβάται κανένας Ελληνας και κανένα ελληνόπουλο».
Εχουμε ήδη πει βέβαια ότι μετά το τέλος της θητείας του οφείλουν να τον αξιοποιήσουν και να τον προσλάβουν στη Βουλή για μπόντιγκαρντ. Για να μην μπορεί να κουνηθεί καμιά κουφάλα χρυσαυγίτης.
Τι πάει να πει όμως, όταν λέει ένας βουλευτής «γι’ αυτό είμαι στη Βουλή, για να μην φοβάται κανένας Ελληνας»;
Αμα είναι έτσι, έχει αδικηθεί σφόδρα ο μακαρίτης ο Απόστολος ο Σουγκλάκος (φωτό), που ήταν εξίσου δυνατός.
Μόνο γι’ αυτό όμως είναι στη Βουλή ο Πύρρος Δήμας;
Δεν νομίζω.
Είναι για να ψηφίζει με χέρια και με πόδια «ναι σε όλα», κάθε φορά που τα μνημόνια επιβάλλουν νέα μέτρα.
Αυτά.
[Κ. Καίσαρης – sentragoal.gr]
Κοίτα τί διάβαζες Μαλάκα Έλληνα
Καλώς ήλθε το δολλάριο (Προσοχή! Μήν το διαβάσετε σήμερα)
Απατεώνας ο ΓΑΠ; Ε όχι δα!
To Μάτι στο FaceΒook
Aman τo Μati mou 