Η γιαγιά μου στο χωριό κάθε Πάσχα άνοιγε ένα μπουκάλι Λαγκαβούλιν
Συμπαρίσταμαι αμέριστα σε όλους όσους εξοργίστηκαν με την διαφήμιση – ντροπή των Jumbo.
Η διαφήμιση αποτελεί όνειδος καθώς παρουσιάζει μια εικόνα της μέσης Ελληνικής οικογένειας που ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα.
Ως γνωστόν, στην Ελλάδα το Πάσχα τρώμε μόνο Shusi Katsuo, ενίοτε και Unagi, συνοδευόμενα οπωσδήποτε από σως φυκιών. Τα ψάρια δε, τα θανατώνουμε με ευθανασία σε ειδικές κλινικές για να μην αφήσουμε ψυχολογικά τραύματα
Παραδοσιακά, το Πασχαλινό γεύμα το συνοδεύουμε πάντα με Kir Royale, άντε καμμιά φορά με Cosmopolitan, έτσι για το τουίστ της υπόθεσης (αν και η σχωρεμένη η γιαγιά μου στο χωριό, κάθε Πάσχα πάντα άνοιγε ένα μπουκάλι Λαγκαβούλιν – είναι τοπικό έθιμο).
Από καλλιτεχνικής απόψεως, διαχρονικά οι μουσικές επιλογές του Έλληνα για τούτη τη γιορτινή μέρα είναι Προκόφιεφ, Σούμπερτ, κανα πρελούδιο του Ραχμάνινωφ, ενώ στο πολύ τσακίρ κέφι χτυπάει και έναν Στάθη Δρογώση (για να μην ξεχνάει τις αριστερές του καταβολές).
Τις ζεστές ανοιξιάτικες Πασχαλινές μέρες οι άντρες στην Ελλάδα φοράνε πάντα λινά κοστούμια του Ερμενετζίλντο του Ζένια, συνοδευόμενα από ψάθινες Παναμέζες υψηλής ποιότητας και δροσερά μεταξωτά φουλάρια από του Ερμές.
Οι δε γυναίκες, συνήθως επιλέγουν κάτι πιο ελαφρύ από του Πράντα, ή του Γκούτσι και – οπωσδήποτε – μιουλς από του Μανόλο του Μπλάνικ.
Τούτων δοθέντων, πραγματικά δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με τον ορυμαγδό καταγγελιών για τα άγνωστα και ξενόφερτα έθιμα, που απεικονίζονται στην συγκεκριμένη διαφήμιση του Τζάμπο.
23 Απριλίου, 2013 -
Posted by amantomatimou |
Ελλάδα, Κοινωνία, Σούργελα | Πάσχα, Στανίση, Jumbo
Aman τo Μati mou 
Άλλο Zegna και άλλο Zenga (που θά ‘λεγε και μια φίλη του Πέτρου του Λεωτσάκου)
Έχω να πω ότι όποιος Έλληνας σέβεται τον εαυτό του απλά δεν μπορεί να προφέρει το ermenegildo zegna – απορώ πώς το κατάφερες, δεν ψάχνεις μήπως ο λωβός στο αυτί σου ενώνεται με το λαιμό σου; – χώρια που είχα φάει πόρτα από τον γύφτο το 2004. Και επίσης ότι μου θυμίζει τον Valter Zenga πάλαι ποτέ Μητσάρα της Ίντερ – αντί του Πανιωνίου – που νόμιζε ότι είναι τερματοφύλακας. Ίσως να δουλεύει πια στο Zegna.
Όσον αφορά τα άλλα μια φορά που παρήγγειλα από περιέργεια μάλλον κόντεψε να με φάει το σούσι – οπότε γύρος και ας είναι και κρυογονικά διατηρημένος και μοιάζει με συμπτύξεις τεκτονικών πλακών – και το λαγκαβουλίν 12 ευρώ η εισπνοή και στην επαρχία κιόλας προτιμώ καυσαέριο. Όσο για τον Προκόπιεφ λες μαλακίες κατά τις 4 όταν έχουν γίνει όλοι σταφίδα χορεύουν τα πάντα.
Στανίση και πάλι Στανίση.
Η κριτική εδώ για την νουνά Κυρία – με τον … φραμπαλά πα στον κώλο – μου θυμίζει αντίστοιχη κριτική που κάναμε – το 2004 – όταν μπούκαραν οι γύφτοι (δλδ the Egyptians Κύριε Παϊτέρη μας) με έμφορτο Datsun pick up καρπουζιών ποικιλίας Ζαχάρως ειδικής καλιέργειας με φορέα-ρίζα κολοκύθας (όλα τα σφάζω … όλα τα μαχαιρώνω), στο φινάλε περίπου της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Παιγνίων (δλδ Olympic Games) στο ΟΑΚΑ.
Κατ’ εμέ το μόνο μελανό σημείο του φετινού Πασχαλινού dog-style spot είναι η φράση … «στα μπούτια, στα μπούτια» που είναι ακριβές klopy and paste από την συνηθισμένη φράση bacak da, bacak da (μπατζάκ ντα, μπατζάκ ντα) κάθε τουρκάλας παρθένας των 70s και πριν, όταν έκανε η καψερή sex εκτός γάμου!